Aktualisht ka disa indikacione se regjimi iranian po planifikon të rrisë çmimin e benzinës dhe produkteve të tjera energjetike. Ka mungesa në pikat e karburantit, ku kuotat janë ulur në 100 litra, ndërsa në të njëjtën kohë, rrjetet propagandistike të regjimit po përforcojnë pretendimet se benzina po konsumohet me ritme të tepruara dhe se çmimet e ulëta vendase kanë sjellë vëllime shumë të larta të kontrabandës së benzinës drejt vendeve fqinje. Pretendime të tilla përbëjnë justifikime të njohura për regjimin për të rritur çmimet. Ndërkohë, zyrtarët përkatës të qeverisë po japin përgjigje jokonsistente ndaj raporteve për rritje në pritje. Së fundmi, CEO i Kompanisë së Rafinimit dhe Shpërndarjes së Produkteve të Naftës tha: “Kuota e qeverisë prej 60 litrash në kartat e karburantit ka mbetur dhe vetëm kuota falas është ulur me 100 litra dhe ka arritur në 150 litra nga 250 litra” (Shtetëror TV – 31 gusht).
Deklaratat kontradiktore, alternimi i konfirmimeve dhe mohimeve dhe zbatimi i projekteve të përkohshme në disa qytete dhe qarqe të vendit, janë truket e njohura të regjimit për të zbehur ndjeshmërinë sociale.
Mësimi që regjimi ka nxjerrë nga kryengritja e nëntorit 2019 është se çmimi i mallrave të ndjeshme si benzina dhe buka duhet të “menaxhohet” hap pas hapi përmes krijimit të mungesave artificiale, të cilat i detyrojnë njerëzit të qëndrojnë në radhë disa kilometra dhe përgatit terrenin për rritjen e çmimit të benzinës.
Propaganda e rreme dhe mashtruese e regjimit thotë se çmimi i benzinës në Iran është më i liri në botë dhe se konsumi i tij i benzinës është më i larti. Në këtë mënyrë, ai shmang fajin për shkallën katastrofike të lartë të vdekjeve për shkak të ndotjes së ajrit, e cila aktualisht arrin në 21,000 njerëz në vit. Pretendimet për benzinë te lirë fshijnë gjithashtu faktin se kostoja e punës në Iran është gjithashtu shumë herë më e lirë, me pagën e një punonjësi mesatar iranian që është vetëm një e dhjeta deri në një e treta e asaj të homologëve të tyre në vendet fqinje të rajonit.
Baza mashtruese e regjimit për rritjen e çmimeve nuk kufizohet në benzinë dhe karburant; regjimi aktualisht po përdor të njëjtën metodë të rritjes mashtruese të çmimeve për mallrat e tjera, përfshirë bukën.
Raportet nga qytete të ndryshme tregojnë radhë të gjata përpara furrave. Furnizimi me miell qeveritar për furrat e bukës është ulur dhe njerëzit, veçanërisht të varfërit, janë të detyruar ta blejnë nga furrat e pavarura me disa herë çmimin e tregut, sepse kuotat e qeverisë nuk parashikojnë as konsumin bazë.