“Parlamenti i Mbretërisë së Bashkuar pret konferencën në mbështetje të luftës së grave iraniane për demokraci dhe kundër dhunës shtetërore”

112

"Parlamenti i Mbretërisë së Bashkuar pret konferencën në mbështetje të luftës së grave iraniane për demokraci dhe kundër dhunës shtetërore"

Më 26 nëntor 2024, Parlamenti i Mbretërisë së Bashkuar priti një konferencë historike të titulluar “Qëndrimi me gratë e Iranit në Betejën për Demokraci dhe Luftimin e Dhunës Shtetërore”. Kjo ngjarje, e organizuar për nder të Ditës Ndërkombëtare për Eliminimin e Dhunës ndaj Grave, mblodhi së bashku ligjvënës, aktivistë dhe anëtarë të komunitetit anglo-iranian për të dënuar dhunën dhe represionin sistematik të regjimit iranian ndaj grave. Pjesëmarrësit shprehën solidaritetin me gratë iraniane që udhëheqin luftën për demokraci, të drejtat e njeriut dhe drejtësi.

Konferenca paraqiti një mesazh kryesor nga Maryam Rajavi, Presidente e zgjedhur e Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI). Rajavi theksoi se Dita Ndërkombëtare për Eliminimin e Dhunës ndaj Grave ishte një mundësi për të ekspozuar diktaturën mizogjene që sundonte Iranin. Ajo detajoi masat shtypëse të regjimit, duke përfshirë hixhabin e detyrueshëm të zbatuar nga 32 agjenci qeveritare, trafikimin e qenieve njerëzore dhe përdorimin e dhunës seksuale si mjet kontrolli.

Rajavi lavdëroi rolin kryesor të grave iraniane në rezistencën ndaj regjimit, të përmbledhur nga motoja e tyre, “Gratë, Rezistenca, Liria“. Ajo theksoi përfshirjen në rritje të grave në Njësitë e Rezistencës që punojnë për përmbysjen e regjimit, pavarësisht represionit dhe ekzekutimeve të përshkallëzuara. Rreth 500 ekzekutime, duke përfshirë 17 gra, kanë ndodhur në vetëm 100 ditë nën presidencën e re, Masoud Pezeshkian.

Rajavi u kërkoi ligjvënësve të Mbretërisë së Bashkuar të ndërmarrin veprime të prekshme për të mbështetur gratë iraniane. Ajo bëri thirrje për protesta kundër arrestimeve dhe burgosjeve të protestuesve femra, si dhe masa më të gjera ndërkombëtare për të mbajtur regjimin përgjegjës.

Temat kryesore dhe mesazhet nga ligjvënësit në Mbretërinë e Bashkuar

Konferenca u shënua nga fjalimet e një grupi të ndryshëm ligjvënësish të Mbretërisë së Bashkuar, secili duke theksuar solidaritetin me gratë iraniane dhe nevojën urgjente për veprim vendimtar ndërkombëtar.

  • Baronesha O’Loan nënvizoi mungesën e sundimit të ligjit në Iran, duke theksuar historinë e gjatë të regjimit të ekzekutimeve dhe torturave. Ajo vlerësoi udhëheqjen e Rajavit si një burim frymëzimi për gra të panumërta iraniane dhe vuri në dukje NCRI si një alternativë të besueshme demokratike që tmerron regjimin.

  • Bob Blackman, deputet konservator për Harrow East, dënoi shtypjen sistematike të grave në Iran dhe vlerësoi guximin e tyre në udhëheqjen e luftës për demokraci. Ai bëri thirrje për masa të forta ndërkombëtare për ta mbajtur Teheranin përgjegjës.

  • Lordi David Alton, Bashkë-President i Komitetit Britanik për Lirinë e Iranit, theksoi qëndrueshmërinë e grave iraniane, si Maryam Akbari Monfared, e cila ka kaluar 15 vjet në burg për kërkimin e drejtësisë për vëllezërit e motrat e saj të ekzekutuar në masakrën e 1988-ës. Alton përshëndeti vizionin demokratik të NCRI-së, veçanërisht Planin me dhjetë pika të Rajavit, si një plan për lirinë dhe barazinë në Iran.
  • Baronesha Verma u bëri thirrje ligjvënësve në mbarë botën që t’i bëjnë presion qeverive të tyre për veprime vendimtare. Ajo vlerësoi Planin me Dhjetë Pika si një vizion transformues për demokracinë dhe barazinë gjinore, duke kërkuar bashkëpunim ndërpartiak për të mbështetur gratë iraniane.

