E Premte, 18 Shtator 2015
Një ish i burgosur politik i Iranit e ka përshkruar dënim tij gjatë shtatë viteve të kaluara në burgjet e mullahëve “në Iran. Karim Moradi, një aktivist Iranian i të drejtave të njeriut dhe anëtar i Shoqërisë së të Burgosurve Politik Iranian, ai dha llogarinë e tij në masakrën e1988 për të burgosurit politikë në Iran në një artikull të premten në TheHill.com:
Shpesh jam pyetur nga miq Amerikan se cfare mendoj perreth marveshjes se Iranit. Si nje person I cili shpenzon 7 vjet te jetes se tij si i burgosur ne Iran, eshte e veshtire per mua qe te jap nje pergjigje te thjeshte. Kam shpenzuar javet e fundit jo per marreveshjen nukleare me Iranin por per veren e vitit 1988 kur Irani sistematikisht masakroi 30,000 te burgosur politik ne pak jave.
Kam lindur ne 1958 ne qytetin e bukur te Shiraz ne jugperendim te Iranit. Une isha nje student activist kundra diktatorit Shah por pas kryengritje se vitit 1979, ndjeva se vlerat e mia ishte në kontrast të mprehtë me klerikët, të cilët kishin kryengritje revolucionin popullore. Unë u ndjeva afër Mojahedin Popullore të Iranit, (PMOI / MEK) një organizatë opozitare që përqafuar një interpretim demokratike të Islamit dhe qëndroi për një republikë laike dhe demokratike.
Unë u arrestova nga regjimi klerikal për shitjen e gazetave opozitare në janar të vitit 1982. Unë isha 23 vjeç kur pas një gjyqi të rremë unë u dënova fillimisht me 10 vjet burg. Unë u torturova në atë kohë dhe më vonë u dënova me vdekje nga një gjyqtar me emrin Ramazani.
Ndërsa isha në burg, jam rrahur me kabllo në këmbë dhe shpinë, dhe më kan rrahur në mënyrë rutin. Shokët e qelisë time, ishin të gjithë të burgosurit politikë, ishin varur nga tavani, nganjëherë me orë të tëra, ose ka pasur dhe raste ku një pjesë e trupave të tyre janë djegur gradualisht. Unë gjithashtu kam dëgjuar për gratë, duke përfshirë edhe dy motrat e një mik i familjes, të cilët u dhunuan para se ata të ekzekutoheshin.
Edhe pse ditët tona ishin të mbushura me izolim dhe tortura, ne shpesh do të gjenim kohë natën për të thurur poezi dhe këngë revolucionare së bashku, të dyja për të stimuluar shpirtrat tanë dhe për të shpëtuar të çastit. Nëpërmjet këtyre veprave të vogla të sfidës, ne ishim në gjendje për të forcuar rezistencën tonë dhe për të ruajtur shpirtrat e lartë në atë që po jetonte ferr.
Unë u lirua me një goditje të rrallë e fat, dy muaj para çfarë do të jetë masakra më e madhe e të burgosurve politikë në historinë e Iranit. Babai im ishte në gjendje të përdorin një kontakt gjyqësor në Këshillin Gjyqësor të Lartë për të rrëzuar dënimin tim me vdekje dhe të siguruar lirimin e mia për arsye mjekësore.
Urdhri për masakrën erdhi nga Ajatollah Khomeini direkt në formën e një fetva (dekret fetar), duke bërë thirrje për ekzekutimin e të gjithë atyre që qëndruan të patundur në mbështetjen e tyre për MEK. Të burgosurit janë pyetur një pyetje të thjeshtë: nuk ju ende mbështesin MEK? Ata që u përgjigjën po u ekzekutuan, edhe në qoftë se dënimi i tyre origjinal kishte përfunduar. Shumë nga miqtë e mi më të ngushtë u ekzekutuan.
Pjesa më e madhe e viktimave ishin anëtarë të MEK dhe mbështetësit. Ata ishin të varur në grupe, nganjëherë 10 deri në 15 në një kohë, dhe më vonë u varrosën në varre masive. Shkalla e masakrës mbetet e panjohur, si asnjë hetim zyrtar nuk ka ndodhur, por grupet opozitare vlerësojnë si shumë rreth 30.000 u vranë atë verë.
Unë nuk do të tregoj se çfarë ka ndodhur në vitin 1988 në detaje. Ka qenë dëshmia okulare e konsiderueshme dhe dëshmia e hartuar në këtë masakër. Unë thjesht pyes se pse jetët e dhjetëra mijëra fëmijëve të ndritur dhe më të mirë të Iranit nuk duhet të zbresin në histori.
Edhe pse kam arritur të largohet nga Irani, unë kam qenë në gjendje për të shpëtuar plagët e thella që më kanë shkaktuar në burgjet e regjimit brutal teokratik. Unë kurrë nuk kam qenë në gjendje të jetoj një jetë normale, dhe jam i përhumbur nga kujtimet e miqve të mi të cilët janë larg nga unë. Këto ditë unë kam fokusuar energjinë time në mbrojtje të të drejtave të njeriut të të burgosurve të tjerë politikë në Iran.
Kur jam pyetur në lidhje me marrëveshjen bërthamore, unë mund të mendoja vetëm për mizorisë me të cilën regjimi ka ekzekutuar mijëra të rinj Iranianë thjesht sepse ata ushqyen besime të ndryshme. Kjo është pikërisht ajo që po bën ISIS tani në Lindjen e Mesme.
Unë nuk jam që avokon në një luftë, apo ndërhyrje të huaja ushtarake. Megjithatë regjimi Iranian ka deklaruar prej kohësh luftën kundër popullit të vet. Këtij regjim nuk duhet t’i besohet.
Unë besoj se është detyra ime për të folur në lidhje me çfarë ka ndodhur me mua dhe shokëve të mi të rënë që luftuan për demokraci kundër tiranisë fetare. Regjimi Iranian vazhdon të jetë ndër abuzuesit më të këqinj të drejtave në botë. Ajo është një kërcënim për popullin Iranian dhe mbetet një kërcënim për botën si epiqendra e fondamentalizmit dhe terrorizmit Islamik.