Më 11 korrik 2019, Ashraf 3, një qytet i vogël por modern në Shqipëri, hapi dyert e tij për delegacionet nga Evropa, SHBA, vendet arabe dhe kombe të tjera anembanë botës.
Më 13 korrik, më shumë se 300 personalitete nga 47 vende morën pjesë në një konferencë në Ashraf 3, organizuar nga Organizata e Muxhahedinëve të Popullit të Iranit (PMOI/MEK) dhe Këshilli Kombëtar i Rezistencës së Iranit (NCRI), opozita kryesore ndaj regjimit iranian. Ashraf 3, i vendosur në Manëz, pranë kryeqytetit Tiranë, është shtëpia e anëtarëve të MEK-ut të cilët u zhvendosën nga Iraku në Shqipëri në vitin 2016.
Më shumë se 2,500 anëtarë të MEK-ut ndërtuan Ashraf 3 në një periudhë të shkurtër prej një viti e gjysmë.
Historia e MEK dhe emërtimi i Ashrafit
Ashraf Rajavi ishte një grua e burgosur politike e shquar në epokën e Shahut, e cila sundoi Iranin përpara revolucionit të vitit 1979. Ashraf, mes udhëheqësve politikë të MEK-ut, u vra nga regjimi i mullahëve më 8 shkurt 1982, së bashku me Mussa Khiabani, një zyrtar tjetër i lartë i MEK-ut dhe anëtarë të tjerë të MEK-ut. Përkushtimi i saj ndaj lirisë dhe sakrificat e saj e kthyen Ashrafin në një simbol për MEK-un dhe popullin iranian, veçanërisht gratë që ishin nën represionin e mullahëve.
Ashraf Rajavi lindi në vitin 1951 në Zanjan, ajo mori diplomën e saj të Shkencave në Fizikë nga Universiteti i Teheranit. Por zemra e Ashrafit u gjakos për njerëzit e privuar që vuajtën në një vend që ulet mbi një det me naftë. Pavarësisht se kishte mundësinë për të bërë një jetë të mirë, ajo zgjodhi të ndihmonte të paprivilegjuarit dhe udhëtoi në distanca të gjata në qytete dhe fshatra të ndryshëm për të mësuar për problemet e tyre dhe për t’i ndihmuar të gjenin zgjidhje.
Në vitet e mëvonshme, kur anëtarët e MEK u detyruan të largoheshin nga Irani, ata ndërtuan një qytet në kujtim të Ashrafit në provincën Diyala të Irakut. Gjatë tre dekadave, me mundin e tyre të vështirë, anëtarët e MEK-ut e kthyen një copë toke të shkretë në mes të shkretëtirës në qytet të bukur.
Në vitin 2003, pas pushtimit të Irakut nga forcat amerikane, anëtarët e MEK, të cilët ishin të organizuar në një ushtri të trajnuar mirë me më shumë se një duzinë bazash në të gjithë Irakun, hynë në një marrëveshje me forcat amerikane për të dorëzuar vullnetarisht armët e tyre dhe për t’u mbledhur në Ashrafi. Në këmbim, SHBA-të u angazhuan për të mbrojtur anëtarët e MEK-ut në Ashraf kundër sulmeve terroriste të regjimit iranian.
Në vitet në vijim, anëtarët e MEK vazhduan të zhvillonin qytetin e tyre, duke ndërtuar spitale, universitete, stadiume, komplekse industriale, xhami, muze e të tjera. Midis 2003 dhe 2009, qindra mijëra irakianë dhe personalitete politike nga Parlamenti Evropian dhe vende të tjera udhëtuan në Irak për të vizituar Ashrafin dhe për t’u takuar me MEK.
Alejo Vidal Quadras, në atë kohë nënkryetar i Parlamentit Evropian, udhëtoi për në Ashraf së bashku me një delegacion nga Parlamenti Evropian dhe pasi foli me anëtarët e MEK-ut, e përshkroi Ashrafin si një “perlë në shkretëtirë”.
Në vitin 2009, forcat amerikane ia dorëzuan qeverisë irakiane mbrojtjen e anëtarëve të Ashraf dhe MEK. Më pas, kryeministri irakian Nouri al-Maliki, i cili ishte nën ndikimin e regjimit iranian dhe mori urdhrat e tij nga Teherani, vendosi një bllokadë mjekësore dhe logjistike ndaj anëtarëve të MEK në Kampin Ashraf. Ai gjithashtu pengoi shtetasit irakianë dhe të huaj të hynin në Ashraf dhe të takoheshin me MEK-un.
Gjatë së njëjtës periudhë, regjimi iranian, me ndihmën e agjentëve të tij në qeverinë irakiane, instaloi 320 altoparlantë rreth Ashrafit. Për gati dy vjet, regjimi i përdori këto altoparlantë për të zhvilluar një luftë psikologjike kundër anëtarëve të MEK në Ashraf. Ndërkohë, me urdhër të Malikit, forcat irakiane sulmuan disa herë Ashrafin, duke vrarë afro 50 anëtarë të MEK dhe duke plagosur më shumë se 1000. Shumë të tjerë vdiqën si pasojë e rrethimit mjekësor.
