Sunday, October 6, 2024
EN FR DE IT AR ES AL

Mijëra tubohen në Nju Jork kundër regjimit iranian gjatë Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së

Nga
Shkrimtar i stafit
-
Mijëra tubohen në Nju Jork kundër regjimit iranian gjatë Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së

Mijëra tubohen në Nju Jork kundër regjimit iranian gjatë Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së

Të martën, më 24 shtator, mijëra iraniano-amerikanë dhe mbështetës të Rezistencës Iraniane u mblodhën në Nju Jork për të protestuar kundër pranisë së presidentit të regjimit iranian Masoud Pezeshkian në Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara (UNGA). Demonstrata, e mbuluar gjerësisht nga disa media, tërhoqi një turmë të ndryshme të të gjitha moshave, duke dënuar abuzimet e të drejtave të njeriut dhe politikat shtypëse të regjimit.

Tubimi, i cili u mbajt në të njëjtën kohë me fjalimet e liderëve botërorë, përfshirë Presidentin e SHBA Joe Biden dhe Sekretarin e Përgjithshëm të OKB-së, António Guterres në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së, ishte një shfaqje e fuqishme e kundërshtimit ndaj regjimit iranian. Protestuesit mbanin pankarta dhe pankarta, duke shprehur kërkesën e tyre për t’i dhënë fund sundimit teokratik në Iran.

Pjesë nga fjalimet në tubim

Maryam Rajavi, Presidentja e zgjedhur e Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI), iu drejtua tubimit me një mesazh të fuqishëm: “Çfarë po bën presidenti i regjimit të ekzekutimeve dhe masakrave në Kombet e Bashkuara? A nuk është themeluar Kombet e Bashkuara në statutin e saj, të rrënjosur në “besimin në të drejtat themelore të njeriut, në dinjitetin dhe vlerën e qenies njerëzore”? Ajo i bëri thirrje OKB-së që të mbajë përgjegjës liderët iranianë për krimet e tyre, duke përfshirë gjenocidin dhe krimet kundër njerëzimit.

Senatori Ted Cruz i Teksasit, në një mesazh audio, shprehu solidaritetin me protestuesit: “Ka kaluar kohë që regjimi iranian të përfundojë i hedhur në grumbullin e hirit të historisë… Pavarësisht të historikut të tyre të tmerrshme të abuzimeve të të drejtave të njeriut, udhëheqësit e Iranit, çuditërisht, janë të mirëpritur në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së.” Ai gjithashtu kritikoi regjimin për shtypjen e tij dhe bëri thirrje për mbështetje globale për ta mbajtur regjimin përgjegjës për terrorin dhe armiqësitë e tij.

Profesor Alan Dershowitz e krahasoi regjimin iranian me Gjermaninë naziste, duke paralajmëruar se pajtimi me Teheranin do të çonte në rreziqe më të mëdha. “Regjimi aktual, le të mos ketë asnjë gabim për këtë, është regjimi më i rrezikshëm në botë që kur nazistët morën pushtetin në vitet 1930… Ne duhet ta luftojmë këtë regjim dhe ta zëvendësojmë atë me një regjim të demokracisë laike.”

Në tubim, ambasadori Sam Brownback vlerësoi qëndrueshmërinë e Rezistencës Iraniane, duke kërkuar mbështetje të vazhdueshme për ndryshimin e regjimit në Iran. Ai paralajmëroi se pa mbështetjen globale për një Iran të lirë dhe demokratik, bota përballet me rrezikun e një “holokausti bërthamor në Lindjen e Mesme”. Brownback bëri thirrje për presion maksimal diplomatik, ekonomik dhe politik, duke theksuar se sanksionet janë thelbësore për dobësimin e mbështetjes së regjimit për terrorizmin. Ai theksoi, “Mullahët e filluan këtë luftë dhe ajo nuk do të përfundojë derisa të hiqen nga pushteti”, duke i kërkuar botës të mbështesë luftën e popullit iranian për liri.

Ish-ambasadori amerikan Marc Ginsberg theksoi natyrën mashtruese të regjimit, duke thënë: “Pezeshkianit i pëlqen të paraqitet si reformator… Por ky është një regjim terrorist. Është e pareformueshme, e pashpëtueshme dhe e pashërueshme.” Ginsberg i kërkoi komunitetit ndërkombëtar të mbështesë luftën e popullit iranian për demokraci dhe të mbështesë planin 10-pikësh të NCRI për një Iran të lirë dhe demokratik.

Protestuesit, shumë prej të cilëve mbanin imazhe të të ekzekutuarve nga regjimi, dënuan gjithashtu ekzekutimin e gati 200 personave që kur Pezeshkian mori detyrën. Shumë pjesëmarrës shprehën solidaritetin me viktimat e fatkeqësisë së fundit të minierës së Tabasit, duke denoncuar neglizhencën dhe shfrytëzimin e regjimit të klasës punëtore të Iranit. Protestuesit i bënë jehonë ndjenjave të organizatave të të drejtave të njeriut që kanë raportuar për përdorimin e intensifikuar të regjimit të dënimit me vdekje për të mbytur disidencën.

New York Times mbuloi protestën jashtë selisë së Kombeve të Bashkuara, duke vënë në dukje se tubimi përkoi me fjalimin e ardhshëm të Presidentit Masoud Pezeshkian në Asamblenë e Përgjithshme dhe përmbante fjalime nga figura të shquara si Alan Dershowitz, ish-senatori Sam Brownback dhe senatori Ted Cruz. Cruz, në një mesazh të regjistruar paraprakisht, shprehu solidaritetin e tij me protestuesit, duke thënë se ai qëndronte “me iraniano-amerikanët në të gjithë vendin dhe me popullin e Iranit në kërkimin tuaj të pandërprerë për liri”. Tubimi bëri thirrje për ndryshimin e regjimit në Iran, duke theksuar kundërshtimin e gjerë ndaj regjimit.

Fox News raportoi për tubimin gjatë segmentit të tij “Bota juaj”, me korrespondentin e lartë Eric Shawn duke theksuar demonstrimin. Raporti u fokusua në kundërshtimin e protestuesve ndaj fjalimit të Presidentit të regjimit iranian Masoud Pezeshkian në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së, duke theksuar thirrjen e tubimit për ndryshimin e regjimit në Iran.

ABC News raportoi, “Mijëra iranio-amerikanë mbajtën një protestë jashtë Kombeve të Bashkuara duke kërkuar drejtësi për viktimat e regjimit të Iranit. Demonstrata shtriu një rrugë të tërë, me protestuesit që mbushën të gjithë bllokun në Rrugën 47. E mbuluan sheshin me fytyrat e atyre që thonë se kanë rënë për liri.”

