Të martën, më 24 shtator, java e 35-të radhazi e fushatës ” Jo ekzekutimeve të martave” filloi në 21 burgje në Iran, duke shënuar një valë tjetër protestash kundër përdorimit të vazhdueshëm të dënimit me vdekje nga regjimi iranian. Kjo lëvizje, e drejtuar nga të burgosurit politikë, synon të tërheqë vëmendjen ndaj numrit në rritje të ekzekutimeve, veçanërisht atyre që lidhen me protestat mbarëkombëtare të vitit 2022.
Burgjet pjesëmarrëse përfshijnë Evin, Ghezel Hesar, Teheran Central dhe disa të tjerë nëpër qytete si Karaj, Shiraz, Mashhad dhe Tabriz. Të burgosurit kanë nisur një grevë urie të koordinuar për të rritur ndërgjegjësimin për shkeljet e të drejtave të njeriut të kryera nga regjimi. Në deklaratën e tyre të fundit, ata shprehën solidaritetin me viktimat e një fatkeqësie minerare të fundit në Tabas, duke e vënë në dukje incidentin si një shembull tjetër të korrupsionit dhe keqmenaxhimit sistematik të qeverisë.
Të burgosurit dënuan dënimet e fundit me vdekje të dhëna për dy të burgosurit politikë, Mehdi Hasani dhe Behrouz Ehsani, të cilët u arrestuan gjatë protestave të vitit 2022. Ata theksuan gjithashtu rastet e dy të arrestuarve të tjerë, Mohammad Javad Vafaee Sani dhe të burgosurit politik kurd Hatem Ozdemir, të cilët të dy janë dënuar me vdekje për aktivizmin e tyre që nga viti 2019.
Në një shfaqje sfide, të burgosurit në grevë u kanë bërë thirrje organizatave ndërkombëtare të të drejtave të njeriut, liderëve politikë dhe publikut global që të mbajnë përgjegjës qeverinë iraniane për zbavitjen e saj të vazhdueshme të ekzekutimeve. Ata u kërkuan udhëheqësve globalë, veçanërisht atyre që marrin pjesë në Kombet e Bashkuara, të përballen me presidentin iranian në lidhje me rekordin e ekzekutimeve të regjimit.
Jashtë mureve të burgut, mbështetja për fushatën vazhdon të rritet. Më 21 shtator 2024, një nënë e pikëlluar qëndronte te varri i Mohsen Shekarit, një protestues i ekzekutuar nga regjimi, duke mbajtur një pankartë në mbështetje të “Jo Ekzekutimeve të Martave”. Ajo deklaroi solidaritetin e saj me fushatën, duke deklaruar se edhe djali i saj kishte qenë viktimë e masave shtypëse të regjimit. Fjalët e saj i bënë jehonë dhimbjes së shumë familjeve iraniane që kanë humbur të dashurit e tyre për shkak të ekzekutimeve të sponsorizuara nga shteti, duke nënvizuar më tej dëshirën e rrënjosur thellë për drejtësi.
Fushata “Jo Ekzekutimeve të Martave” vazhdon të përforcojë zërat e të burgosurve politikë dhe familjeve të tyre, duke hedhur dritë mbi përdorimin shqetësues të dënimit me vdekje nga Irani si një mjet për të heshtur mospajtimin. Ndërsa fushata hyn në javën e saj të 35-të, ajo është bërë një simbol i fuqishëm i rezistencës kundër një regjimi të akuzuar për shkelje të rënda të të drejtave të njeriut. Komunitetit ndërkombëtar i kërkohet gjithnjë e më shumë të adresojë situatën urgjente brenda burgjeve të Iranit, ku shumë të burgosur politikë ende përballen me kërcënimin e ekzekutimit.