Më 9 mars, ambasadori Robert Joseph, ish-nënsekretar i shtetit për Kontrollin e Armëve dhe Sigurinë Ndërkombëtare, iu drejtua komunitetit iranian-amerikan të mbledhur në Uashington, DC, për të nderuar Ditën Ndërkombëtare të Gruas dhe për të mbrojtur ndryshimin e regjimit në Iran.
Pjesë nga fjalimi i ambasadorit Robert Joseph janë si më poshtë:
Faleminderit, faleminderit shumë, shumë dhe mirëdita të gjithëve. Është e mrekullueshme të jesh këtu këtë pasdite në shoqërinë e kaq shumë miqve nga komunitetet iraniane-amerikane në të vërtetë në vendin tonë të madh. Është e mrekullueshme t’ju shoh të gjithëve.
Dhe unë e di se ne jemi të gjithë të bashkuar në ndjekjen e një Irani të lirë dhe demokratik dhe në fund të kësaj diktature fetare që ka rrëmbyer kombin e madh pers dhe vetë Islamin.
Duke pasur parasysh protokollin e vendosur, e dija se do të isha personi i katërt që do të flisja pas tre shtetarëve dhe ushtarëve shumë të shquar, shumë të dalluar. Të tre besoj se janë heronj amerikanë dhe duke pasur parasysh arritjet e mahnitshme dhe përvojat mahnitëse të Sekretarit Pompeo, gjeneralit Clark dhe gjeneralit Jones, e dija se do të më mbetej shumë pak për të thënë, sepse ata individualisht dhe kolektivisht do të kishin thënë gjithçka. Do të kisha shpresuar ta thosha dhe ta thoja shumë më elokuente.
"Foundation of appeasement is the failure of leadership"
(Ambassador Robert Joseph on the need to act now & end appeasement of the regime in Tehran, 03/09/2024) pic.twitter.com/zkHdiAiUgB— OIAC: Organization of Iranian American Communities (@OrgIAC) March 9, 2024
Së pari, regjimi është i gatshëm të përdorë çdo mjet të nevojshëm për të mbajtur pushtetin.
Në vitet 1980 ajo kreu ekzekutime masive të dhjetëra mijëra kundërshtarëve të fokusuar veçanërisht në kërcënimin kryesor të brendshëm si atëherë ashtu edhe tani, MEK. Vrasja ka vazhduar deri më sot. Në vitet e fundit, regjimi ka vrarë mijëra të tjerë në rrugë anembanë Iranit.
Mijëra e mijëra të tjerë janë burgosur dhe miliona u janë mohuar të drejtat e tyre themelore njerëzore dhe civile.
ndërsa mullahët kanë zhvilluar një grup shtypës raketash lundrimi dhe dronësh dhe raketash balistike, ata kanë humbur të gjithë legjitimitetin me njerëzit e tyre.
Në fakt, populli iranian, viktima e parë dhe kryesore e këtij regjimi, janë bërë kërcënimi më i madh për regjimin.
Mbijetesa e regjimit është dështimi i komunitetit ndërkombëtar për t’i bërë ballë terrorizmit të Iranit, agresionit të tij rajonal dhe krimeve të tij kundër njerëzimit.
Dhe çfarë fshihet pas këtij rekord zgjedhjesh të këqija, këtij rekord qetësimi?
Pjesërisht, mendoj se është mendim i dëshiruar. Si mund të shpjegohet ndryshe shpresa e rreme, por në dukje e pafundme se regjimi, nëse do të jepte më shumë lëshime, do të bëhet më i moderuar?
Një shpresë e rreme. Pjesërisht, është imazh pasqyrë. Si mund të shpjegohet ndryshe besimi se regjimi në të vërtetë do të respektojë angazhimet e tij kur ai ka një histori të patëmetë të dështimit për ta bërë këtë? Pjesërisht, janë përpjekjet e dezinformimit të sponsorizuara nga Irani të zbuluara tani që kanë qenë shumë efektive në mënyrën më perverse në formësimin e pikëpamjeve të shumë të ashtuquajturve ekspertë në akademi dhe grupe të ekspertëve.
Unë them turp për ta. Përpjekja e tyre për ta kthyer botën përmbys nuk do të ketë sukses. Në mënyrë të pabesueshme, disa nga këta ndikues të regjimit, nëse mund ta përdor këtë term, kanë marrë poste të nivelit të lartë në qeverinë tonë, duke shërbyer si arkitektë të marrëveshjes bërthamore të dështuar dhe me të meta, dhe në rastin më të spikatur, duke u bërë—dhe nuk mund të të bëjë këtë – duke u bërë i dërguari i Iranit derisa humbi lejen e tij të sigurisë një vit më parë. Sërish, turp për këta njerëz.
Por mbi të gjitha, mbi të gjitha, themeli i qetësimit është dështimi i udhëheqjes dhe zgjedhjet e këqija që rezultojnë në lidhje me interesat e sigurisë kombëtare dhe gatishmëria për të tradhtuar imperativin moral të mbrojtjes së të drejtave të njeriut.
Kjo nuk është një deklaratë e parë e fajit nga Amerika. Kjo është një përgjegjësi e ndarë nga pothuajse çdo demokraci perëndimore. Si mund të shpjegohen ndryshe politikat e dështuara gjatë 20 viteve që synojnë të kufizojnë programin bërthamor të Iranit përmes negociatave dhe pranimit, pranimin e Raisit si kreun legjitim të shtetit kur ai personalisht mori pjesë në vrasjen masive të mijërave, një njeriu me gjak në duar ?