“Protestuesit iraniano-amerikanë bënë që zërat e tyre të dëgjohet jashtë OKB-së për regjimin aktual të vendit”, raportoi NBC News.

Përfundim: Një Thirrje për Veprim Global

Tubimi në Nju Jork nënvizoi mbështetjen në rritje ndërkombëtare për Rezistencën iraniane dhe thirrjen për ndryshimin e regjimit në Teheran. Protestuesit dhe folësit u bënë thirrje udhëheqësve botërorë që të mbështesin luftën e popullit iranian për liri. Siç përfundoi Rajavi, “Populli iranian dhe lëvizja e Rezistencës janë të vendosur të përmbysin këtë regjim kriminal dhe të arrijnë lirinë për Iranin dhe popullin e tij”.

Ngjarja ishte një shfaqje kumbuese e solidaritetit me popullin iranian, duke përforcuar thirrjen e tyre për një të ardhme demokratike të lirë nga tirania e mullahëve.

Khamenei dhe regjimi i korruptuar Velayat-e Faqih i Iranit përgjegjës për fatkeqësinë e minierës së Tabasit

Nga
Shkrimtar i stafit
-
Khamenei dhe regjimi i korruptuar Velayat-e Faqih i Iranit përgjegjës për fatkeqësinë e minierës së Tabasit

Khamenei dhe regjimi i korruptuar Velayat-e Faqih i Iranit përgjegjës për fatkeqësinë e minierës së Tabasit

NCRI logo  Përgjegjësia për katastrofën e minierës Tabas i takon Khameneit dhe regjimit të korruptuar të Velayat-e Faqih.

Të drejtat e punëtorëve dhe klasës punëtore mund të sigurohen vetëm nëpërmjet kryengritjeve, protestave dhe përmbysjes së regjimit, të ndjekura nga vendosja e demokracisë dhe sovranitetit të popullit.

Komiteti i Punës u bën thirrje sindikatave të punëtorëve të mbështesin punëtorët iranianë dhe i kërkon Organizatës Ndërkombëtare të Punës të vendosë në listën e zezë regjimin iranian.

Klerikët në pushtet në Iran dhe politikat e tyre kriminale antipunëtore kanë shkaktuar edhe një herë një katastrofë të madhe, duke e zhytur kombin tonë në zi për humbjen e minatorëve. Kjo tragjedi, për të cilën është përgjegjës Khamenei dhe regjimi i korruptuar i Velayat-e Faqih, shtohet nga fakti se, dy ditë pas shpërthimit, më 24 shtator 2023, zyrtarët e regjimit në Khorasanin e Jugut deklaruan paturpësisht: “Të gjithë minatorët e bllokuar në minierë konsiderohen të vdekur.”

Pranimet e pashmangshme të regjimit

Njëkohësisht, përfaqësuesi i Qaenatit në Mexhlisin (parlamentin) e regjimit deklaroi: “Ministrja e Kooperativës, Punës dhe Mirëqenies Sociale konfirmoi se nxjerrja e gazit nga miniera duhej të ishte kryer, por nuk u bë. Dy ditë më parë, punëtorët raportuan një rrjedhje gazi, por ajo u shpërfill. Autorët kryesorë të këtij incidenti janë zyrtarët e qeverisë. Një arsye tjetër për fatkeqësinë e Tabasit është mungesa e inspektimeve të rregullta, pasi edhe vetë ministri e pranon se nuk iu dha leja për të punësuar një inspektor” (faqja Khawaran dhe kanali Telegram i regjimit “Chand Saniyeh”, 24 shtator 2023).

Para kësaj, Ali Moghaddas-Zadeh, kreu i Këshillit të Punës të regjimit në Khorasanin e Jugut, tha: “Ne nuk kemi një sensor të gazit metan. Nëse do të kishim një sensor gazi metani si në Minierën Qendrore, ky incident nuk do të kishte ndodhur” (Telegrami “Chand Saniyeh”, 23 shtator 2023).

Alizadeh, kreu i Komitetit të Industrisë dhe Minierave të regjimit, tha: “Duket se këto miniera, veçanërisht ajo në fjalë, nuk plotësonin as standardet minimale të sigurisë. As komunikimi bazë nuk u vendos dhe nëse do të kishte qenë, ndoshta punëtorët do ta kishin evakuuar zonën… Aktualisht besojmë se as standardet minimale të thjeshta nuk u respektuan” (Rrjeti i Lajmeve të TV Shtetëror, 22 shtator 2023).

Çdo vit, një numër minatorësh varrosen të gjallë në minierat e Iranit. “Kohët e fundit, një shpërthim ndodhi në Shazand, ku disa punëtorë mbetën të bllokuar nën rrënoja dhe u deshën dy javë që trupat të nxirreshin” (faqe Entekhab, 22 shtator 2023). Megjithatë, edhe sipas Ligjit të Punës të vetë regjimit, neni 88 kërkon që “individët dhe personat juridikë” t’u përmbahen masave të duhura të sigurisë dhe mbrojtjes. Neni 92, Shënimi 2 urdhëron që Ministria e Punës dhe Çështjeve Sociale duhet të “inspektojë dhe rikonfirmojë kushtet teknike dhe të sigurisë së vendit të punës” në mënyrë të vazhdueshme.

“Vetëm 23 për qind (1,407 miniera) nga 6,025 minierat në mbarë vendin kishin njësi të Shëndetit, Sigurisë dhe Mjedisit (HSE) në 2021” (gazeta “Farheekhtegan” e lidhur me regjimin, 23 shtator 2023) dhe “shkalla e vdekshmërisë për një milion ton materiale të nxjerra në Iran është disa herë më e lartë se mesatarja globale” (Gazeta “Ham-Mihan” e lidhur me regjimin, 23 shtator 2023).

Rëndësia e këtyre minierave dhe roli i regjimit në to

Neglizhenca dhe pakujdesia e institucioneve të regjimit në lidhje me punëtorët e kësaj miniere qymyri janë edhe më tronditëse kur, siç tha Ali Akbar Rahimi, guvernatori i regjimit të Khorasanit Jugor, “76 për qind e qymyrit të vendit furnizohet nga ky rajon dhe përafërsisht 8 deri në 10 kompani të mëdha, duke përfshirë kompaninë Madanjoo, operojnë në zonë” (Reuters, 22 shtator 2023).

Minierat e Iranit, ndër burimet më të vlefshme të vendit, janë në thelb në duart e fondacioneve të lidhura me Khamenein, Gardën Revolucionare kriminale dhe elitat e korruptuara që shfrytëzojnë punëtorët në mënyrën më brutale.

