Saturday, July 27, 2024

Kleptokracia e Iranit dhe nepotizmi sistematik

Iranian regime president Ebrahim Raisi and his cabinet of thieves, killers, and crooks (1)Korrupsioni ekonomik ka qenë një problem ndërkombëtar prej shekujsh. Por kur bëhet fjalë për Iranin, fjala “korrupsion” nuk arrin të portretizojë keqpërdorimin e vërtetë të fondeve publike nga teokracia në pushtet. Me nepotizmin e tij endemik dhe rastet e panumërta të profilit të lartë të përvetësimeve, regjimi klerik është përkufizimi i vërtetë i një kleptokracie.

 

Indeksi i Perceptimit të Korrupsionit 2020 i Transparency International e rendit Iranin në vendin e 145-të nga 180 vende. Monarkia (regjimi i Shahut) që sundoi Iranin përpara mullahëve ishte e njohur për nepotizmin dhe korrupsionin e saj shtetëror, duke i dhënë asaj pseudonimin e “Një mijë familjet” (Hezar Famil). Por regjimi i mullahëve, i cili rrëmbeu revolucionin antimonarkik të vitit 1979, e ka tejkaluar shumë ligësinë ekonomike të Shahut. Duke iu drejtuar mashtrimit të pakufishëm dhe të paturpshëm, nën pretekstin e “luftimit të korrupsionit”, zyrtarët e regjimit kanë krijuar nepotizëm sistematik.

 

Përparimet teknologjike dhe aksesi më i gjerë në arsim në shekullin e 21-të kanë mundësuar që më shumë qytetarë të zgjidhen në poste politike, duke forcuar gradualisht meritokracinë. Por ky nuk është rasti në Iran nën regjimin e mullahëve.

 

E përditshmja shtetërore Jahan-e Sanat u tall me nepotizmin e regjimit në një artikull më 17 janar, duke thënë: “Ata vijnë me autobusë dhe zënë poste të larta dhe e vetmja gjë që nuk ka rëndësi është merita. Nuk mund të gjenden kritere të tilla si arsimi dhe diploma përkatëse, sfondi dhe përvoja. Në vend të kësaj, neve vetëm na thuhet për pozitat dhe titujt e tyre menaxheriale.”

 

Sipas Al-Monitor, i cili është i lidhur me Teheranin, “Ministri i Punës Hojjatullah Abdul Maleki ka emëruar vëllain e gruas së tij si këshilltarin e tij. Zanib Kadkhoda, një kushëri i Raisit, së fundmi është emëruar Dekan i Fakultetit të Stomatologjisë në Universitetin e Teheranit. Gjithashtu, Meysam Nili, vëllai i dhëndrit të Raisit, së fundmi filloi në agjencinë zyrtare të lajmeve IRNA si një anëtar kyç i këshillit të saj të lartë.

 

“Rasti i fundit [e nepotizmit] është ai i Mehdi Rahimit, një i afërm i Farid Haddad Adel. Rahimi u bë drejtor i marrëdhënieve me publikun në zyrën e Presidentit edhe pse ka vetëm një diplomë të shkollës së mesme. Kjo është mjaft normale kur një Maddah [këngëtar fetar] bëhet zëvendës i kryetarit të bashkisë së Teheranit për promovimin e shkrim-leximit”, shkroi e përditshmja Jahan-e Sanat më 17 janar. Vetë Raisi u bë president me arsim në klasën e gjashtë dhe pa përvojë në drejtimin ekzekutiv.

Në realitet Raisi është krim kundër njerëzimit që ka në duar gjakun e mbi 30 mijë të burgosurve politikë. Gjatë gjenocidit të tmerrshëm të vitit 1988 në Iran, ai ishte anëtar i të ashtuquajturve “Komitetet e Vdekjes”, të cilat dërguan mijëra të burgosur të pafajshëm në trekëmbësh sepse u ngritën për të mbrojtur lirinë dhe demokracinë. Për kleptokracinë qeverisëse të Iranit, përfshirja në krime kundër njerëzimit dhe besnikëria e plotë ndaj Udhëheqësit Suprem qëndron mbi të gjitha kriteret e tjera, duke përfshirë kompetencën.

Parviz Fattah, kreu i Fondacionit Mostazafan, emëroi Heshmatollah Ghanbarin, një propagandues kryesor në organizatën radiotelevizive të regjimit (IRIB), si kreun e Holding-it Parsian Turizmit dhe Qendrave Rekreative. Ghanbari ka qenë gjithashtu zëvendësdrejtor i zhvillimit të burimeve.

“Heshmatollah Ghanbari u emërua drejtor menaxhues i një Holding turistik pa asnjë ditë përvojë në menaxhim. Kudo që shikoni, ne shohim emërime të tilla,” pranoi e përditshmja shtetërore Aftab-e Yazd më 12 janar. Nepotizmi nuk kufizohet vetëm në fraksionin qeverisës të regjimit. Psh presidenti i vetë-përshkruar “reformist” i regjimit, Hassan Rouhani, kishte emëruar dhëndrin e tij si kreun e studimit gjeologjik të Iranit,.

Rouhani kishte emëruar gjithashtu vëllain e tij si “këshilltarin e posaçëm”. Vëllai, Hossein Fereydoon, u arrestua më vonë nga fraksioni rival, por tani gëzon një jetë të rehatshme në burg dhe shpesh merr leje për të dalë. Ndërkohë, shumë të burgosur politikë iranianë janë të privuar nga kujdesi më elementar mjekësor dhe si pasojë humbin jetën.