  • Jim Shannon, deputet i DUP për Strangford, shprehu solidaritetin e palëkundur me gratë e Iranit, duke e deklaruar ndjekjen e tyre për drejtësi dhe demokraci si moralisht të domosdoshme. Ai theksoi shpresën për një të ardhme më të ndritshme dhe demokratike për Iranin.

Ekspozimi i mizorive të regjimit iranian

Folësit detajuan mizoritë e vazhdueshme të regjimit iranian, duke përfshirë dhunën e sanksionuar nga shteti, shtypjen sistematike të grave dhe aktivitetet destabilizuese jashtë vendit.

  • Dowlat Nowruzi, përfaqësuesja e NCRI në Mbretërinë e Bashkuar, theksoi përdorimin e shpeshtë të regjimit të ekzekutimeve si një mjet shtypjeje. Gati 500 ekzekutime janë regjistruar në pak muaj, duke reflektuar mbështetjen e regjimit te dhuna për të mbajtur kontrollin. Nowruzi bëri thirrje për përgjegjësi ndërkombëtare, duke theksuar se regjimi përbën një kërcënim global.

  • Baronesha Foster propozoi masa konkrete, si sanksione ndaj regjimit dhe zyrtarëve të tij, ndalimin e fluturimeve të Iran Air dhe përcaktimin e Korpusit të Gardës Revolucionare Iraniane (IRGC) si një organizatë terroriste.

  • Lord Spellar, një koleg i punës dhe ish-ministër i Mbrojtjes, dënoi regjimin për shtypjen e grave dhe pakicave dhe aktivitetet e tij destabilizuese në të gjithë rajonin. Ai theksoi nevojën për një strategji të unifikuar ndërkombëtare për të izoluar regjimin politikisht dhe ekonomikisht.

  • Dr. Leyla Hannbeck, një anëtare e Shoqatës Mbretërore Farmaceutike, rrëfeu përvojat e saj si fëmijë e burgosur së bashku me nënën e saj në Iran. Ajo përshkroi fuqinë transformuese të grave iraniane dhe frikën e regjimit nga aktivizmi i tyre.

  • Lordi Maurice Morrow theksoi urgjencën e kalimit përtej retorikës drejt veprimit vendimtar. Ai vuri në dukje se ndërsa çështjet janë të qarta, ka ardhur koha për të zbatuar zgjidhje në vend që të përsëriten kërkesat.
  • Sir Roger Gale, deputet konservator për Herne Bay dhe Sandwich, kritikoi regjimin iranian për shtypjen edhe të akteve më të vogla të mospajtimit. Ai ripohoi angazhimin e parlamentarëve të Mbretërisë së Bashkuar për të mbështetur gratë iraniane dhe luftën e tyre për demokraci.
  • Neda Zabeti, studente e drejtësisë dhe aktiviste për të drejtat e grave foli për heqjen e regjimit, respektimin e lirive themelore, stabilitetin ekonomik dhe fundin e sponsorizimit global të terrorizmit nga regjimi. Duke theksuar masakrën e vitit 1988 të 30,000 të burgosurve politikë, të cilësuar së fundmi si gjenocid nga Dr. Javaid Rehman, ajo e quajti këtë një “pikë kthese” për drejtësinë. Ajo përfundoi me një mesazh të vendosur: “Liria është në horizont, por është përgjegjësia jonë të përshpejtojmë ardhjen e saj”.

Konferenca përfundoi me një notë shprese, ndërsa folësit riafirmuan besimin e tyre në një Iran të lirë dhe demokratik. Plani dhjetë-pikësh i Maryam Rajavi, duke theksuar barazinë gjinore, demokracinë dhe të drejtat e njeriut, u përshëndet vazhdimisht si një fener për të ardhmen e kombit.