Miniera “Madanjoo” në Tabas është një degë e “Kompania Minerare dhe Industriale Golgohar”, një nga kompanitë më të mëdha minerare dhe industriale, e cila është në vetvete një degë e Bank Sepah. Kjo bankë është në pronësi të Bonyad-e Mostazafan (Fondacioni i të Shtypurve), të cilin Khamenei e kontrollon. Bonyad-e Mostazafan është institucioni i dytë më i madh ekonomik në Iran pas Kompanisë Kombëtare të Naftës Iraniane dhe anëtarët kryesorë të saj janë kryesisht Garda Revolucionare.

Tani, merrni parasysh pagat e punëtorëve të varfër të kësaj miniere: Ali Moqaddas-Zadeh, kreu i Këshillit të Punës të regjimit në Khorasanin e Jugut, përmendi se punëtorët Madanjoo fitojnë 12 milionë tomanë. Kjo përkundër faktit se, sipas ekspertëve të regjimit, “vija e varfërisë është 30 milionë tomanë” (faqe “Fararu” e lidhur me regjimin, 12 shtator 2024).

Për elitat në pushtet, ajo që ka më shumë rëndësi është grabitja e burimeve kombëtare dhe shfrytëzimi i punëtorëve. Në ligjet e punës në mbarë botën, “siguria” në vendin e punës është një çështje themelore.

45 vitet e fundit kanë treguar se për sa kohë që ky regjim kriminal, plaçkitës do të mbetet në pushtet, gjendja e punëtorëve do të përkeqësohet dhe jetesa e tyre do të tkurret. Të drejtat e punëtorëve dhe klasës punëtore do të sigurohen vetëm nëpërmjet kryengritjeve, protestave, përmbysjes së regjimit të mullahëve dhe vendosjes së demokracisë dhe sovranitetit të popullit.

Komiteti i Punës i Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit, duke shprehur ngushëllimet e tij për punëtorët trima të atdheut tonë dhe familjet e minatorëve të vrarë, dhe duke u uruar shërim të plotë të plagosurve, u bën thirrje të gjitha sindikatave, organizatave të punës, dhe avokatët e të drejtave të punëtorëve në vende të ndryshme për të dënuar politikat anti-punëtore të diktaturës fetare në pushtet në Iran. Ai gjithashtu i bën thirrje Organizatës Ndërkombëtare të Punës të vendosë në listën e zezë regjimin iranian.

Këshilli Kombëtar i Rezistencës së Iranit – Komiteti i Punës

24 shtator 2024

Fillon java e 35-të e fushatës “Jo ekzekutimeve të martave” në 21 burgje iraniane

Nga
Shkrimtar i stafit
-

Të martën, më 24 shtator, java e 35-të radhazi e fushatës ” Jo ekzekutimeve të martave” filloi në 21 burgje në Iran, duke shënuar një valë tjetër protestash kundër përdorimit të vazhdueshëm të dënimit me vdekje nga regjimi iranian. Kjo lëvizje, e drejtuar nga të burgosurit politikë, synon të tërheqë vëmendjen ndaj numrit në rritje të ekzekutimeve, veçanërisht atyre që lidhen me protestat mbarëkombëtare të vitit 2022.

Burgjet pjesëmarrëse përfshijnë Evin, Ghezel Hesar, Teheran Central dhe disa të tjerë nëpër qytete si Karaj, Shiraz, Mashhad dhe Tabriz. Të burgosurit kanë nisur një grevë urie të koordinuar për të rritur ndërgjegjësimin për shkeljet e të drejtave të njeriut të kryera nga regjimi. Në deklaratën e tyre të fundit, ata shprehën solidaritetin me viktimat e një fatkeqësie minerare të fundit në Tabas, duke e vënë në dukje incidentin si një shembull tjetër të korrupsionit dhe keqmenaxhimit sistematik të qeverisë.

Të burgosurit dënuan dënimet e fundit me vdekje të dhëna për dy të burgosurit politikë, Mehdi Hasani dhe Behrouz Ehsani, të cilët u arrestuan gjatë protestave të vitit 2022. Ata theksuan gjithashtu rastet e dy të arrestuarve të tjerë, Mohammad Javad Vafaee Sani dhe të burgosurit politik kurd Hatem Ozdemir, të cilët të dy janë dënuar me vdekje për aktivizmin e tyre që nga viti 2019.

Në një shfaqje sfide, të burgosurit në grevë u kanë bërë thirrje organizatave ndërkombëtare të të drejtave të njeriut, liderëve politikë dhe publikut global që të mbajnë përgjegjës qeverinë iraniane për zbavitjen e saj të vazhdueshme të ekzekutimeve. Ata u kërkuan udhëheqësve globalë, veçanërisht atyre që marrin pjesë në Kombet e Bashkuara, të përballen me presidentin iranian në lidhje me rekordin e ekzekutimeve të regjimit.

حمایت یک مادر دادخواه و داغدار از سه‌شنبه‌های نه به اعدام

Jashtë mureve të burgut, mbështetja për fushatën vazhdon të rritet. Më 21 shtator 2024, një nënë e pikëlluar qëndronte te varri i Mohsen Shekarit, një protestues i ekzekutuar nga regjimi, duke mbajtur një pankartë në mbështetje të “Jo Ekzekutimeve të Martave”. Ajo deklaroi solidaritetin e saj me fushatën, duke deklaruar se edhe djali i saj kishte qenë viktimë e masave shtypëse të regjimit. Fjalët e saj i bënë jehonë dhimbjes së shumë familjeve iraniane që kanë humbur të dashurit e tyre për shkak të ekzekutimeve të sponsorizuara nga shteti, duke nënvizuar më tej dëshirën e rrënjosur thellë për drejtësi.

Fushata “Jo Ekzekutimeve të Martave” vazhdon të përforcojë zërat e të burgosurve politikë dhe familjeve të tyre, duke hedhur dritë mbi përdorimin shqetësues të dënimit me vdekje nga Irani si një mjet për të heshtur mospajtimin. Ndërsa fushata hyn në javën e saj të 35-të, ajo është bërë një simbol i fuqishëm i rezistencës kundër një regjimi të akuzuar për shkelje të rënda të të drejtave të njeriut. Komunitetit ndërkombëtar i kërkohet gjithnjë e më shumë të adresojë situatën urgjente brenda burgjeve të Iranit, ku shumë të burgosur politikë ende përballen me kërcënimin e ekzekutimit.

