Në një mbledhje mbipartiake mbresëlënëse në Parlamentin e Mbretërisë së Bashkuar më 2 nëntor 2025, anëtarë të Dhomës së Komunave dhe Dhomës së Lordëve u bashkuan me zonjën Maryam Rajavi, presidente e zgjedhur e Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI), aktivistë të të drejtave të njeriut dhe të rinj iranianë. Konferenca vuri në pah përkeqësimin e shkeljeve të të drejtave të njeriut në Iran, veçanërisht rritjen e ekzekutimeve nga regjimi klerikal, dhe kërkoi një ndryshim nga politika e pajtimit drejt mbështetjes së vendosur ndërkombëtare për rezistencën e popullit iranian kundër diktaturës fetare. Folësit dënuan unanimisht dënimin me vdekje si një instrument shtypës për të mbytur disidencën dhe për të parandaluar kryengritjet, duke theksuar detyrimin moral dhe strategjik për të mbështetur opozitën e organizuar të NCRI-së dhe për të njohur të drejtën për të rrëzuar regjimin.
Fjalimi Kryesor i Maryam Rajavi: Fuqizimi i Rezistencës si Antidot ndaj Shtypjes
Në fjalimin e saj kryesor, zonja Rajavi theksoi se përqendrimi global tek ambiciet bërthamore dhe terrorizmi ndërkombëtar i Iranit ka errësuar masakrat e regjimit brenda vendit. Ajo zbuloi se që nga fillimi i vitit 2025, mbi 1,400 ekzekutime janë kryer me urdhër të drejtpërdrejtë të Udhëheqësit Suprem Ali Khamenei—një përpjekje e dëshpëruar për të shtypur kryengritjet e afërta dhe për të shmangur kolapsin. Rajavi argumentoi se negociatat apo goditjet ushtarake janë të padobishme; zgjidhja e vërtetë qëndron në forcimin e rezistencës së popullit iranian. “E vetmja mënyrë reale për të ndaluar programet bërthamore e raketore të regjimit dhe për të ndalur terrorizmin e tij e makinën e vrasjeve është rezistenca e popullit iranian për të rrëzuar regjimin,” theksoi ajo.
Conference at the UK Parliament; Escalating Executions in Iran
Today, at the international level, most concerns about Iran are focused on the regime’s nuclear and missile programs or its transnational repression including in the UK.
These concerns are certainly valid but a… pic.twitter.com/lfk7DMwiEQ— Maryam Rajavi (@Maryam_Rajavi) October 31, 2025
Ajo theksoi fatin e 17 të burgosurve që përballen me ekzekutim për lidhje të supozuara me Organizatën Muxhahedine të Popullit të Iranit (PMOI/MEK), të dënuar në gjyqe farsë. Në këtë kontekst, Rajavi vlerësoi fushatën “Jo Ekzekutimeve të së Martës,” që tashmë ndodh për javën e 92-të në 54 burgje, si dhe rritjen e Njësive të Rezistencës. Plani i saj politik kërkoi shpalljen e Gardës Revolucionare Islamike (IRGC) si organizatë terroriste, kushtëzimin e çdo marrëdhënieje me Teheranin me ndalimin e ekzekutimeve, dhe njohjen e së drejtës së të rinjve iranianë për të rezistuar shtypjes. Vizionin e saj e përshkroi në përputhje me Planin me Dhjetë Pika të NCRI-së, që synon një republikë demokratike, laike, jobërthamore, të bazuar në barazi dhe të drejta të njeriut.
Dënimi i Bashkuar i Parlamentarëve dhe Kërkesat për Politika të Reja
Deputeti Bob Blackman analizoi shtypjen në rritje të regjimit, duke cituar mbi 2,000 ekzekutime nën presidentin Masoud Pezeshkian si përpjekje për të shuar opozitën e organizuar. Ai kritikoi dekada pajtimi perëndimor dhe kërkoi masa konkrete: sanksione për shkelje të të drejtave të njeriut ndaj Khameneit, veprim të Këshillit të Sigurimit të OKB-së dhe ndalim të plotë të IRGC-së. “Të qëndrosh me popullin iranian nuk është vetëm një çështje morale—është strategjike për sigurinë globale,” tha ai.
