Znj. Ermonela Valikaj Felaj, Ministria e shtetit ne mardhenie me Parlamentin Shqipetar.
Pershendetje dhe faleminderit te gjitheve per ftesen ne kete event te Komitetit per mbrojtjen e te drejtave te njeriut ne Iran. Sot eshte dita nderkombetare kundra denimit me vdekje, dhe sinqerisht nuk do te kete nje mundesi tjeter per te bashkuar forcat, perpjekjet dhe shpirtin human te kombeve,te kulturave dhe te feve te ndryshme, ne boten e jashtme, te gjitha keto forca besimi na thone se denimi me vdekje eshte i papranueshem. Po, denimi me vdekje eshte i papranueshem.
Denimi me vdekje eshte sinonimi i kultures se dhunes dhe vendeve qe vazhdojne te aplikojne nuk kerkojne gje tjeter vecse dhuna e tyre te jete nje dhune fizike.Une jam me profesion avokate dhe para se te marre pjese ne politiken aktive, kam punuar per tete vjet si prokurore ne vendin tim. Si nje ish-prokurore, keto diskutime do te kene analizuar ndoshta ne nje pike e pare thjesht ne menyre teknike. Pse duhet hequr denimin me vdekje? Nderkohe, si te gjithe ne kete salle, e vendosur perballe efekteve ekstreme qe ndodhin çdo dite ne Iran, une them me bindje se çeshtja ketu eshte diskutimi qe ne shpesh ndeshim, te jete per ose kunder denimit me vdekje, ne te cilen disa civilizime te cilat jane te perbashketa. Ajo çfare po ndodh sot ne Iran eshte e tmerrshme, denimi me vdekje nuk eshte nje denim i mases ekstreme per disa krime veçanerisht krimet e renda, por thjesht dhe vetem nje justifikim per te shkelur brutalisht jetet njerezore qe jane ne mosmarreveshje me regjimi qe kerkon te perjetesoje pushteti i vet. Vendet e njohura si Boyas Duo apo vend, ata nuk ekzistojne më si regjime autoritare te botes se lashte. Shembujt e tyre të këqija vijnë në ditët e sotme nga vendet që ende përdorin dhe janë me denimin me vdekje në shkallë të madhe. Irani me Kinën dhe Arabinë Saudite janë shënuar si vende Boyas nga organizatat ndërkombëtare që mbrojnë të drejtat e njeriut për shkak të numrit të lartë të ekzekutimeve të dënimit me vdekje. Nga 1 korriku 2013 deri në qershor 2015, Irani, ka dënuar me vdekje në 2000 të burgosur, ndërsa në Iran janë regjistruar edhe ekzekutimet e të miturve. Tre ekzekutime ndodhin çdo ditë në Iran. Gratë mbeten viktimat kryesore të fondamentalizmit islamik. Pa sqarim, këto informata tragjike nga ndërgjegjësimi i vazhdueshëm i komunitetit ndërkombëtar, duhet të nxisin një reagim më të fortë për situatën e të drejtave të njeriut në Iran. Unë vij nga një vend që hoqi dorë dënimin me vdekje 20 vjet më parë, por ende nuk janë fshire humbjet dhe vuajtjet njerëzore të shkaktuara nga përdorimi arbitrar i këtij sanksioni nga regjimi ish-komunist.Unë vij nga një vend ku për 20 vjet ndryshimet në sistemin ligjor u siguruan që asnjë i mitur te mos dënohet me burgim të përjetshëm, gratë dhe njerëzit vulnerabël gjejne mbrojtje të veçantë kundër të gjitha formave të dhunës dhe abuzimit.Në 20 vjet të funksionimit të një shteti demokratik i cili tani është pjesë e familjes së madhe evropiane, në vendin tim, ne kemi kuptuar se duke u larguar nga sundimi autoritar me arsenalin e dobishme që ata përdorin për të fyer, kjo nuk është një finale e hershme, por ekziston rreziku i përsëritjes veten, në qoftë se ne nuk jemi vigjilentë dhe të vështira në situata abuzive të drejtave të njeriut.Unë besoj se ky takim është vendosur mbi të gjitha për të mos harruar se më e keqja është prapa derës, se ky shembull i keq mund të kopjohet nga shembujt e shumtë.Kjo është arsyeja pse ne duhet të jemi së bashku dhe njëkohësisht te ndjekim vazhdimisht dhe te luftojmë kundër dënimit me vdekje. Shqipëria ka mbështetur Iranit sot te cilet janë të detyruar të jetë jashtë atdheut të tyre. Ka 600 Iranian që jetojnë në Shqipëri dhe unë jam krenare për vendin tim, sepse nuk e kemi hequr vetëm pa konsideratë të duhur, dënimin me vdekje, por sepse ne kemi zgjedhur si ju të jemi pjesë e botës se civilizuar. Ju falenderoj serish dhe ju uroj pune te mbare per te avokuar kunder denimit me vdekje. Faleminderit