Përgjegjësia për katastrofën e minierës Tabas i takon Khameneit dhe regjimit të korruptuar të Velayat-e Faqih.
Të drejtat e punëtorëve dhe klasës punëtore mund të sigurohen vetëm nëpërmjet kryengritjeve, protestave dhe përmbysjes së regjimit, të ndjekura nga vendosja e demokracisë dhe sovranitetit të popullit.
Komiteti i Punës u bën thirrje sindikatave të punëtorëve të mbështesin punëtorët iranianë dhe i kërkon Organizatës Ndërkombëtare të Punës të vendosë në listën e zezë regjimin iranian.
Klerikët në pushtet në Iran dhe politikat e tyre kriminale antipunëtore kanë shkaktuar edhe një herë një katastrofë të madhe, duke e zhytur kombin tonë në zi për humbjen e minatorëve. Kjo tragjedi, për të cilën është përgjegjës Khamenei dhe regjimi i korruptuar i Velayat-e Faqih, shtohet nga fakti se, dy ditë pas shpërthimit, më 24 shtator 2023, zyrtarët e regjimit në Khorasanin e Jugut deklaruan paturpësisht: “Të gjithë minatorët e bllokuar në minierë konsiderohen të vdekur.”
Pranimet e pashmangshme të regjimit
Njëkohësisht, përfaqësuesi i Qaenatit në Mexhlisin (parlamentin) e regjimit deklaroi: “Ministrja e Kooperativës, Punës dhe Mirëqenies Sociale konfirmoi se nxjerrja e gazit nga miniera duhej të ishte kryer, por nuk u bë. Dy ditë më parë, punëtorët raportuan një rrjedhje gazi, por ajo u shpërfill. Autorët kryesorë të këtij incidenti janë zyrtarët e qeverisë. Një arsye tjetër për fatkeqësinë e Tabasit është mungesa e inspektimeve të rregullta, pasi edhe vetë ministri e pranon se nuk iu dha leja për të punësuar një inspektor” (faqja Khawaran dhe kanali Telegram i regjimit “Chand Saniyeh”, 24 shtator 2023).
Para kësaj, Ali Moghaddas-Zadeh, kreu i Këshillit të Punës të regjimit në Khorasanin e Jugut, tha: “Ne nuk kemi një sensor të gazit metan. Nëse do të kishim një sensor gazi metani si në Minierën Qendrore, ky incident nuk do të kishte ndodhur” (Telegrami “Chand Saniyeh”, 23 shtator 2023).
Alizadeh, kreu i Komitetit të Industrisë dhe Minierave të regjimit, tha: “Duket se këto miniera, veçanërisht ajo në fjalë, nuk plotësonin as standardet minimale të sigurisë. As komunikimi bazë nuk u vendos dhe nëse do të kishte qenë, ndoshta punëtorët do ta kishin evakuuar zonën… Aktualisht besojmë se as standardet minimale të thjeshta nuk u respektuan” (Rrjeti i Lajmeve të TV Shtetëror, 22 shtator 2023).
Çdo vit, një numër minatorësh varrosen të gjallë në minierat e Iranit. “Kohët e fundit, një shpërthim ndodhi në Shazand, ku disa punëtorë mbetën të bllokuar nën rrënoja dhe u deshën dy javë që trupat të nxirreshin” (faqe Entekhab, 22 shtator 2023). Megjithatë, edhe sipas Ligjit të Punës të vetë regjimit, neni 88 kërkon që “individët dhe personat juridikë” t’u përmbahen masave të duhura të sigurisë dhe mbrojtjes. Neni 92, Shënimi 2 urdhëron që Ministria e Punës dhe Çështjeve Sociale duhet të “inspektojë dhe rikonfirmojë kushtet teknike dhe të sigurisë së vendit të punës” në mënyrë të vazhdueshme.
“Vetëm 23 për qind (1,407 miniera) nga 6,025 minierat në mbarë vendin kishin njësi të Shëndetit, Sigurisë dhe Mjedisit (HSE) në 2021” (gazeta “Farheekhtegan” e lidhur me regjimin, 23 shtator 2023) dhe “shkalla e vdekshmërisë për një milion ton materiale të nxjerra në Iran është disa herë më e lartë se mesatarja globale” (Gazeta “Ham-Mihan” e lidhur me regjimin, 23 shtator 2023).
Rëndësia e këtyre minierave dhe roli i regjimit në to
Neglizhenca dhe pakujdesia e institucioneve të regjimit në lidhje me punëtorët e kësaj miniere qymyri janë edhe më tronditëse kur, siç tha Ali Akbar Rahimi, guvernatori i regjimit të Khorasanit Jugor, “76 për qind e qymyrit të vendit furnizohet nga ky rajon dhe përafërsisht 8 deri në 10 kompani të mëdha, duke përfshirë kompaninë Madanjoo, operojnë në zonë” (Reuters, 22 shtator 2023).
Minierat e Iranit, ndër burimet më të vlefshme të vendit, janë në thelb në duart e fondacioneve të lidhura me Khamenein, Gardën Revolucionare kriminale dhe elitat e korruptuara që shfrytëzojnë punëtorët në mënyrën më brutale.
Miniera “Madanjoo” në Tabas është një degë e “Kompania Minerare dhe Industriale Golgohar”, një nga kompanitë më të mëdha minerare dhe industriale, e cila është në vetvete një degë e Bank Sepah. Kjo bankë është në pronësi të Bonyad-e Mostazafan (Fondacioni i të Shtypurve), të cilin Khamenei e kontrollon. Bonyad-e Mostazafan është institucioni i dytë më i madh ekonomik në Iran pas Kompanisë Kombëtare të Naftës Iraniane dhe anëtarët kryesorë të saj janë kryesisht Garda Revolucionare.
Tani, merrni parasysh pagat e punëtorëve të varfër të kësaj miniere: Ali Moqaddas-Zadeh, kreu i Këshillit të Punës të regjimit në Khorasanin e Jugut, përmendi se punëtorët Madanjoo fitojnë 12 milionë tomanë. Kjo përkundër faktit se, sipas ekspertëve të regjimit, “vija e varfërisë është 30 milionë tomanë” (faqe “Fararu” e lidhur me regjimin, 12 shtator 2024).
Për elitat në pushtet, ajo që ka më shumë rëndësi është grabitja e burimeve kombëtare dhe shfrytëzimi i punëtorëve. Në ligjet e punës në mbarë botën, “siguria” në vendin e punës është një çështje themelore.
45 vitet e fundit kanë treguar se për sa kohë që ky regjim kriminal, plaçkitës do të mbetet në pushtet, gjendja e punëtorëve do të përkeqësohet dhe jetesa e tyre do të tkurret. Të drejtat e punëtorëve dhe klasës punëtore do të sigurohen vetëm nëpërmjet kryengritjeve, protestave, përmbysjes së regjimit të mullahëve dhe vendosjes së demokracisë dhe sovranitetit të popullit.
Komiteti i Punës i Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit, duke shprehur ngushëllimet e tij për punëtorët trima të atdheut tonë dhe familjet e minatorëve të vrarë, dhe duke u uruar shërim të plotë të plagosurve, u bën thirrje të gjitha sindikatave, organizatave të punës, dhe avokatët e të drejtave të punëtorëve në vende të ndryshme për të dënuar politikat anti-punëtore të diktaturës fetare në pushtet në Iran. Ai gjithashtu i bën thirrje Organizatës Ndërkombëtare të Punës të vendosë në listën e zezë regjimin iranian.
