Në Iran, një aspekt shpesh i anashkaluar i sistemit të burgjeve është realiteti i fëmijëve të vegjël të burgosur me nënat e tyre. Sipas statistikave të fundit, gratë përbëjnë 3.6% të popullsisë totale të burgjeve. Megjithatë, numri i saktë i nënave të burgosura me fëmijët e tyre të vegjël mbetet i panjohur.
Harresa ligjore për fëmijët e vegjël dhe nënat e tyre
Ligji iranian thotë se fëmijët lejohen të qëndrojnë me nënat e tyre në burg deri në moshën dy vjeçare. Në këtë pikë, ato ose duhet t’u dorëzohen anëtarëve të familjes ose, nëse nuk ka të afërm, të vendosen në organizata të mirëqenies si Organizata e Mirëqenies Shtetërore iraniane (Behzisti).
Një thirrje për vëmendje dhe ndryshim
Situata e nënave të burgosura dhe e fëmijëve të tyre në burgjet iraniane, veçanërisht në objekte si Qarchak, nxjerr në pah një nevojë të thellë për ndryshim. Shumë gra përballen me sfida sistematike, ose të braktisura nga familjet e tyre ose të detyruara nga kërcënimet e jashtme për të qëndruar në heshtje.
Nëse nënat do të kishin rrjete më të mira mbështetëse ose akses në programet e reformës, ato mund të riintegroheshin në shoqëri me fëmijët e tyre, duke thyer ciklin e varfërisë dhe krimit që shpesh i mban familjet të bllokuara në sistemin e burgjeve. Derisa regjimi i mullahëve të korruptuar të rrëzohet nga populli iranian, nënave do t’u duhet të vazhdojnë të jetojnë me dhimbjen e përditshme për të parë fëmijët e tyre të rriten pa fëmijëri.