Last night, I attended the NCRI Conference on the horrendous human rights abuses committed by the IRGC.
2,000 executions in Iran since Masoud Pezeshkian took office 14 months ago.@Maryam_Rajavi's 10 point plan is the only viable democratic alternative to the regime. pic.twitter.com/UnYRUa3OaZ
— Bob Blackman (@BobBlackman) October 29, 2025
Baronesha Redfern vlerësoi rolin udhëheqës të grave në Rezistencën Iraniane dhe e përshkroi dënimin me vdekje si armën kryesore të regjimit kundër disidencës. Ajo e quajti mbështetjen për NCRI “një domosdoshmëri strategjike për paqen dhe sigurinë evropiane.”
Baronesha O’Loan, eksperte për të drejtat e njeriut, e dënoi ashpër gjyqësorin iranian. Ajo e quajti atë një instrument të shtypjes dhe frikës. O’Loan përmendi rastin e Zahra Tabarit, 67-vjeçare e dënuar me vdekje. Ajo u dënua pas një gjyqi që zgjati vetëm dhjetë minuta. Arsyeja ishte një slogan pro-lirisë që ajo kishte shkruar. Baronesha kërkoi veprim të menjëhershëm nga komuniteti ndërkombëtar. Ajo kërkoi referimin e krimeve të regjimit në Këshillin e Sigurimit të OKB-së. Gjithashtu kërkoi zbatimin e juridiksionit universal për ndjekjen penale të zyrtarëve të lartë. Në këtë listë përfshiu edhe Udhëheqësin Suprem, Ali Khamenei.
Thirrje për Llogaridhënie dhe Drejtësi
Deputeti Jim Shannon mbajti një fjalim të zjarrtë duke e krahasuar fatin e regjimit me një mbretëri të korruptuar në kolaps. Si njeri besimi, ai dënoi ekzekutimet e kryera “në emër të Zotit” si “të liga të pastra.” Ai paralajmëroi për një përsëritje të mundshme të masakrës së vitit 1988, ku u vranë 30,000 të burgosur politikë, dhe kërkoi sanksione ndaj gjyqësorit dhe Udhëheqësit Suprem.
Sir Roger Gale e përshkroi regjimin iranian si në “frymën e fundit.” Ai tha se aktivizmi i të rinjve po sinjalizon fundin e sundimit klerikal. Lord Carlile, ish-Rishikues i Pavarur i Legjislacionit për Terrorizmin, shkoi edhe më tej. Ai i quajti udhëheqësit e regjimit “një bandë kriminelësh.” Carlile lavdëroi gratë iraniane, duke i cilësuar si shtyllën e rezistencës. Ai paralajmëroi se regjimi kërcënon sigurinë kombëtare të Mbretërisë së Bashkuar. Sipas tij, udhëheqësit e regjimit do të përballen një ditë me drejtësinë.
Lord Cryer e quajti regjimin iranian “fashist klerikal.” Ai e krahasoi mbrojtjen e tij në Mbretërinë e Bashkuar me “këmishët kafe” të viteve 1930. Cryer dënoi dështimin e përsëritur të qeverisë për të shpallur IRGC-në organizatë terroriste. Ai tha se justifikimet burokratike “nuk vlejnë më.” Sipas tij, përfaqësuesit e IRGC-së janë tashmë aktivë në rrugët britanike.
Lord McCabe, duke kujtuar dekadat e tij të përfshirjes në çështjet iraniane, hodhi poshtë çdo shpresë për reformë brenda regjimit, duke e quajtur ideologjinë e tij një “doktrinë urrejtjeje.” Ai përshkroi pesë kërkesa: ndalimin e IRGC-së, njohjen e Rezistencës, ftesën e Maryam Rajavit në Parlament, referimin e Teheranit në OKB dhe vendosjen e sanksioneve gjithëpërfshirëse.
