MESAZH PËR KONFERENCËN “POLITIKA E IRANIT” NË SENATIN e SHBA-së

 Maryam Rajavi: Një strategji politike vendimtare e mbështetur në popullin e Iranit dhe rezistencën iraniane

Të nderuar anëtarë të Senatit të SHBA,

Të dashur miq,

Në emër të popullit të Iranit dhe Rezistencës Iraniane, shpreh mirënjohjen time për sponsorët, Senatorin Tillis dhe Senatorin Shaheen dhe të gjithë bashkë-sponzoruesit e Rezolutës 145, e cila bën thirrje për mbrojtjen e plotë të të drejtave themelore të anëtarëve të Rezistencës në Ashraf-3.

Kjo nismë është në qendër të një strategjie politike vendimtare – një strategji që mbështetet në popullin iranian dhe në Rezistencën iraniane dhe mund ta shpëtojë botën nga fashizmi fetar në Iran;  një regjim, i cili është burimi i luftës dhe konfliktit në Lindjen e Mesme, bankier global i terrorizmit shtetëror dhe kërkon të marrë armë bërthamore.

 Dy Opsione Politikash përballë Regjimit Klerikë

Të dashur miq,

Të nderuar senatorë,

Dy politika të ndryshme janë të mundshme për t’u përballur me këtë regjim.  E para është një politikë e bazuar në përpjekjen për të ndryshuar sjelljen e regjimit ose për ta inkurajuar atë të tërhiqet.  Kjo politikë tashmë ka dështuar.

Siç kanë thënë vazhdimisht liderët e regjimit, ata kurrë nuk do të braktisin politikën e tyre të represionit, eksportimin e luftës dhe terrorizmit, apo ndjekjen e programit të tyre bërthamor.

Është një mësim që ky regjim ka nxjerrë nga rënia e figurave si Gadafi.

Politika e eksportimit të terrorizmit dhe fundamentalizmit është përshkruar qartë në Kushtetutën e regjimit.

Përvoja e 46 viteve të fundit tregon se ky regjim nuk i mban premtimet.

Në vitin 1988, Khomeini deklaroi se lejohet të shkelen kontratat dhe madje edhe detyrimet fetare për të ruajtur regjimin.

Në dekadën e parë të këtij shekulli, pas zbulimit të vendeve sekrete të armëve bërthamore të regjimit nga NCRI, Khamenei madje ra dakord të mbyllte vendet e pasurimit të uraniumit.

Megjithatë, një vit më vonë, ai theu të gjitha vulat dhe zgjeroi aktivitetet bërthamore të regjimit.

Sot, këshilltarët më të afërt të Khameneit theksojnë hapur nevojën për ndërtimin e një bombe atomike.

Megjithatë, ekziston një strategji e saktë që mund t’i japë fund kërcënimeve dhe ekzistencës së këtij regjimi duke u mbështetur në popullin dhe Rezistencën iraniane.

Kjo strategji vihet në veprim nga një Rezistencë që ka forca luftarake në terren.

Të rinj të përkushtuar, të organizuar dhe të udhëhequr nga MEK-u, që ka qenë forca kryesore në betejën kundër Gardës Revolucionare për dekadat e fundit.  Përveç kësaj, për shkak të bazës së saj të gjerë shoqërore, MEK ka fituar akses në planet më sekrete bërthamore dhe terroriste të regjimit dhe ka informuar botën për to.

Askush nuk e ka njohur më shumë rrezikun e kësaj strategjie sesa mullahët.

Ata promovojnë këtë nocion të rremë se nuk ka alternativë ndaj regjimit, sepse duan të mashtrojnë popullin dhe të largojnë vëmendjen e tyre nga vetë forca në terren.

Kjo është arsyeja pse ata përdorin mbetjet e diktaturës së mëparshme për të përhapur gënjeshtra për këtë Rezistencë.  Në këtë mënyrë ata largojnë vëmendjen e publikut nga forca që ka qenë në ballë të luftës kundër këtij regjimi prej 46 vitesh.

Në përputhje me këtë strategji, unë kam theksuar vazhdimisht se ne nuk kërkojmë para, armë apo trupa të huaja për të sjellë ndryshim në Iran;  populli i Iranit pret që bashkësia ndërkombëtare t’i qëndrojë pranë dhe të njohë të drejtën e tyre për të luftuar kundër këtij regjimi.

Për këtë qëllim, Senati i Shteteve të Bashkuara mund të miratojë një projekt-ligj që njeh të drejtën e Njësive të Rezistencës për të luftuar kundër Korpusit të Gardës Revolucionare për të përmbysur regjimin.