Më 9 mars 2024, në Uashington u mbajt një samit i rëndësishëm bipartizan mbi Iranin, duke hedhur dritë mbi represionin e brendshëm dhe fushatat terroriste të regjimit jashtë vendit. Organizuar nga Organizata e Komuniteteve Iraniano-Amerikane (OIAC), konferenca dëshmoi konvergjencën e figurave dhe aktivistëve me ndikim të përkushtuar ndaj trajtimit të abuzimeve të të drejtave të njeriut të regjimit iranian dhe përpjekjeve globale për destabilizimin.
Ish-sekretari i Shtetit i Shteteve të Bashkuara, Mike Pompeo, i shoqëruar nga ish-Komandanti Suprem Aleat i Forcave të NATO-s në Evropë, Gjenerali Wesley Clark, ish-këshilltari i Sigurisë Kombëtare i SHBA-së, James Jones dhe ish-nënsekretari i Shtetit për Kontrollin e Armëve dhe Sigurinë Ndërkombëtare, Robert Joseph, theksuan së bashku imperativ për nxitjen e një Irani të lirë dhe demokratik si një rrugë drejt paqes së qëndrueshme në rajon, duke kundërshtuar prirjen e regjimit për luftënxitës, terrorizëm dhe shtypje të brendshme.
Presidentja e zgjedhur e Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI) znj. Maryam Rajavi iu drejtua takimit nëpërmjet lidhjes online.
Në fjalimin e saj, zonja Rajavi nënvizoi urgjencën e trajtimit të regjimit shtypës të Iranit dhe kërcënimeve të tij globale. Ajo theksoi nevojën kritike për popullin iranian për të udhëhequr akuzën për përmbysjen e regjimit klerikal, duke përmendur represionin e përhapur dhe abuzimet e të drejtave të njeriut. Ajo theksoi përpjekjet e regjimit për të ruajtur pushtetin përmes detyrimit dhe zgjedhjeve të rreme, të cilat panë pjesëmarrje minimale publike për shkak të një bojkoti mbarëkombëtar dhe historik.
Duke treguar për shkallëzimin e shtypjes dhe aktiviteteve terroriste të regjimit, zonja Rajavi theksoi rëndësinë e solidaritetit ndërkombëtar në përballjen me udhëheqjen e Iranit. Ajo bëri thirrje për sanksione gjithëpërfshirëse dhe masa praktike për të trajtuar ndikimin destabilizues të regjimit në rajon.
Presidenti i zgjedhur i NCRI përfundoi duke afirmuar vendosmërinë e popullit iranian për të vendosur demokracinë dhe paqen, duke i kërkuar komunitetit ndërkombëtar të mbështesë luftën e tyre për liri.
Në fjalimin e tij, ish-sekretari amerikan i shtetit, Mike Pompeo dënoi regjimin iranian për shtypjen e vazhdueshme dhe veprimet destabilizuese. Ai nënvizoi orkestrimin e konflikteve të regjimit në Lindjen e Mesme për të projektuar pushtetin dhe për të shpërqendruar nga dobësitë e tij të brendshme.
Zoti Pompeo u kërkoi udhëheqësve globalë të qëndrojnë të vendosur kundër terrorizmit të Teheranit dhe të mos i nënshtrohen zbutjes, duke theksuar se forca, jo dobësia, është thelbësore për paqen dhe stabilitetin në rajon.
Ai nënvizoi gjyqet e fundit të rreme të regjimit dhe përpjekjet për të krijuar precedentë të rremë ligjorë kundër anëtarëve të lëvizjes kryesore opozitare, Muxhahedinët e Popullit të Iranit (PMOI/MEK). Ai shprehu shqetësim për kërkesat e mundshme ekstradimi në Iran ose justifikimet e terrorit.
Duke iu drejtuar caktimit të regjimit ndaj Rezistencës Iraniane në Ashraf 3, Pompeo shprehu solidaritetin me individët e përkushtuar për çlirimin e bashkatdhetarëve të tyre. Ai dënoi shënjestrimin e regjimit ndaj të mbijetuarve të masakrës së vitit 1988, shumë prej të cilëve banojnë në Ashraf 3, dhe bëri thirrje për masa për të garantuar sigurinë e tyre.
Ish-sekretari i Shtetit kritikoi zgjedhjet e rreme të regjimit, duke quajtur se bojkoti i popullit iranian ishte një jehonë e kryengritjes së vitit 2022. Ai vlerësoi zonjën Rajavi dhe lëvizjen e saj për pionierin dhe udhëheqjen e bojkoteve.
- Pompeo theksoi ironinë e pretendimeve të regjimit se nuk ka alternativë ndaj sundimit të tij, ndërsa në të njëjtën kohë shpenzon burime të mëdha për t’u mbrojtur kundër forcës që ai pretendon se nuk ekziston.
Fjalimi i zotit Pompeo rezonoi me një thirrje për mbështetje për lëvizjen e Rezistencës brenda Iranit, duke theksuar se populli iranian kërkon një të ardhme të lirë dhe të begatë. Ai vlerësoi guximin dhe vendosmërinë e tyre në përballjen me regjimin shtypës, duke shprehur besimin në aftësinë e tyre për të sjellë ndryshimin e regjimit.