Protesta e përkrahësve të MEK-ut kundër pranisë së presidentit të mullahëve Pezeshkian në UNGA

Nga
Shkrimtar i stafit
-
Protesta e përkrahësve të MEK-ut kundër pranisë së presidentit të mullahëve Pezeshkian në UNGA

Protesta e përkrahësve të MEK-ut kundër pranisë së presidentit të mullahëve Pezeshkian në UNGA

Nju Jork, 24 shtator 2024: Komunitetet iranio-amerikane nga e gjithë SHBA-ja dhe mbështetësit e Organizatës së Muxhahedinëve të Popullit të Iranit (PMOI/MEK) morën pjesë në një demonstratë të madhe përpara OKB-së. Demonstrata në Nju Jork, pas një fushate njëjavore kundër udhëtimit të Masoud Pezeshkian në Nju Jork për të marrë pjesë në UNGA79, pa iranianët që kërkonin përmbysjen e diktaturës fetare që sundonte Iranin dhe bënin thirrje për ndjekjen penale të liderëve të regjimit për krime kundër njerëzimit.

New York—Sep 24, 2024: Demonstration Against the Presence of Masoud Pezeshkian at the UNGA79.

Më 24 shtator 2024, demonstruesit vazhduan tubimin protestues, duke thënë: “Tubimi i sotëm bën thirrje për t’i dhënë fund politikës të pajtimit dhe mbështetjes ndërkombëtare për ndryshimin e regjimit në Iran. Prania e Masoud Pezeshkian në OKB është një fyerje për të drejtat e njeriut – gati 180 ekzekutime që nga gushti! Rezistenca iraniane, e udhëhequr nga Maryam Rajavi, ofron një rrugë të qartë përpara drejt një republike të lirë, demokratike, jo bërthamore.

Anëtarët e Organizatës së Komuniteteve Iraniano-Amerikane (OIAC) nga e gjithë Shtetet e Bashkuara janë mbledhur në Nju Jork për një fushatë njëjavore për të protestuar kundër Masoud Pezeshkian dhe pranisë së tij në UNGA79.

një protestë jashtë Kombeve të Bashkuara duke kërkuar drejtësi për viktimat e regjimit të Iranit”. Afro 100 gazetarë mbuluan tubimin e @OrgIAC sot.

OIAC tha më 24 shtator: “Politika e pajtimit me regjimin iranian duhet të marrë fund. Bota e lirë duhet të mbështesë të drejtën e popullit iranian për të përmbysur diktaturën e mullahëve dhe për të ndërtuar një republikë demokratike, jo-bërthamore. Problemi është koka e gjarprit në Teheran. Ky është mesazhi i mijëra njerëzve që u mblodhën jashtë UNGA79 tani”.

Zonja Maryam Rajavi, Presidentja e zgjedhur e Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI), i dërgoi një video-mesazh demonstratës në Nju Jork më 24 shtator 2024. Zonja Rajavi dënoi praninë e Masoud Pezeshkian në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së, duke e përshkruar atë si një turp për njerëzimin bashkëkohor. Ajo i bëri thirrje komunitetit ndërkombëtar që:

Njohni të drejtën e popullit iranian për të përmbysur regjimin klerik

Ndjek liderët e regjimit për krime kundër njerëzimit

Mohoni legjitimitetin e regjimit në forumet ndërkombëtare

Ajo vlerësoi protestuesit dhe Njësitë e Rezistencës për përpjekjet e tyre të vazhdueshme kundër regjimit. Zonja Rajavi theksoi vendosmërinë e popullit iranian për të krijuar një republikë demokratike të bazuar në:

Ndarja e fesë nga shteti

Barazia gjinore

Heqja e denimit me vdekje

Bashkëjetesë paqësore me fqinjët

Mesazhi përfundoi me besimin në aftësinë e popullit iranian për të arritur lirinë dhe demokracinë përmes luftës së tyre të vazhdueshme.

Në tubimin e madh të iranianëve që mbështesin Rezistencën iraniane përpara selisë së Kombeve të Bashkuara në Nju Jork, duke protestuar kundër vizitës së presidentit të regjimit të mullahëve në Nju Jork, disa figura politike amerikane, duke përfshirë senatorin Ted Cruz me video, dhe ambasadorin Sam Brownback dhe ambasadori Marc Ginsberg, mbajtën fjalime.

Free Iran Rally 2024 - Senator Ted Cruz (R-TX) Speaks - Denouncing Pezeshkian Presence At U.N. In NY

Free Iran Rally 2024 - Amb. Sam Brownback - Denouncing Pezeshkian Presence At U.N. In NY FREE IRAN

Në këtë tubim madhor, folën edhe përfaqësues të komuniteteve iraniano-amerikane, duke përfshirë gratë dhe të rinjtë, duke bërë thirrje për t’i dhënë fund politikës së pajtimit me regjimin iranian dhe duke shprehur mbështetjen për alternativën demokratike të Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit, të udhëhequr nga Zonja Maryam Rajavi dhe plani i saj prej dhjetë pikash për një Iran të lirë në të ardhmen.

Free Iran Rally 2024 - Dr. Azadeh Zangene's Speech - Denouncing Pezeshkian Presence At U.N. In NY

Free Iran Rally 2024 - Iranian Youth Delegation - Denouncing Pezeshkian's Presence At U.N. In NY

Fatkeqësia e minierës Tabas rishfaq koston tragjike të shfrytëzimit në minierat e Iranit

Nga
Shkrimtar i stafit
-
Fatkeqësia e minierës Tabas rishfaq koston tragjike të shfrytëzimit në minierat e Iranit

Fatkeqësia e minierës Tabas rishfaq koston tragjike të shfrytëzimit në minierat e Iranit

Edhe një herë, në një tragjedi të hidhur, humbën jetën një numër punëtorësh të varfër të Iranit. Këtë herë katastrofa ka ndodhur në minierën e qymyrit në Tabas, ku më shumë se 50 punëtorë kanë mbetur të vdekur nga një shpërthim nëntokësor. Në momentin e shpërthimit, 70 punëtorë po punonin thellë nën tokë, ndaj pritet që numri i të vdekurve të rritet me marrjen e më shumë trupave.

Fajtori kryesor pas kësaj tragjedie dhe vdekjes së përditshme të shumë punëtorëve në vendin tonë është regjimi iranian, i cili nuk i kushton rëndësi jetës së punëtorëve, duke i parë ata thjesht si mjete për shfrytëzim. Si rezultat, viktimat e lidhura me punën vazhdojnë të rriten. Sipas Organizatës së Mjekësisë Ligjore të regjimit, vitin e kaluar 2,115 persona humbën jetën në aksidente të lidhura me punën.

Ndërkohë minatorët përballen me kushte edhe më të rrezikshme. “Që nga viti 1993, mesatarisht 105 minatorë qymyri kanë humbur jetën çdo vit në aksidente” (Burimi: Ruydad 24, 4 shtator 2023).

