Lutja e Khameneit për të “Dëgjuar Popullin” Tregon Frikë, Jo Besim, Mes Protestave të Përhapura në Iran

Nga
Shkrimtar i stafit
-
135
Lideri Suprem i regjimit iranian, Ali Khamenei, u drejtohet guvernatorëve dhe zyrtarëve të Ministrisë së Brendshme më 28 maj 2025

Në një ton të rrallë urgjence të maskuar si këshillë, Lideri Suprem i regjimit iranian, Ali Khamenei, u ka bërë thirrje zyrtarëve të “shkojnë mes popullit” dhe të “dëgjojnë me durim, edhe nëse fjalët e tyre janë të ashpra”. Por kjo thirrje e pazakontë është më pak një shenjë hapjeje dhe më shumë një pranim i fshehur i krizës.

“Jini të ngrohtë me popullin. Shkoni mes tyre. Nëse ata flasin ashpër, dëgjoni me durim,” u tha Khamenei një grupi guvernatorëve dhe zyrtarëve të Ministrisë së Brendshme më 28 maj. “Nëse kjo ndodh, njerëzit do të krijojnë dashuri për ju, dhe në kohë kritike, ata do t’ju ndihmojnë.”

Por ky shtytje e papritur për ndërveprim ballë për ballë vjen ndërsa një valë grevash dhe protestash ka përfshirë Iranin – nga shoferët e kamionëve dhe furrtarët te mësuesit, pensionistët dhe punëtorët në mbi 135 qytete. Mungesat e karburantit, ndërprerjet e energjisë elektrike dhe rritja e lartë e kostos së jetesës kanë shtyrë segmente të mëdha të popullsisë në rrugë. Në përgjigje, regjimi nuk ka mbështetur dëgjimin, por arrestimet, kërcënimet dhe plumbat.

Ndryshimi retorik i Khameneit është domethënës. Për më shumë se katër dekada, ai i ka portretizuar disidentët si agjentë të huaj, “të mashtruar nga armiku”, dhe ka pikturuar vazhdimisht diktaturën klerikale si të gëzojë mbështetje të unifikuar. Tani, i njëjti lider u bën thirrje zyrtarëve të “tolerojnë” frustrimin publik – një tregues i qartë se edhe kanalet e tij të kontrolluara fort të inteligjencës nuk mund të mohojnë më zemërimin e ziej të shoqërisë.

Megjithatë, Khamenei përpiqet të paraqesë këtë krizë me një logjikë të përmbysur. “Nuk ka ndonjë problem të veçantë në vend – as luftë, as sëmundje, as kërcënim i madh sigurie, as përplasje intensive politike,” pretendoi ai, duke deklaruar se “vendi është plot mundësi”. Por kjo mohim qëndron në kontrast të plotë me realitetin e Iranit: inflacion galopant, papunësi rekord e të rinjve, shtypje të dhunshme dhe një regjim që është bërë ideologjikisht, ekonomikisht dhe moralisht i falimentuar.

Ndoshta më cinike, Khamenei ricikloi sërish metaforën e tij të “dragoi me shtatë koka i korrupsionit”, duke thënë: “Nuk mund të eliminohet lehtë. Duhet të vazhdojmë ta luftojmë.” Megjithatë, ai hodhi poshtë akuzat e përhapura për korrupsion sistemik si një “gënjeshtër” dhe këmbënguli se “sistemi është i shëndetshëm”.

Ky pohim tradhtohet nga faktet. Miliarda dollarë janë zhdukur në skandale të lidhura me institucionet nën kontrollin e drejtpërdrejtë të Khameneit – Urdhri për Ekzekutimin e Imam Khomeinit, perandoritë financiare të Korpusit të Gardës Revolucionare Islamike (IRGC), dhe vetë zyra e Liderit Suprem. “Dragoi” i vërtetë nuk është i jashtëm; ai jeton dhe merr frymë në majën e vetë regjimit.

Edhe paralajmërimet e Khameneit ndaj zyrtarëve për të “shmangur bizneset personale” gjatë shërbimit publik janë të kota. Dhjetëra guvernatorë dhe burokratë të emëruar nga regjimi kanë grumbulluar prona luksoze, bursa të huaja për fëmijët e tyre dhe kontrata pa tender në naftë, ndërtim dhe monopole importi – të gjitha të mbrojtura nga mbikëqyrja.

Dhe ndërsa Khamenei këshillon “praninë mes popullit”, po këta njerëz po arrestohen, surveilohen dhe heshten për kërkesat për bukë, dinjitet ose drejtësi për të dashurit e tyre të vrarë.

Kjo nuk është afrim – është menaxhim i frikës.

Në analizën përfundimtare, fjalimi i Khameneit nuk ishte një shfaqje lidershipi, por një përpjekje e kalibruar për të vonuar një shpërthim. Regjimi i tij është i vetëdijshëm se nën sipërfaqen e mediave të kontrolluara dhe sloganeve të manipuluara qëndron një shoqëri në prag. Dhe thirrjet e tij për të “dëgjuar” janë më pak për empati dhe më shumë për të blerë kohë para shpërthimit të ardhshëm.

ARTIKUJ TË NGJASHËMMË SHUMË NGA AUTORI