Mbështetje për Vizioni Demokratik të Rezistencës
IIsh-deputeti Mark Williams nderoi dhjetëra mijëra anëtarë të PMOI-së të ekzekutuar gjatë katër dekadave të fundit. Ai dënoi shtypjen e dhunshme të lëvizjes “Grua, Jetë, Liri.” Williams përshkroi në detaje rolin e IRGC-së në terrorizmin dhe korrupsionin global. Ai mbështeti Planin me Dhjetë Pika të Maryam Rajavit për një Iran demokratik. Ky plan bazohet në barazinë gjinore, votën e lirë dhe shfuqizimin e dënimit me vdekje.
William Powell and I at yesterday’s meeting in Parliament calling for an end to the death penalty in Iran and the dire state of human rights. Inspiring speech from NCRI President Elect Maryam Rajavi, Powerful calls for the proscription of the IRGC as a terrorist organisation. pic.twitter.com/JxKlEya0NT
— Mark Williams (@mark4ceredigion) October 29, 2025
Deputetja Rachael Maskel shprehu vendosmërinë e saj për të amplifikuar zërin e popullit iranian në Parlament, duke deklaruar se “vuajtja e njërit është vuajtja e të gjithëve.” Deputeti Andy McDonald e quajti valën e ekzekutimeve “të papranueshme” dhe kërkoi përgjegjësi ligjore përmes Gjykatës Ndërkombëtare Penale (ICC). Deputetja Mary Glindon lavdëroi guximin e grave iraniane dhe theksoi se pa liri në Iran nuk mund të ketë paqe globale.
Lord Hamilton shprehu optimizëm se sanksionet po përshpejtojnë rënien e regjimit iranian.
Ai tha se trazirat e brendshme po e dobësojnë gjithashtu pushtetin e tij. Sipas tij, fundi i regjimit është “i pashmangshëm.” William Powell, ish-anëtar i Asamblesë Uellsiane, e përshkroi regjimin si “në minutat shtesë.” Ai i bëri thirrje Mbretërisë së Bashkuar të shpallë IRGC-në organizatë terroriste. Powell kërkoi gjithashtu që zonja Rajavi të mirëpritet në Parlament si përfaqësuese legjitime e alternativës demokratike iraniane.
Meeting in UK Parliament on 28th Oct on "Iran's Escalating Executions" – Attended by young speakers giving testimonies about the human rights atrocities.
They also called for supporting NCRI as the only viable democratic alternative ✌🏻#StopExecutionsInIran#NCRIAlternative pic.twitter.com/9mz1jZy8oR— Rana.Rahmanfard (@RRahmanfard) October 29, 2025
Zërat e Gjeneratës së Re
Momentet më prekëse të konferencës erdhën nga aktivistët e rinj iranianë, familjet e të cilëve kanë vuajtur nën regjimin klerikal. Amir Hossein tregoi. Ai tregoi për të afërmit e tij. Të afërmit u ekzekutuan apo u torturuan. Nga Garda Revolucionare. Neda Zabeti dhe Rosa Zarei folën. Ato folën për familjarë të vrarë. Vrarë në masakrën e vitit 1988. Elia Zarei, vajza e një ish-të burgosuri politik, tha se brezi i saj ka detyrimin të vazhdojë luftën. Gjashtëmbëdhjetëvjeçarja Mehrnoosh premtoi të “flasë për ata që janë heshtur” derisa Irani të jetë i lirë. Mesazhi i tyre i përbashkët ishte i qartë: “Për komunitetin ndërkombëtar, heshtja juaj është bashkëfajësi.”
Konferenca u mbyll me thirrje të bashkuara nga ligjvënësit britanikë dhe aktivistët iranianë.
Ata kërkuan që qeveria britanike të mbajë një qëndrim të vendosur dhe parimor ndaj Teheranit. Ky qëndrim duhet të bazohet në të drejtat e njeriut, llogaridhënie dhe mbështetje për vizionin demokratik të NCRI-së. Pjesëmarrësit, përtej ndarjeve partiake, ranë dakord se politika e pajtimit ka dështuar. Ata theksuan se rezistenca e organizuar e popullit iranian, e udhëhequr nga Maryam Rajavi, është rruga e vetme e besueshme. Kjo rrugë çon drejt lirisë, drejtësisë dhe paqes së qëndrueshme në Iran.