Kushtet e dobëta të sigurisë në këto miniera janë shumë më poshtë standardeve ndërkombëtare. Sipas minatorëve, ata ndonjëherë punojnë thellë nën tokë me helmeta sigurie të thyera dhe sisteme jofunksionale të ventilimit, të cilat fiken për të ulur kostot e energjisë elektrike. Duke pasur parasysh gazin e metanit të prodhuar në minierat e qymyrit, ato janë si fuçi pluhuri që mund të shpërthejnë me shkëndijen më të vogël. Kjo situatë përsëritet disa herë çdo vit.

At least 50 killed in Tabas coal mine explosion in Iran

Incidenti i minierës së Tabasit është jashtëzakonisht i ngjashëm me fatkeqësinë e minierës së qymyrit “Zemestan Yurt” të vitit 2017 në provincën Golestan. Në atë tragjedi, 43 minatorë vdiqën dhe 70 u plagosën. Pavarësisht shkeljeve të qarta dhe të dukshme të standardeve të sigurisë, asnjë zyrtar apo përgjegjësi nuk u mbajt kurrë përgjegjës. Edhe pagat e papaguara që u detyroheshin viktimave, të cilët nuk kishin marrë rrogat për muaj të tërë, u varrosën bashkë me trupat e tyre të grimcuar dhe anëtarët e tyre të mbijetuar të familjes u lanë të kujdeseshin për veten e tyre.

Menaxhimi dhe kontrolli i shumicës së minierave në vend, drejtpërdrejt ose tërthorazi, janë në duart e Gardës Revolucionare dhe forcave ushtarake të regjimit. Konglomerati i ndërtimit Khatam al-Anbia, në pronësi të Gardës Revolucionare, është kontraktori më i madh për operacionet e minierave në të gjithë vendin.

Më 14 nëntor 2023, parlamenti iranian miratoi një plan që detyronte Ministrinë e Industrisë, Minierave dhe Tregtisë të lëshonte leje për ushtrinë për të shfrytëzuar minat e vendosura brenda bazave ushtarake (Madan News, 14 nëntor 2023).

Koncepti i “minave të vendosura në baza ushtarake” është një sharadë qesharake e destinuar vetëm për paraqitje. Garda Revolucionare prej vitesh ka investuar shumë në sektorët industrialë dhe minierë. Për shembull, më 7 nëntor 2023, agjencia e lajmeve IRNA raportoi se Drejtori i Përgjithshëm i Industrisë, Minierave dhe Tregtisë në provincën Razavi Khorasan deklaroi se një projekt eksplorimi minierash që mbulon 3,000 kilometra katrorë në një zonë kufitare afër Afganistanit i është dorëzuar ushtarake.

Vitet e fundit, ndërsa masat e sigurisë në minierat e menaxhuara nga Garda Revolucionare dhe sektorët gjysmë privatë janë përkeqësuar, siguria e punës së minatorëve ka arritur gjithashtu gjendjen e saj më të pasigurt. Çdo vit, numri i minatorëve që punojnë me kontrata njëmujore, tre mujore dhe me firma bosh, me dëftesa dhe urdhra gag, vazhdon të rritet. Kur miniera e Zemestan Yurt shpërtheu, asnjë nga minatorët nuk kishte mbulim sigurimi për punë të rrezikshme dhe ata nuk ishin paguar për muaj të tërë. Sipas një raporti të 20 qershorit 2024 nga gazeta Etemad, nga fillimi i vitit 2022 deri në qershor 2024, mijëra minatorë që punojnë në minierat e qymyrit, bakrit, mineralit të hekurit dhe kromit në provincat Kerman, Mazandaran, Yazd, Razavi Khorasan, Khorasan Jugor dhe Semnan mbajtën protesta, që varionin nga disa orë deri në disa javë, duke kërkuar të drejtat e tyre ligjore. Nga 12 protestat e minatorëve në këto 27 muaj, çështja e zakonshme në 10 ishte vonesa e pagave dhe kërkesa për paga më të larta.

Kështu, pavarësisht se punonin në kushte jashtëzakonisht të vështira, ndonjëherë deri në 1000 metra nën tokë dhe në kushte më të këqija se ato me të cilat përballeshin skllevërit në kohët e lashta, minatorët janë të privuar nga të gjitha të drejtat e tyre. Përveç mohimit të standardeve të pajisjeve dhe objekteve të sigurisë në miniera në mbarë botën, ata gjithashtu përballen me grabitjen e pagave të tyre të pakta dhe protestat e tyre nuk dëgjohen, pasi kërcënimi i vazhdueshëm për t’u pushuar nga puna pa marrë rroga të prapambetura mbi ta.

Vuajtjet dhe vështirësitë e popullit punëtor të Iranit do të marrin fund vetëm me përmbysjen e regjimit iranian dhe krijimin e një Irani të lirë, të çliruar nga tirania e monarkisë dhe e mullahëve.

Kriza e rënies arsimore nën sundimin e fashizmit fetar në Iran

Nga
Shkrimtar i stafit
-
Kriza e rënies arsimore nën sundimin e fashizmit fetar në Iran

Kriza e rënies arsimore nën sundimin e fashizmit fetar në IranNë kulturën politike, reaksionizmi dhe regresioni i referohen një qasjeje ose sistemi që kundërshton përparimin dhe ndryshimet e nevojshme evolucionare në themelet sociale, ekonomike dhe politike. Reaksionar është ai që pret mundësinë për t’u kthyer në periudhat e kaluara të historisë dhe traditat e saj të vjetruara.

Një nga treguesit e një regjimi reaksionar dhe antishkencë është sistemi i tij arsimor dhe metodat e mësimdhënies nën kontrollin e tij. Aspekti më fatkeq i këtyre regjimeve reaksionare është krahasimi i tyre me elementë të caktuar të shoqërive të kaluara, të cilat, pavarësisht nga të metat e tyre, ndonjëherë ishin më të dobishme se regjimet aktuale në kohët moderne. Për shembull, shkollat ​​tradicionale, pavarësisht nga cilësia e tyre e ulët dhe performanca e dobët, tani konsiderohen superiore në krahasim me sistemin arsimor nën fashizmin fetar që sundonte Iranin. Kemi dëgjuar shpesh se në këto shkolla të vjetra, fëmijët ndëshkoheshin me shkopinj dhe prindërit nuk kundërshtonin. Megjithatë, në shekullin e 21-të, niveli i dhunës dhe ndëshkimit trupor në shkollat ​​e regjimit klerikal është përshkallëzuar deri në atë pikë sa u ka shkaktuar lëndime fizike të përhershme nxënësve, duke çuar në konfrontime mes prindërve dhe zyrtarëve të regjimit në shkolla. Në fund të fundit, kjo ka bërë që nxënësit të zhgënjehen nga shkolla, duke e bërë atë një nga problemet kryesore në sistemin arsimor.