Më në fund, në vitin 2011, sipas një marrëveshjeje të krijuar midis MEK-ut, OKB-së dhe qeverisë së Irakut, banorët e Ashrafit u zhvendosën në Camp Liberty, një bazë e vjetëruar e SHBA-së pranë Aeroportit Ndërkombëtar të Bagdadit. Kushtet e kampit të ri ishin si një burg dhe ndërsa përfaqësuesi i OKB-së kishte premtuar se Kampi Liberty do të ishte një vend tranziti i përkohshëm, anëtarët e MEK-ut qëndruan atje në kushte të vështira derisa në shtator 2016, të gjithë u zhvendosën në vende të ndryshme evropiane, kryesisht në Shqipëri.
Gjatë kohës që anëtarët e MEK ishin në kampin Liberty, agjentët e regjimit iranian vazhduan t’i persekutonin ata dhe të impononin rrethimin mjekësor dhe logjistik. Për më tepër, forcat e milicisë irakiane të lidhura me regjimin iranian u përplasën me IRGC-në dhe ambasadën e regjimit iranian dhe filluan disa sulme me raketa kundër kampit, duke rezultuar në vdekjen e dhjetëra anëtarëve të MEK-ut.
Pavarësisht kufizimeve të ashpra të vendosura ndaj tyre, anëtarët e MEK-ut arritën ta shndërrojnë Camp Liberty nga një copë toke e shkretë në një kompleks të bukur, të lulëzuar me pemë, lule dhe parqe. Ata e quajtën atë Ashraf 2.
Pas transferimit të tyre në Shqipëri, anëtarët e MEK u shpërndanë fillimisht në vende të ndryshme në Tiranë, kryeqytetin e Shqipërisë. Pas kësaj, ata shkuan në një vend në provincën e Durrësit të Shqipërisë, pranë qytetit të Manzit, ku blenë një copë toke bujqësore dhe për një vit e gjysmë, e kthyen atë në një qytet të bukur që e quajtën Ashraf-3.
Më 13 korrik 2019, MEK priti një konferencë të madhe ndërkombëtare në Ashraf 3, ku morën pjesë personalitete të tilla si Rudy Giuliani, ish-kryetar i bashkisë së Nju Jorkut, Joseph Lieberman, ish-kandidati për zëvendëspresident i SHBA-së, Stephen Harper, ish-kryeministër kanadez, John Baird , ish-ministri i Jashtëm kanadez, Sid Ahmed Ghozali, ish-kryeministri algjerian, Bernard Kouchner, ish-ministri i jashtëm francez, Michelle Alliot-Marie, ish-ministre e jashtme dhe e mbrojtjes franceze, Ingrid Betancourt, ish-kandidate për president të Kolumbisë, dhe delegacione dhe personalitete nga 50 vende. , duke përfshirë Gjermaninë, Francën, Italinë, Britaninë e Madhe dhe Shqipërinë.
Ashraf 3, Shqipëri, shtëpia e grupit opozitar iranian, Organizata Popullore e Muxhahedinëve të Iranit (PMOI/MEK)
Çfarë thotë bota për Ashraf 3, shtëpinë e re të MEK:
Jean-Francois Legaret, Kryetar i Qarkut 1 të Parisit: Ne kemi vendosur të shpallim Ashraf 3 një qytet të dialogut ndërkombëtar dhe një qytet motër të Qarkut 1 të Parisit.
Sid Ahmed Ghozali, ish-kryeministër algjerian: Ashraf 3 përfaqëson një kulturë të re; ato janë simbole për zhvillim dhe përparim.
Elona Gjebrea, Deputete e Shqipërisë: Ashraf 3 është simbol për lirinë dhe të ardhmen.
Pandeli Majko, Ministri i Shtetit për Diasporën, Ish-Kryeministri i Shqipërisë: Ashraf 3 është si një institucion i vërtetë miqësie
Gjenerali (ret.) George W. Casey Jr. Shefi i 36-të i Shtabit të Ushtrisë së Shteteve të Bashkuara: Ju keni çimentuar si fjalë për fjalë ashtu edhe figurativisht Ashraf 3 si qendër globale për rezistencën demokratike ndaj regjimit iranian
Bernard Kouchner, ish-ministër i Jashtëm francez: Ashraf 3 është një kryevepër e jashtëzakonshme e artit dhe miqësisë
Joseph Lieberman, Ish Senatori i SHBA: Ashraf 3 është dëshmia më e mirë për faktin se kjo lëvizje paraqet një alternativë të qëndrueshme ndaj regjimit.
Dinjitarët amerikanë: Ashraf 3 është dëshmi e asaj që mund të krijohet në Iran.
Michelle Alliot-Marie, ish-ministre franceze e Mbrojtjes, Punëve të Jashtme dhe të Brendshme: Atë që ju krijuat në një kohë kaq të shkurtër, ne si qeveri franceze nuk mund ta kishim bërë.
Rudy Giuliani, ish-kryetar i bashkisë së Nju Jorkut, avokat i Presidentit të SHBA Donald Trump: Ndjej një optimizëm ndoshta sepse ju keni bërë një mrekulli këtu në Ashraf. Nëse do ta ndërtonim këtë në New York City, do të duheshin 15 vjet dhe 14 hetime për korrupsion.
David Amess, Anëtar i Parlamentit të Mbretërisë së Bashkuar: Çfarë shembulli për të ndërtuar këtë kamp të mrekullueshëm në një kohë kaq të shkurtër… këta njerëz të mrekullueshëm kanë vazhduar dhe kanë ndërtuar këtë kamp dhe është absolutisht i mrekullueshëm.
