Të mërkurën, më 20 nëntor 2024, Miqtë e një Irani të Lirë mbajtën një konferencë të rëndësishme në Parlamentin Evropian për të diskutuar situatën e ngutshme në Iran. Folësja kryesore ishte znj. Maryam Rajavi, Presidentja e zgjedhur e Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI).
Ngjarja tërhoqi pjesëmarrjen e dhjetëra deputetëve të Parlamentit Evropian (PE) në të gjithë spektrin politik, shumë prej të cilëve iu drejtuan tubimit gjatë sesionit dy-orësh. Ata i bënë thirrje Bashkimit Evropian që të rivlerësojë politikat e tij ndaj Iranit, duke kërkuar një qasje që përputhet me aspiratat e popullit iranian dhe njeh rolin vendimtar të rezistencës së organizuar.
Në fjalimin e saj, zonja Rajavi prezantoi udhërrëfyesin gjithëpërfshirës të NCRI për çmontimin e regjimit teokratik të Iranit dhe lehtësimin e një transferimi paqësor të pushtetit te përfaqësuesit e zgjedhur në mënyrë demokratike. Plani i saj me dhjetë pika, i cili nënvizon angazhimet për demokracinë, të drejtat e njeriut dhe barazinë gjinore, ka marrë tashmë miratime nga më shumë se 125 ish-krerë shtetesh si dhe 4,000 parlamentarë në mbarë botën.
Më poshtë janë pikat kryesore të ngritura nga zonja Rajavi gjatë fjalimit të saj në konferencë:
Irani: Procesi i ndryshimit të regjimit dhe roli i rezistencës së organizuar
1.Popullsia thellësisht e pakënaqur dhe e indinjuar, së bashku me Njësitë e Rezistencës që drejtojnë komandën dhe gratë e guximshme në krye të tyre, përbëjnë përbërësit e Ushtrisë së Lirisë. Nëpërmjet përpjekjeve të tyre të pandërprera për të çmontuar barrierat e shtypjes, ata mishërojnë forcën kryesore për ndryshim dhe qëndrojnë si luftëtarët e lirisë së Iranit.
- Organizata e Muxhahedinëve të Popullit të Iranit (PMOI/MEK), e cila mburret me mijëra kuadro me përvojë, mbart një histori 60-vjeçare të luftës kundër tiranive si të Shahut ashtu edhe të mullahëve. Roli i tij qendror pranohet nga regjimi iranian si kundërshtari i tij kryesor dhe forca vendimtare pas çdo pengese me të cilën është përballur regjimi gjatë 45 viteve të fundit. Rrjedhimisht, ai ka qenë objektivi kryesor i fushatave të regjimit për shtypje, terrorizëm dhe sharje.
Ashraf 3 në Shqipëri, shtëpia e mbi një mijë grave heroike dhe afro 1000 individëve që duruan torturat nën regjimin e Shahut dhe të mullahëve, shërben si një nga qendrat e organizatës.
- Këshilli Kombëtar i Rezistencës së Iranit (NCRI), një alternativë demokratike, përbëhet nga 457 anëtarë nga një gamë e gjerë prejardhjesh politike, me gra që përfaqësojnë mbi 50% të anëtarëve të tij. I krijuar 43 vjet më parë në Teheran, ai është koalicioni politik më jetëgjatë në historinë e Iranit. NCRI përkrah një program gjithëpërfshirës që mbron liritë dhe të drejtat e grave, autonominë për grupet etnike, barazinë midis myslimanëve shiitë dhe sunitë dhe mbrojtjen për pakicat e tjera fetare. Ai mbështet ndarjen e fesë nga shteti, heqjen e dënimit me vdekje dhe një Iran jo-bërthamore, dhe ka promovuar vazhdimisht paqen në Lindjen e Mesme.
- Gjatë katër dekadave të fundit, Rezistenca Iraniane ka organizuar tubimet më të mëdha të iranianëve jashtë vendit, një dëshmi e qartë e mbështetjes së saj brenda Iranit. Mes mbështetësve të saj janë familjet dhe të mbijetuarit e 100,000 viktimave që sakrifikuan jetën e tyre për liri, me emrat dhe detajet e 20,000 prej këtyre individëve të publikuar. Kjo bazë mbështetëse përfshin gjithashtu qindra mijëra të burgosur politikë nga 45 vitet e fundit.
Me kosto të madhe, kjo Rezistencë ishte thelbësore në zbulimin e aktiviteteve dhe objekteve sekrete bërthamore të regjimit në vitin 2002, si dhe ekspozimin e ndërhyrjeve të tij rajonale. Një kuadër i larmishëm i profesionistëve iranianë jashtë vendit, i organizuar në 320 shoqata brenda komuniteteve iraniane, luan një rol vendimtar në hedhjen e bazave për një Iran të lirë dhe demokratik.
Duke operuar në mënyrë të pavarur dhe me vetë-mjaftueshmëri financiare, Rezistenca financon të gjitha aktivitetet e saj – nga operacionet e përditshme te komunikimet, botimet, tubimet dhe një transmetim televiziv 24-orësh nëpërmjet pesë satelitëve – përmes kontributeve të anëtarëve dhe mbështetësve të saj brenda dhe jashtë Iranit.
- Njohja ndërkombëtare dhe besueshmëria e NCRI u nënvizuan nga deklaratat nga shumica e 34 organeve legjislative në të gjithë Evropën dhe Amerikën, së bashku me disa vende arabe, si dhe 137 ish-udhëheqës botërorë dhe 80 laureatë Nobel që mbështesin planin me dhjetë pika të Rezistencës për krijimin e një republike demokratike në Iran, e cila u shpall në tubimin madhështor të iranianëve në qershor 2024 në Berlin. Këto deklarata theksonin se në Iran nuk ka vend as për diktaturë fetare, as për monarki.
- Objektivi i NCRI nuk është të marrë pushtetin, por t’ia kthejë atë pronarëve të tij të ligjshëm – popullit të Iranit. Sipas platformës NCRI, procesi i transferimit të pushtetit pas përmbysjes së regjimit përbëhet nga hapat e mëposhtëm:
a-Krijimi i një qeverie të përkohshme, e cila do të jetë në pushtet maksimumi gjashtë muaj. Përgjegjësia kryesore e kësaj qeverie do të jetë organizimi i zgjedhjeve për Asamblenë Kushtetuese.
b-Pasi të formohet Asambleja Kushtetuese, qeveria e përkohshme do të japë dorëheqjen, duke shënuar përfundimin e misionit të NCRI.
c-Më pas sovraniteti do t’u kalojë përfaqësuesve të popullit në Asamblenë Kushtetuese. Këta përfaqësues do të emërojnë një qeveri të re për një mandat dyvjeçar për të hartuar, miratuar dhe mbajtur një referendum mbi kushtetutën e republikës së re.
Kjo qasje e strukturuar siguron që, me një alternativë të qëndrueshme, nuk do të ketë vend për kaos. Miliona iranianë jashtë vendit, të pajisur me ekspertizën dhe burimet e tyre, do të kthehen në Iran. Për sa i përket komunitetit ndërkombëtar, elementi kryesor i politikës së tij ndaj Iranit duhet të jetë njohja e së drejtës së popullit iranian për të inicuar ndryshime dhe njohja e rolit vendimtar të rezistencës së organizuar.
