E vërteta rreth dobësisë së IRGC-së

379

Gjatë katër dekadave të fundit, populli i Iranit është mësuar të deshifrojë retorikën kontradiktore të përdorur nga mullahët që kanë uzurpuar sovranitetin e tyre. Nëpërmjet kësaj përvoje të hidhur, ata kanë kuptuar se për të dalluar të vërtetën apo edhe një pjesë të saj, duhet të kthejnë me njëqind e tetëdhjetë shkallë premtimet dhe deklaratat e bëra nga përfaqësuesit e regjimit. Për shembull, nëse autoritetet pretendojnë se çmimet e bukës dhe miellit nuk do të rriten, publiku e kupton se kjo mund të çojë në një situatë ku nuk ka ushqim të mjaftueshëm për të shkuar. Ky interpretohet si plan klandestin i regjimit për të hequr ushqimin nga tryezat e njerëzve. Në mënyrë të ngjashme, kur liderët e regjimit mohojnë rritjen e çmimeve të benzinës, qytetarët parashikojnë mungesë të karburantit dhe përgatiten për radhë të zgjatura. Ky model shtrihet përtej shqetësimeve ekonomike, duke përfshirë gjendjen e ndërlikuar të punëve që rrethojnë përfaqësuesit e regjimit, duke përfshirë Gardën Revolucionare (IRGC) dhe Basijin, si dhe forcat shtypëse të sigurisë shtetërore. Në mes të këtij peizazhi kompleks, synimet e vërteta të regjimit mbeten të pakapshme. Të gjithë janë të vetëdijshëm se valët e përsëritura të paqëndrueshmërisë dhe trazirave kanë dëmtuar IRGC-në dhe forcat represive e gjejnë veten duke u rrëmbyer në skaj. Duke marrë parasysh këtë sfond, më 16 gusht, pas disa vitesh, lideri suprem i regjimit Ali Khamenei thirri një takim me “komandantët dhe zyrtarët e IRGC”. Në stilin e tij të zakonshëm, i karakterizuar nga një theks mbi ‘propagandën’ dhe ‘shpjegimin’, ai filloi duke pranuar sfidën kryesore me të cilën përballet sistemi. Kjo sfidë sillet rreth dështimit sistemik të makinerisë propagandistike të regjimit gjatë katër dekadave të fundit dhe pakënaqësisë së ndezur të popullatës iraniane ndaj regjimit. Khamenei pranoi sinqerisht se regjimi ka qenë i pasuksesshëm në errësimin e të vërtetave revolucionare në mendjet e popullit iranian. Këto të vërteta përfshijnë një kuptim të thellë të shkaqeve rrënjësore të problemeve shoqërore, duke çuar në një konsensus të gjerë që favorizon ndryshimin e regjimit. Me këtë njohje si sfond, Khamenei e ktheu vëmendjen te tema qendrore e fjalimit të tij – gjendja e punëve brenda IRGC-së.

Ai vuri në dukje, “Një nga taktikat kryesore të armikut është të shtrembërojë imazhin e IRGC-së dhe të minojë reputacionin e Basijit”. Për më tepër, ai theksoi përfshirjen ‘shumë aspekteve’ të IRGC-së në terrorizmin transnacional, i cili ka lënë gjurmë në të gjithë botën, duke u shtrirë nga kombet rajonale në qoshet e largëta si Atlantiku dhe Amerika Latine. Ai e portretizoi IRGC-në si një entitet të jashtëzakonshëm, plotësisht të pajisur – organizata më e madhe anti-terroriste në mbarë botën. Khamenei mblodhi të gjithë komandantët e IRGC-së dhe zyrtarët e mbetur politikë nën sferën e tij të ndikimit, duke u kërkuar atyre që të mos lëkunden ose të humbin shpresat. Ai i nxiti të ngulmonin, duke u kujtuar se po i afroheshin zenitit të përpjekjes së tyre. “Nuk duhet të lodhemi. Sot nuk është ditë për lodhje apo dëshpërim”, tha ai. Megjithatë, realiteti themelor mbetet shumë i ndryshëm nga këto deklarata. Me afrimin e përvjetorit të kryengritjeve të 2022-shit, ky takim shërben kryesisht si një ushtrim për ‘nxitjen e shpresës’ dhe forcimin e moralit të shtyllës kryesore të autoritetit të Udhëheqësit Suprem, IRGC-së, në mes të protestave dhe kryengritjeve nga popullata iraniane. Khamenei, më i përshtatur se kushdo tjetër me ‘lodhjen’ dhe ‘dëshpërimin’ që përshkon radhët e IRGC-së, është thellësisht i vetëdijshëm për trazirat e brendshme që kanë pllakosur IRGC-në për shkak të fenomenit të ‘infiltrimit’ gjatë viteve të fundit. Ai njeh komandantët dhe zyrtarët e shumtë që, me çdo kryengritje, kanë dezertuar në radhët e disidentëve. Ai vetë ka dalë në përpjekje për të ndrequr frakturat. Nuk duhet të harrojmë ngjarjet e dhjetorit të kaluar në Qom, kur Hamid Abazari, një këshilltar i komandantit të përgjithshëm të IRGC-së, zbuloi sinqerisht se komandantët, të cilët dikur luftuan në vijën e frontit, janë bërë të pafuqishëm. Ata tani qëndrojnë kundër parimeve që dikur i mbanin dhe kishin për qëllim t’i mbronin. Ata janë kthyer kundër zotërinjve të tyre dhe sistemit të tyre. Veçanërisht pasi kryengritja e vazhdueshme iraniane vazhdon të ekspozojë mangësitë e qendrave të IRGC dhe Basij, duke shuar frikën që ata u përpoqën të ngulitnin në popullatë. Brezi i ri, i mbushur me vitalitet, vazhdon të japë shembuj. Ditë pas dite, numri i fondeve të kanalizuara kundër Basijit dhe mercenarëve të zbatimit të ligjit, tregtia e armëve dhe llogaritja e llogarive përshkallëzohen në mbarë vendin. Rrjedhimisht, në prag të përvjetorit të kryengritjes së 2022, komentet e bëra nga Khamenei gjatë asamblesë së tij me udhëheqësit e IRGC-së, siç tha me vend zëdhënësi i Organizatës së Muxhahedinëve të Popullit të Iranit (MEK/PMOI), mund të shihen si ‘një përgjigje e përmbysur ndaj përçmimit të pamasë të popullit iranian’.