Si mund të shpjegohet ndryshe vendimi për lehtësimin e sanksioneve me shitjen e naftës iraniane dhe një akt që që nga viti 2021 ka fituar mbi 90 miliardë dollarë që u shpenzuan jo për të mirën e popullit iranian, por për të mbështetur Hamasin dhe përfaqësuesit e tjerë, për të ndërtuar më shumë dronë dhe raketa, dhe për të rekrutuar e paguar vrasës për të vrarë kundërshtarët e regjimit në Spanjë, këtu në Shtetet e Bashkuara dhe në vende të tjera? Kjo është ligësia e regjimit me të cilën kemi të bëjmë.çfarë duhet bërë? Duke u mbështetur në përfshirjen time në opozitën demokratike për më shumë se një dekadë, besoj se duhet të veprojmë tani dhe të veprojmë me vendosmëri.
Nuk ka pasur kurrë më urgjente. Më së shumti, Irani është një ose dy muaj larg nga të paturit e një arme bërthamore, duke pritur vetëm një vendim politik për të shkuar përpara.
Dhe ne duhet ta ndalojmë Iranin tani që të vrasë më shumë nga ushtarët tanë dhe qytetarët tanë në rajon dhe në shtëpi, përmes përfaqësuesve dhe agjentëve iranianë.
Ky është një regjim i dëshpëruar. Ndërsa mullahët mund të jenë përpjekur të paraqesin një shtresë legjitimiteti përmes zgjedhjeve të rreme dhe gjyqeve të rreme, askush nuk është mashtruar, më së paku populli iranian, i cili vetëm javën e kaluar, siç kanë theksuar të tjerët, bojkotoi zgjedhjet e manipuluara me që ka të ngjarë të jetë një pjesëmarrje e ulët historike.
Happening now in the historic @WaldorfAstoria in #WashingtonDC : Bipartisan Summit On Iran – Internal Repression, Terror Campaign Abroad@VOAfarsi @StateDRL pic.twitter.com/QTA8gskfC5
— OIAC: Organization of Iranian American Communities (@OrgIAC) March 9, 2024
Agresioni i jashtëm i regjimit nëpërmjet përfaqësuesve terroristë në Irak, Liban, Jemen, Siri dhe Gaza, është gjithashtu një akt dëshpërimi, duke përdorur spektrin e armiqve të huaj për të devijuar dhe përmbysur vëmendjen e opozitës së vet të brendshme.
Më duhet të jem i qartë, siç e kanë bërë të tjerët, se kjo nuk është një thirrje për ndërhyrje ushtarake nga forcat e armatosura të SHBA-së, por ne nuk mund të shtyjmë më marrjen e hapave të qëllimshëm dhe vendimtarë për t’i bërë presion regjimit me sanksione reale dhe efektive.
Presioni maksimal ushtrohet nga Sekretari Pompeo dhe ekipi i tij në administratën Trump. Por qëllimi i këtij presioni nuk duhet të jetë inkurajimi i Iranit për të negociuar mbi programin e tij bërthamor, një ndjekje joshëse por e pamend. Përkundrazi, qëllimi duhet të jetë izolimi dhe destabilizimi i regjimit duke mbështetur opozitën demokratike në përmbysjen e diktaturës fetare nga brenda popullit iranian.
Politika jonë duhet të jetë gjithashtu të mbështesim Rezistencën, ata burra dhe gra të guximshme që vazhdojnë të bëjnë sakrificën përfundimtare për një Iran demokratik, laik dhe jobërthamor. Kjo mbështetje mund të vijë në shumë forma, nga ndihma për të siguruar mbrojtjen dhe të drejtat e refugjatëve politikë në Shqipëri, deri te deklaratat publike dhe politike që njohin të drejtën e popullit iranian për vetëmbrojtje në kundërshtimin e tyre ndaj një qeverie tiranike.
Siç kanë thënë të tjerët, këto dhe qëllime të tjera janë përcjellë më së miri në Planin me dhjetë pika të zonjës Rajavi në NCRI, një plan i miratuar nga qindra liderë në mbarë botën me mbështetjen dypartiake në Kongresin tonë.
Sot zgjedhja është e qartë midis një ekzistence të errët, distopike dhe një vizioni pozitiv demokratik për të ardhmen e popullit iranian. Është koha për të zgjedhur. Është koha për të vepruar. Siç ka thënë zonja Rajavi, ne duhet të shtypim kokën e gjarprit.
Pas pak ditësh, ne do të festojmë Nevruzin, një festë e ripërtëritjes dhe rilindjes. Le të lutemi për rilindjen e kombit të madh iranian dhe fundin e makthit të sundimit të mullahëve, siç ishte në vendin tim 250 vjet më parë. Dhe ky është një mesazh për ju, për të gjithë anëtarët e NCRI, për banorët e guximshëm në Ashraf 3, dhe mbi të gjitha, për ata në Njësitë e Rezistencës së vijës së parë në Iran:
Ju do të mbizotëroni. Populli i Iranit do të mbizotërojë. Liria do të mbizotërojë. Faleminderit shumë.
Faleminderit.