Por problemi nuk mbaron këtu. Kriza e sistemit arsimor në regjimin e Akhundit është aq intensive sa më bën të mungoj institucionet e vjetra– jo në krahasim me sistemet e avancuara dhe moderne të epokës së komunikimit dhe zhvillimit shkencor e teknologjik, por edhe me ato të vendeve fqinje.

Iran: 60 percent of female graduates are unemployed

Nga ana tjetër, “Nëse kemi parasysh se ajo që mësohej dje në shkollat ​​tradicionale, tani po mësohet në fakultetet e letërsisë, do të vlerësojmë më mirë vlerën akademike të këtyre shkollave të vjetra”, shkruan agjencia e lajmeve IRNA më 24 tetor 2020. “Pas të gjithë, libra të tillë si Kalila wa Dimna, Bustan dhe Gulistan, të cilët lexoheshin nga fëmijët në shkollat ​​tradicionale, tani janë pjesë e kurrikulës për studentët universitare të letërsisë persiane në universitete. E megjithatë, shumë nga mjekët, inxhinierët, zyrtarët e rangut të lartë, avokatët dhe menaxherët e sotëm, për shkak të mungesës së zakoneve të leximit, luftojnë edhe për të lexuar saktë tekste të tilla, e lëre më të kuptojnë kuptimet e tyre.

Imponimi i besimeve fanatike në brezin e ardhshëm të shoqërisë

Që nga fillimi i tij, regjimi i mullahëve ka shkaktuar dëme dhe probleme të konsiderueshme në sistemin arsimor të Iranit. Këto çështje jo vetëm që vazhdojnë, por janë rritur në shkallë dhe ashpërsi në përmasa monstruoze. Imponimi i ideve dhe qasjeve reaksionare të themeluesit të regjimit Rullah Khomeini, pasardhësit të tij dhe mbështetësve të tjerë të prapambetur e shtypës e ka kthyer sistemin arsimor në një gërmadhë, ku prodhimi i tij mban shenjën e sundimtarëve reaksionarë.

Iran's Students can't connect to virtual classes (SHAD) due to poverty & internet connection failure

Tekstet, programet dhe veprimtaritë arsimore u shërbejnë qëllimeve boshe, të sajuara të regjimit klerikal. Rezultati ka qenë dështime të njëpasnjëshme në sistemin arsimor konvencional të shoqërisë së sotme njerëzore, duke e lënë brezin e ardhshëm të Iranit pa perspektivë dhe në dëshpërim. Nga ana tjetër, “Ministri i Arsimit thotë: “Ne kemi trajnuar 20,000 myezinë (thirrës për namaz)” sipas faqes shtetërore të lajmeve Khabar Online më 6 janar.

Një tregues tjetër i krizës arsimore është gjendja alarmante e pabarazisë dhe shtypjes klasore. Sipas Bankës Botërore, Irani kishte shkallën më të lartë të privatizimit në arsimin e mesëm globalisht nga viti 1998 deri në vitin 2018, duke çuar në një sistem universitar të bazuar në klasë.

Sipas një raporti zyrtar: “Ndër 3000 gradat më të mira në provimin kombëtar pranues të universiteteve për fushat e njohura, tre decilat e fundit ekonomike – grupet më të varfra – mbajnë vetëm 2%. Nga ana tjetër, decilat më të pasur, të 9-të dhe të 10-të, përbëjnë 80%. Decili i parë ka vetëm 0.2% pjesë, ndërsa decili i 10-të 48.1%. Në fushat fitimprurëse si mjekësia dhe stomatologjia, decilat më të varfra mbajnë 1.3%, ndërsa tre decilat e para dominojnë me 86%. Në programin e inxhinierisë elektrike në Universitetin Sharif, decilat më të varfra mbajnë 0%, dhe tre decilat e para mbajnë 87%.

Një raport tjetër tregon se provinca e Teheranit, me mbi 27%, ka pjesën më të madhe të renditjes së provimeve pranuese në universitete. Shkollat ​​publike përbëjnë vetëm “shtatë për qind” të nxënësve të renditur më të mirë, me vetëm “dy nga 30 nxënësit më të mirë” që vijnë nga shkollat ​​publike, që përbën rreth “shtatë për qind” të këtyre kandidatëve.

Raporti i fundit shtoi, “Edhe kur përfshihen shkollat ​​gjysmë publike, pjesa e shkollave publike në mesin e studentëve më të mirë të provimeve pranuese të këtij viti arrin vetëm në ‘dhjetë për qind’ ‘ e golashënuesve më të mirë në tre grupet e testimit.

Në grupin më të lartë të Shkencave Eksperimentale, “asnjë student i vetëm” nuk është nga shkollat ​​jo-SAMPAD.”

Për më tepër, kandidatët më të mirë të provimit pranues në universitet vijnë nga vetëm 15 provinca, ndërsa 16 provinca të tjera, duke përfshirë Sistanin dhe Baluchestanin, Kurdistanin, Khuzestanin, Kohgiluyeh dhe Boyer-Ahmad, Lorestan, Ardabil dhe Chaharmahal dhe Bakhtiari, nuk kanë asnjë përfaqësim.

Fëmijë të privuar nga arsimi

Qendra Statistikore e Iranit, në “Raportin Social dhe Kulturor të Pranverës 2023”, njoftoi se mbi 556,000 fëmijë të moshës “15 deri në 17” ishin jashtë shkollës së mesme gjatë vitit akademik 2022-2023. Kjo shifër nuk përfshin braktisjen e shkollës së mesme. Privimi ekonomik dhe varfëria janë arsyet kryesore të kësaj situate.

Zëvendësministri i Arsimit Fillor raportoi gjithashtu se në vitin e ri shkollor 160 mijë fëmijë nuk janë regjistruar në shkollën fillore dhe janë jashtë arsimit.

Rënia dramatike e regjistrimit në universitete nga 2% e popullsisë në 0.4% përbën një kërcënim serioz për zhvillimin e qëndrueshëm dhe gjithëpërfshirës të vendit. Megjithatë, kriza e arsimit në Iran nuk kufizohet në reduktimin relativ të popullatës studentore; rënia e cilësisë së arsimit, komercializimi i arsimit dhe përkeqësimi i pabarazisë arsimore janë gjithashtu faktorë të rëndësishëm…

Këto janë vetëm një pjesë e vogël e dëmeve katastrofike të shkaktuara nga fashizmi fetar në Iran, dhe mënyra e vetme për të zgjeruar dijen, kulturën dhe artin në tokën e Iranit është përmbysja e regjimit në pushtet.

