Në të gjithë Iranin, ‘vrasjet për nder’ të grave të reja janë një fenomen shumë i zakonshëm dhe shfaqen rregullisht në titujt e lajmeve këto ditë. Në një raport të fundit nga 5 shkurti, në provincën jugperëndimore të Khuzestanit, një i ri u pa në sheshin Kassaei në Ahvaz duke mbajtur kokën e një gruaje të re që i ishte prerë koka. Shikuesit, duke përfshirë një grup mekanikësh që rregullonin automjetet, kujtuan vrasësin që bërtiste: “Kjo është koka e saj; ne e sollëm.” Viktima është identifikuar si 17-vjeçarja Mona (Qazal) Heidari.
Edhe disa ditë pas kësaj ngjarje traumatike, dëshmitarët okularë mbeten të tronditur dhe një atmosferë e rëndë e ka hijezuar vendin. “Një aksident!? Ishte një fatkeqësi”, iu përgjigj një burrë një gazetari të pavarur, i cili u përpoq të hedhë dritë mbi aspekte të tjera të krimit. “Nëse zyrtarët e quajnë këtë një aksident, kështu që ata duhet të vrasin një qytet të tërë për ta quajtur një fatkeqësi.”
Dëshmitari okular shtoi: “Ne tregtarët nuk mund të flinim e as të hanim diçka për tre ditë. Ne ishim duke punuar kur një automjet ndaloi në shesh dhe një burrë zbriti me kokën e një vajze. Më vonë kuptuam se e lanë trupin e prerë të vajzës në rrugën Nasser Khosro dhe e sollën kokën këtu për ta treguar.”
Në të njëjtën ditë, faqja gjysmë zyrtare e Rokna publikoi videon e burrit dhe historinë. Një ditë më vonë, zyrtarët deklaruan se faqja e internetit ishte mbyllur për shkak të postimit të videos. Në përgjigje, më 8 shkurt, zëdhënësi i gjyqësorit Zabihollah Khodaeian tha: “Këto raste dëmtojnë opinionin publik dhe kanë ndikim psikologjik”.
Megjithatë, vëzhguesit besojnë se qeveria përpiqet të minimizojë krimin. Ata u kujtuan njerëzve rindalimin e filmit “Khane Pedari” [Shtëpia e babait] për “vrasjet për nder” në Iran dy vjet më parë. Veçanërisht, gjyqësori kishte ngritur një padi kundër producentëve të filmit, përfshirë regjisorin Kianush Ayyari.
Mona nuk është rasti i parë
Mona Heidari u detyrua të martohej me burrin e saj Sajjad në moshën 14-vjeçare. Nga frika e dhunës dhe kërcënimeve të të shoqit, Mona u largua në Turqi. Megjithatë, babai i saj përfundimisht e bindi atë të kthehej në Iran, ku Sajjad priti ta vriste.
“Në rrethin tonë, të gjithë e quanin Sajjadin të dobët. Ai preu dhe e tregoi kokën e Monës për të treguar se ishte një njeri i zellshëm. Djali im e kishte kërcënuar se do t’i priste kokën Monës,” ankonte nëna e Sajjadit, duke u përpjekur të justifikonte vrasësin.
Nën sistemin mizogjinist të Iranit, Mona Heidari nuk ishte as viktima e parë e “vrasjeve për nder” dhe as e fundit. Në të vërtetë, kushtetuta e Republikës Islamike e ka institucionalizuar diskriminimin gjinor, duke i lënë burrat të kryejnë çfarë të duan kundër grave, veçanërisht kundër grave dhmotrave të tyre dhe vajzave, pa u ndëshkuar.
