Dimri i këtij viti në Iran ka sjellë një stuhi të përsosur krizash, duke testuar kufijtë e mbijetesës së diktaturës teokratike. Ndërsa temperaturat bien, temperatura e pakënaqësisë sociale po arrin pikën e vlimit. Sipas raporteve të marra nga brenda vendit, situata aktuale nuk është thjesht rezultat i fatkeqësive natyrore apo keqmenaxhimit ekonomik, por tregues i qartë i një kolapsi sistemik. Regjimi i Iranit po përballet me një konvergjencë të rrezikshme të përmbytjeve shkatërruese, inflacionit galopant dhe një lufte të brendshme gjithnjë e më të ashpër mes fraksioneve të pushtetit. Ky artikull analizon sfidat kryesore me të cilat përballet dhe rolin kyç të lëvizjes së rezistencës.
Përmbytjet Katastrofike: Dëshmi e Shkatërrimit Mjedisor nga Garda Revolucionare
Raportet nga provincat e goditura tregojnë se shirat e rrëmbyeshëm dimërorë janë shndërruar menjëherë në përmbytje katastrofike. Kjo situatë është pasojë e drejtpërdrejtë e shkatërrimit të mjedisit nga Garda Revolucionare (IRGC) dhe entitetet e lidhura me të. Për dekada me radhë, IRGC ka devijuar rrjedhat e lumenjve, ka shpyllëzuar zona të mëdha dhe ka ndërtuar diga pa kritere shkencore, vetëm për të mbushur xhepat e elitës ushtarake. Tani, kur ujërat vërshojnë duke marrë me vete shtëpitë e varfra të qytetarëve, infrastruktura e dobësuar dështon plotësisht. Mungesa e ndihmës shtetërore për viktimat e përmbytjeve është evidente, pasi fondet zhduken në labirintet e korrupsionit ose devijohen për të financuar proksi-të rajonalë të regjimit iranian.
Inflacioni Galopant dhe Kriza Ekonomike në Iran
Krahas katastrofës mjedisore, populli iranian po përballet me një dimër të acartë ekonomik. Inflacioni ka arritur nivele të paprecedenta, duke e bërë të pamundur për miliona familje që të sigurojnë ngrohjen bazë ose ushqimin e përditshëm. Çmimet e artikujve jetikë ndryshojnë çdo orë. Monedha kombëtare vazhdon rënien e lirë, ndërsa qeveria printon para pa mbulesë për të mbuluar deficitin buxhetor masiv. Kjo “vjedhje e organizuar” nga xhepat e qytetarëve ka thelluar hendekun midis popullsisë së varfëruar dhe elitës sunduese të regjimit iranian.
Korrupsioni dhe Lufta e Brendshme për Pushtet Brenda Regjimit
Në këtë sfond të zymtë, korrupsioni shtetëror nuk është më thjesht një dukuri anësore, por mekanizmi kryesor i funksionimit të shtetit iranian. Zyrtarët e lartë janë të angazhuar në një plaçkitje të hapur të aseteve kombëtare. Megjithatë, kjo plaçkitje ka ndezur konflikte të brendshme. Raportet tregojnë se lufta për pushtet në rrethin e ngushtë të Ali Khameneit është intensifikuar. Frika nga një kryengritje e afërt dhe zvogëlimi i burimeve për të vjedhur kanë bërë që fraksionet rivale të sulmojnë njëra-tjetrën publikisht, duke zbuluar skandale masive financiare në përpjekje për të eliminuar konkurrentët. Kjo përçarje në kreun e piramidës është shenjë e dobësisë strategjike dhe humbjes së kontrollit nga regjimit iranian.
Roli i Njësive të Rezistencës në Iran
Përballë kësaj situate dëshpëruese, shoqëria iraniane nuk ka qëndruar pasive. Njësitë e Rezistencës kanë intensifikuar aktivitetet e tyre në mbarë vendin. Këto grupe të organizuara, të cilat janë të lidhura me aspiratat e popullit për liri, po luajnë një rol kyç në thyerjen e atmosferës së frikës dhe sfidimin e regjimit iranian. Sipas raporteve, të rinjtë po sfidojnë hapur forcat e sigurisë, duke djegur posterat e liderëve të regjimit dhe duke shkruar slogane anti-qeveritare në muret e qyteteve të mëdha. Veprimtarisë së Njësive të Rezistencës i shtohet jehona e grevave të punëtorëve, mësuesve dhe pensionistëve që kërkojnë të drejtat e tyre themelore.
Përfundim: Fundi i Diktaturës dhe Pranvera e Lirisë
Regjimi Iranian e ka humbur plotësisht legjitimitetin dhe kapacitetin për të zgjidhur ndonjë nga krizat e vendit. Dimri i këtij viti po shërben si një test stresi që po ekspozon kalbëzimin e brendshëm të teokracisë. Ndërsa regjimi përpiqet të mbajë pushtetin përmes represionit brutal, Njësitë e Rezistencës po mbajnë gjallë shpresën për ndryshim. Historia ka treguar se kur paaftësia e qeverisjes takohet me zemërimin e popullit dhe organizimin e rezistencës, ndryshimi është i pashmangshëm. Populli iranian është i vendosur të kalojë këtë dimër të errët për të arritur pranverën e lirisë. Bota duhet të shohë se alternativa demokratike është gati dhe se fundi i diktaturës fetare është vetëm çështje kohe.