The future of Iran’s children hangs in balance as education fees soar

Iran: Tre ditë zie publike për vdekjen e 50 minatorëve

Nga
Shkrimtar i stafit
-
Iran: Tre ditë zie publike për vdekjen e 50 minatorëve

Iran: Tre ditë zie publike për vdekjen e 50 minatorëve

Zonja Maryam Raxhavi dërgoi mesazhin e mëposhtëm lidhur me vdekjen tragjike të 50 punëtorëve të minierës:

“ Në regjimin anti-punëtor të mullahëve, jetët dhe siguria e punëtorëve trajtohen me indiferencë, duke mos shkaktuar as shqetësim dhe as përgjegjësi.

Tragjeditë dhe skenat tronditëse vazhdojnë të shpalosen, megjithatë nuk janë bërë përpjekje serioze për t’i adresuar apo parandaluar ato.

Khamenei dhe regjimi i tij kriminal mbajnë përgjegjësi të plotë për katastrofën e Tabasit dhe humbjen tragjike të jetëve të këtyre punëtorëve të shtypur.

Ngushëllimet e mia të përzemërta dhe ngushëllimet më të thella shkojnë për familjet dhe banorët e qytetit të viktimave të fatkeqësisë së minierës Madanjouy.”

Aksidenti tragjik i minierave në Tabas mori të paktën 50 jetë, dhjetëra ende të zhdukur

Nga
Shkrimtar i stafit
-
Aksidenti tragjik i minierave në Tabas mori të paktën 50 jetë, dhjetëra ende të zhdukur

Aksidenti tragjik i minierave në Tabas mori të paktën 50 jetë, dhjetëra ende të zhdukur

Të paktën 50 minatorë kanë humbur jetën në një shpërthim shkatërrues në minierën e qymyrit Madanjou në Tabas, provincën e Khorasanit Jugor, Iran. Incidenti vdekjeprurës, i cili ndodhi natën e 21 shtatorit, është një tjetër kujtesë e ashpër e neglizhencës dhe mospërfilljes së gjatë të regjimit iranian për sigurinë e punëtorëve. Ndërsa ekipet e shpëtimit vazhdojnë të kërkojnë për 24 punëtorë që mbeten të bllokuar, tragjedia ekspozon dështimin sistematik të regjimit klerik për të mbrojtur punëtorët e tij, veçanërisht në sektorin e vështirë të minierave.

Sipas raporteve zyrtare, shpërthimi u shkaktua nga një lëshim i papritur i gazit të metanit në dy tunele, duke i mbytur minatorët në vend që të shkaktonte një zjarr apo shembje. Punëtorët në kohën e shpërthimit u lanë të vdisnin në ato që shumë i konsiderojnë si rrethana të parandalueshme, nëse ishin zbatuar masat e duhura të sigurisë.

Guvernatori i Khorasanit të Jugut konfirmoi numrin në rritje të vdekjeve, me 17 punëtorë të lënduar të transportuar në spitalet lokale. Megjithatë, reagimi i menjëhershëm i regjimit, i përbërë kryesisht nga premtime të paqarta dhe hetime të vonuara, ka bërë pak për të shuar zemërimin publik. Kushtet e vështira në terren, të përkeqësuara nga akumulimi i gazit toksik, kanë penguar përpjekjet e shpëtimit, me 40 ekipe të specializuara që përpiqen të arrijnë ata që ende janë të bllokuar thellë në tunelet 750 metra të gjatë të minierës.

Trashëgimia e neglizhencës industriale e regjimit klerikal është e mirë-dokumentuar, me aksidente të përsëritura në miniera që kanë marrë qindra jetë gjatë dekadës së fundit. Pavarësisht pretendimeve të qeverisë për inspektime të shtuara të sigurisë, numri i viktimave është rritur vetëm, duke reflektuar mosinteresimin e regjimit për zbatimin e standardeve të sigurisë në vendin e punës. Fatkeqësia e Madanjou pasqyron incidentet e së kaluarës, siç ishte shembja e tmerrshme e minierës Zemestan-Yurt në vitin 2017, ku u vranë 43 minatorë. Megjithatë, në mënyrë tipike, regjimi nuk arriti të mbajë askënd përgjegjës.

Masoud Pezeshkian, presidenti i regjimit, aktualisht duke udhëtuar për në Nju Jork, ofroi ngushëllime boshe ndërsa urdhëroi ministrat të vizitonin Tabasin dhe të “hetonin” incidentin. Por shumë iranianë janë të ngopur me fjalët e zbrazëta të regjimit. Realiteti është i qartë: shpërfillja e vazhdueshme e regjimit iranian për jetën njerëzore, veçanërisht për klasën punëtore, qëndron në qendër të kësaj dhe shumë tragjedive të tjera të parandalueshme.

Sektori i minierave iraniane, megjithëse i pasur me burime, është një kurth vdekjeje për punëtorët që rrezikojnë jetën e tyre çdo ditë, me pak ose aspak mbrojtje nga qeveria. Sipas raporteve, 2115 punëtorë vdiqën në aksidente në vendin e punës në vitin 1402 sipas kalendarit persian (mars 2023-mars 2024), një rritje prej 11.3% krahasuar me një vit më parë. Këto statistika të zymta nxjerrin në pah një regjim të përqendruar më shumë në financimin e sipërmarrjeve të tij ushtarake dhe paraushtarake sesa garantimin e sigurisë bazë të fuqisë së tij punëtore.

Mospërfillja e regjimit për jetët e njerëzve të tij, veçanërisht të punëtorëve të tij, reflektohet në mungesën e zbatimit edhe të standardeve minimale të sigurisë. Mungesa e sindikatave të pavarura do të thotë që minatorët dhe punëtorët e tjerë nuk kanë zë për të kërkuar kushte më të mira. Goditja e regjimit ndaj disidencës, qoftë nga lëvizjet punëtore apo opozita politike, ka siguruar që tragjedi të tilla do të vazhdojnë nëse nuk realizohet ndryshimi sistemik.

Iran: Ekzekutimi i 14 të burgosurve në 4 ditë

Nga
Shkrimtar i stafit
-
Sekretariati i Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI)
Sekretariati i Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI)
Sekretariati i Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI)
Sekretariati i Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI)

Së paku 178 ekzekutime që kur Pezeshkian mori detyrën

Dënim çnjerëzor i prerjes së gishtave të dy të burgosurve

Ndërsa presidenti i ri i Khameneit shkon në Nju Jork për Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, vala e ekzekutimeve në Iran vazhdon. Në vetëm 4 ditë, 14 të burgosur janë dërguar në trekëmbësh.

