Konferenca e Parisit bën thirrje për ndryshimin e regjimit të Iranit si zgjidhje për paqëndrueshmërinë në Lindjen e Mesme

Nga
Shkrimtar i stafit
-
125

Konferenca e Parisit bën thirrje për ndryshimin e regjimit të Iranit si zgjidhje për paqëndrueshmërinë në Lindjen e Mesme

Më 27 nëntor 2024, një konferencë e profilit të lartë në Paris theksoi urgjencën e ndryshimit të regjimit në Iran si një mjet për të zgjidhur destabilizimin  e Lindjes së Mesme. Organizuar nga Komiteti Parlamentar për një Iran Demokratik, ngjarja mblodhi së bashku parlamentarë francezë, zyrtarë lokalë dhe avokatë të të drejtave të njeriut, të cilët shprehën mbështetjen e tyre për Këshillin Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI) dhe Presidenten e tij të zgjedhur, Maryam Rajavi.

Maryam Rajavi mbajti një fjalim kryesor duke përshkruar vizionin e NCRI për një Iran demokratik, laik, të përqendruar në barazinë gjinore, të drejtat e pakicave dhe paqen. Ajo theksoi se mosveprimi ndërkombëtar ka mundësuar politikat shtypëse të regjimit, siç u dëshmua nga ekzekutimi i mbi 850 individëve vetëm në vitin 2024. Plani me dhjetë pika i Rajavit, i cili përfshin heqjen e dënimit me vdekje, ishte një temë e përsëritur gjatë gjithë konferencës, duke frymëzuar thirrje për solidaritet dhe veprim kundër qeverisë teokratike të Iranit.

Fjalimi i Rajavit theksoi mbështetjen globale për rezistencën iraniane, veçanërisht nga parlamentarët francezë, të cilët e kanë mbështetur lëvizjen në pesë raste gjatë 15 viteve të fundit. Ajo bëri thirrje për një front të bashkuar për të çmontuar mbytjen e regjimit mbi Iranin, duke pohuar se populli iranian dhe Rezistenca e tij e organizuar ofrojnë një alternativë demokratike. “Një Iran demokratik, laik dhe paqësor nuk është vetëm një ëndërr, por një domosdoshmëri për stabilitetin rajonal”, deklaroi Rajavi.

Deputeti francez André Chassaigne, President i grupit RDGJ, ripohoi angazhimin e tij ndaj Planit me dhjetë pika të Rajavit, duke e përshkruar atë si një udhërrëfyes për një Iran të lirë. Ai i kërkoi Francës të caktojë Korpusin e Gardës Revolucionare Islamike (IRGC) si një organizatë terroriste dhe të vendosë sanksione më të rrepta ndaj regjimit iranian. “Ka ardhur koha për të mbështetur kërkimin e popullit iranian për një Iran të lirë, demokratik dhe laik,” tha Chassaigne.

Bruno Macé, kryebashkiaku i Villiers-Adam, përfaqësoi mbështetjen e fortë nga udhëheqësit lokalë francezë, duke njoftuar se 650 kryebashkiakë në të gjithë Francën kishin miratuar apelin “Jo ekzekutimeve në Iran”. Macé theksoi përafrimin e liderëve lokalë me vizionin e Rajavit, veçanërisht thirrjen për t’i dhënë fund dënimit me vdekje. “Ne mbështesim angazhimin tuaj të palëkundur ndaj drejtësisë dhe demokracisë,” pohoi ai.

Christine Arrighi, Zëvendës Presidente e Komitetit Parlamentar për Iranin Demokratik, foli me pasion për trimërinë e grave iraniane në kundërshtimin e regjimit. Ajo theksoi lidhjen midis të drejtave të grave dhe të drejtave më të gjera të njeriut, duke thënë: “Kudo që të drejtat e grave shkelen, të gjitha liritë publike vuajnë nën diktaturë”. Arrighi shprehu admirim të thellë për gratë iraniane që rrezikojnë jetën e tyre për liri, duke e krahasuar guximin e tyre me aspiratat që ajo ka për vajzën e saj.

Dominique Attias, President i Fondacionit Evropian të Juristëve, theksoi gjendjen e vështirë të të burgosurve politikë, veçanërisht Maryam Akbari Monfared, e cila është burgosur që nga viti 2009 për lidhjet e saj familjare me kundërshtarët e regjimit. Attias bëri thirrje për lirimin e menjëhershëm të të gjithë të burgosurve politikë dhe kërkoi veprim global për t’u përballur me shkeljet e të drejtave të njeriut nga regjimi. “Gratë, Rezistenca, Liria është thirrja e tubimit që duhet të përforcojmë”, deklaroi ajo.

Deputeti Hervé Saulignac denoncoi ekzekutimet publike të regjimit, të cilat ai i përshkroi si mjete terrori dhe bëri thirrje për përgjegjësi ndërkombëtare. Ai theksoi guximin e rinisë së Iranit dhe Njësive të Rezistencës, duke u kërkuar parlamentarëve francezë që të mbështesin të ardhmen demokratike të Iranit dhe ta mbajnë regjimin përgjegjës për krimet e tij përmes Gjykatës Penale Ndërkombëtare.

Jean-François Legaret, President i Fondacionit të Studimeve të Lindjes së Mesme, vlerësoi mbështetjen e palëkundur të parlamentarëve francezë për Rezistencën iraniane. Ai theksoi se regjimi nuk i frikësohet ndërhyrjes së huaj, por kryengritjes së organizuar të popullit iranian. “Demokracia dhe liria në Iran janë të arritshme dhe ne duhet të mobilizojmë për të siguruar rënien e regjimit”, përfundoi Legaret.

Ish-deputeti Jean-Pierre Brard theksoi mbështetjen e gjerë ndërpartiake për një Iran demokratik, duke ia atribuar atë vlerave të përbashkëta të të drejtave të njeriut dhe lirisë. Ai njohu sakrificat e Rezistencës Iraniane, veçanërisht udhëheqjen e grave, si çelësin e forcës së lëvizjes.

Philippe Gosselin, Zëvendës President i Komitetit Parlamentar për Iranin Demokratik, dënoi brutalitetin e regjimit, duke përfshirë 19 ekzekutime të grave këtë vit. Ai përsëriti rëndësinë e veprimit ndërkombëtar, si përcaktimi i IRGC-së si një organizatë terroriste dhe vendosja e sanksioneve të synuara. Gosselin miratoi Planin me dhjetë pika të Rajavit, duke e përshkruar atë si një vizion që përputhet me idealet e Francës për lirinë, barazinë dhe vëllazërinë.

Senatorja Samantha Cazebonne ndau lidhjen e saj personale me kauzën iraniane, frymëzuar nga një grua e re iraniane që takoi në Paris. Ajo u zotua të përforcojë zërat iranianë në Senat dhe të mbledhë mbështetjen mes kolegëve të saj. Senatori Vincent Louault u bëri jehonë këtyre ndjenjave, duke e përshkruar planin e Rajavit si një burim shprese për të ardhmen e Iranit.

Konferenca përfundoi me një thirrje të unifikuar për solidaritet me Rezistencën Iraniane. Udhëheqësit francezë u zotuan të avokojnë për masa ndërkombëtare kundër regjimit, ndërkohë që përforcojnë aspiratat e popullit iranian për liri, drejtësi dhe demokraci. Veprimtaria ripohoi angazhimin për një të ardhme ku Irani është i lirë nga shtypja dhe në përputhje me standardet globale të të drejtave të njeriut.

ARTIKUJ TË NGJASHËMMË SHUMË NGA AUTORI