Në fjalimin e tij, gjenerali James Jones e karakterizoi regjimin iranian si “kokën e gjarprit” dhe bëri thirrje për një qëndrim të vendosur kundër taktikave të tij shtypëse. Gjenerali Jones theksoi rëndësinë e mbështetjes së palëkundur për popullin iranian në luftën e tyre për demokraci, duke theksuar shtypjen e disidencës nga regjimi dhe shkeljen e të drejtave të njeriut.
Gjenerali Jones pohoi se Teherani po sponsorizon terrorizmin në Lindjen e Mesme, Evropë dhe SHBA për të krijuar një iluzion fuqie dhe për të fshehur cenueshmërinë e tij të thellë në shtëpi. Ai theksoi kryengritjet e Iranit si dhe pjesëmarrjen e ulët të votuesve në zgjedhjet e fundit të falsifikuara si dëshmi e refuzimit të legjitimitetit të regjimit nga ana e popullit.
Ish-këshilltari i Sigurisë Kombëtare i SHBA nën Presidentin Obama theksoi fuqinë në rritje të opozitës së organizuar në Iran, të udhëhequr nga Njësitë e Rezistencës të udhëhequra nga PMOI dhe theksoi kërkesat e guximshme të popullit iranian për përmbysjen e klerit.
Ai theksoi domosdoshmërinë që kryeqytetet perëndimore, veçanërisht Uashingtoni DC, të braktisin politikat e zbutjes dhe të miratojnë një qëndrim të vendosur kundër Teheranit. Gjenerali Jones nënvizoi detyrimin moral të komunitetit ndërkombëtar për të mbështetur popullin iranian dhe Njësitë e Rezistencës në kërkimin e tyre për liri dhe demokraci.
Duke theksuar të drejtën e justifikuar moralisht për t’u rebeluar kundër tiranisë, të sanksionuar në Deklaratën Universale të të Drejtave të Njeriut, Gjenerali Jones parashikoi një republikë demokratike, laike, jo bërthamore në Iran që mbështet të drejtat e njeriut dhe nxit paqen në Lindjen e Mesme dhe më gjerë.
Duke iu drejtuar takimit, gjenerali Wesley Clark nënvizoi nevojën urgjente për ndryshim në Iran dhe shprehu mbështetjen e palëkundur për luftën e popullit iranian për demokraci. Ai dënoi taktikat shtypëse të regjimit iranian, duke e përshkruar atë si një “makth” për popullin iranian dhe një forcë destabilizuese në rajon.
Gjenerali Clark ofroi një analizë gjithëpërfshirëse të aktiviteteve malinje të regjimit, duke detajuar rrjetin e tij terrorist global, përfshirjen në konflikte në të gjithë Lindjen e Mesme dhe zhvillimin e raketave balistike. Ai nënvizoi shpalljen e afërt të regjimit si shtet me armë bërthamore dhe potencialin për rritjen e agresionit kundër stabilitetit rajonal dhe sigurisë ndërkombëtare.
Duke shprehur shqetësim të thellë për shtypjen dhe persekutimin e vazhdueshëm brenda Iranit, gjenerali Clark vlerësoi qëndrueshmërinë e popullit iranian, veçanërisht të grave dhe të rinjve, përballë brutalitetit. Ai theksoi rolin kritik të NCRI dhe PMOI, duke njohur fuqinë e tyre të qëndrueshme dhe angazhimin për të përmbysur regjimin shtypës.
Gjenerali Clark bëri thirrje për dënimin ndërkombëtar të gjyqeve të rreme të regjimit, mbështetje për të drejtat e popullit iranian për të rezistuar dhe mbrojtjen e refugjatëve politikë në kampin Ashraf 3 në Shqipëri. Ai u kërkoi qeverive perëndimore që t’i heqin regjimin nga legjitimiteti, duke zbatuar sanksione dhe duke i mbajtur udhëheqësit e tij përgjegjës sipas ligjit ndërkombëtar.
Ambasadori Robert Joseph shtroi pyetje kritike në lidhje me mbijetesën e regjimit pavarësisht natyrës së tij represive dhe theksoi dështimin e komunitetit ndërkombëtar për t’u përballur me terrorizmin e Iranit dhe abuzimet e të drejtave të njeriut. Z. Joseph kritikoi politikën e zbutjes ndaj Iranit, duke vënë në dukje besimin e gabuar në moderimin e regjimit dhe ndikimin e fushatave dezinformuese të sponsorizuara nga Irani.
Joseph bëri thirrje për veprim vendimtar për t’i bërë presion regjimit nëpërmjet sanksioneve efektive dhe mbështetjes për opozitën demokratike brenda Iranit. Ai theksoi urgjencën e parandalimit të Iranit nga marrja e armëve bërthamore dhe kërkoi një qasje strategjike për të izoluar dhe destabilizuar regjimin duke fuqizuar popullin iranian për ta rrëzuar atë.
Ambasadori përfundoi duke mbrojtur një qëndrim të fortë kundër taktikave terroriste të Teheranit dhe agresionit rajonal. Ai bëri thirrje për mbështetje globale për një Iran demokratik, laik dhe jo-bërthamor, në përputhje me Planin dhjetëpikësh të zonjës Rajavi të miratuar nga udhëheqësit në mbarë botën.