Të enjten, më 19 shtator 2024, regjimi ekzekutoi Morteza Shah Esmaili, 35 vjeç dhe Mannan Barahouei, 50 vjeç, në Yazd, së bashku me Akbar Azizin dhe Hamed Jahedi në Karaj.

Të martën, më 17 shtator 2024, Hamidreza Hassan Zehi Sani, 60 vjeç, u ekzekutua në Bandar Abbas, ndërsa Ali Morad Hassanzadeh, 33, u ekzekutua në Gorgan. Të hënën, më 16 shtator 2024, Yahya Zargari, 32 vjeç, Abdoljaleel Ehsani, 33 vjeç dhe Behnam Mehdi Jahanpour, 21 vjeç, u varën në Shiraz, ndërsa Mohsen Safari u var në Isfahan.

Të dielën, më 15 shtator 2024, Saeed Khajeh Heidari, 30 vjeç dhe Sasan Bozorgzad, 33 vjeç, u ekzekutuan në Shiraz dhe Arastoo Safarqomi, 35 vjeç dhe Rasoul Pourmajed, 45 vjeç, u ekzekutuan në Tabriz.

Kjo e çon numrin e përgjithshëm të ekzekutimeve të regjistruara të dielën, të hënën, të martën dhe të enjten në 14, dhe numrin total të ekzekutimeve që kur Pezeshkian mori detyrën në të paktën 178 në muajt iranianë të Mordadit dhe Shahrivarit (22 korrik deri në 21 shtator).

Për më tepër, më 16 shtator 2024, media e kontrolluar nga regjimi (Etemad Online) njoftoi se dy të burgosur të dënuar për vjedhje ishin dënuar me amputim të gishtit. Dënimi çnjerëzor i prerjes së gishtit vjen në një kohë kur vjedhjet dhe përvetësimet miliarda dollarësh nga liderët e regjimit dhe fraksionet e ndryshme janë bërë rutinë, pa u arrestuar apo dënuar askush.

Më 26 shtator 2024, faqja e internetit Asr Iran, e lidhur me regjimin, raportoi: “Në fund të vitit iranian 1402 (mars 2024), totali i kredive të dhëna punonjësve të 11 bankave i kalonte 124 trilionë tomanë (monedha iraniane), kryesisht me norma të ulëta interesi dhe plane afatgjata shlyerjeje.” Mediat e lidhura me regjimin raportuan gjithashtu në dhjetor 2023 për një skandal përvetësimi prej 3.7 miliardë eurosh në Debsh Tea Company, e lidhur me IRGC-në dhe zyrën e Khameneit. Megjithatë, organizatorët e këtyre vjedhjeve astronomike as nuk janë emëruar dhe as dënuar nga drejtësia.

Në një tjetër ngjarje tragjike, një vajzë 17-vjeçare e quajtur Yalda Rahimi, nga Baghmalek, Khuzestan, kreu vetëvrasje më 16 shtator 2024, pasi vizitoi të ashtuquajturin Fondacioni i Ndihmës Imam Khomeini për të kërkuar ndihmë për shpenzimet e shkollës, por kërkesa e saj u refuzua.

Fashizmi fetar që sundon Iranin përpiqet më kot të parandalojë shpërthimin e zemërimit publik dhe protestave sociale duke përdorur tortura, ekzekutime, dënime çnjerëzore dhe duke krijuar një atmosferë frike dhe terrori. Vazhdimi i marrëdhënieve politike dhe ekonomike me këtë regjim ekzekutimesh, terrori dhe luftënxitëse është një tradhti e parimeve universale të të drejtave të njeriut dhe duhet të kushtëzohet me ndërprerjen e ekzekutimeve dhe torturave në Iran.

Sekretariati i Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI)
21 shtator 2024

Komiteti Ndërparlamentar Italian bën thirrje që IRGC si organizatë terroriste

Nga
Shkrimtar i stafit
-
Komiteti Ndërparlamentar Italian bën thirrje që IRGC të caktohet si organizatë terroriste mes ekzekutimeve në rritje në Iran

Komiteti Ndërparlamentar Italian bën thirrje që IRGC të caktohet si organizatë terroriste mes ekzekutimeve në rritje në Iran

Sipas agjencisë italiane të lajmeve Askanews, Comitato Interparlamentare per un Iran Libero (Komiteti Ndërparlamentar për një Iran të Lirë) ka shprehur shqetësim të thellë për valën e përshkallëzuar të ekzekutimeve në Iran pas inaugurimit të Presidentit Masoud Pezeshkian. Në një deklaratë të përbashkët, senatori Giulio Terzi (FdI), senatorët Marco Scurria dhe Raffaele Speranzon, dhe deputetët Naike Gruppioni, Andrea Di Giuseppe dhe Emanuele Pozzolo bënë thirrje për veprim vendimtar ndërkombëtar kundër goditjes së regjimit iranian ndaj disidencës.

Komiteti nënvizoi dënimet e fundit me vdekje të Behrouz Ehsanit dhe Mehdi Hassanit, të dy mbështetës të MEK, një grup i madh opozitar. Të arrestuar gjatë protestave të vitit 2022, dy burrat i janë nënshtruar torturave të rënda në burgun famëkeq Evin. Komiteti i dënoi këto veprime si pjesë e një historie të gjatë të shkeljeve të të drejtave të njeriut nga regjimi, i cili ka shtypur opozitën që nga revolucioni Khomeinist i vitit 1979 nën doktrinën e Velayat-e Faqih (sundimi absolut klerik).

Duke iu referuar një raporti të korrikut nga ish-Raportuesi Special i OKB-së për të Drejtat e Njeriut në Iran, Javaid Rehman, komiteti theksoi provat e dokumentuara të mizorive, duke përfshirë krimet kundër njerëzimit dhe gjenocidin, veçanërisht në periudhën 1981-1982 dhe masakrat e vitit 1988 që panë vdekjen e 30,000 disidentë politikë, kryesisht anëtarë të MEK.

Ligjvënësit italianë nënvizuan rëndësinë e zbatimit të ligjit ndërkombëtar në Iran dhe kërkuan që Bashkimi Evropian të caktojë menjëherë Korpusin e Gardës Revolucionare Islamike të Iranit (IRGC) si një organizatë terroriste, duke përmendur kontrollin e saj mbi ekonominë dhe aftësitë ushtarake të vendit. Ata përfunduan duke theksuar nevojën urgjente për masa të tilla në forume shumëpalëshe për të kundërshtuar abuzimet e vazhdueshme të të drejtave të njeriut nga Irani dhe fushatën e tij globale të represionit.

123...680Faqja 2 nga 680

LAJME

DEKLARATAT E NCRI

ÇËSHTJET

Copyright © 2024 CNRI - Consiglio Nazionale della Resistenza Iraniana. All Rights Reserved.