Intervista e ish-presidentit të regjimit iranian: Ndryshimi i tonit apo ndryshimi i shtetit?

495

Në një intervistë me uebsajtin e tij Bahar News, ish-presidenti i regjimit iranian Mahmoud Ahmadinejad bëri komente befasuese që zbuluan shumë për gjendjen e vendit dhe jo për ndryshimin e mendjes së tij.

Po, ka shumë pakënaqësi tani, dhe mund të ketë disa shpërthime, por nuk është domosdoshmërisht në interes të vendit, tha Ahmadinexhad. Ndryshimi është i dobishëm kur publiku është plotësisht i vetëdijshëm për sistemin që do të zëvendësojë të vjetrin, në mënyrë që ata të mund të ndjekin dhe vëzhgojnë për të shmangur që ajo që ka ndodhur në të kaluarën të mos ndodhë më ne te ardhmen. Nuk ka nevojë fare për konflikt. Kur të gjithë të kuptojnë saktësisht se ku duan të shkojne, atëherë ndryshimi i shpejtë do të ndodhë dhe do të bëhet solid, gjë që siguron që të mos ketë më revolucione.

Duke vënë në pikëpyetje përqendrimin e pasurisë dhe fuqisë dhe shumëfishimin e madhësisë së qeverisë në krahasim me para revolucionin e vitit 1979, ai tha: Nuk është e qartë ketu, se çfarë roli kanë 85 milionë njerez iranian. Disa njerëz që morën disa mijëra vota secili po bëjnë thirrje e veta. Kjo vlen edhe për politikën e jashtme. Populli nuk ka cfare te flase fare.

Sipas Bahar News, Ahmadinejad e përshkroi ndihmën e talebanëve në Afganistan si një gabim historik nga qeveria iraniane, duke shtuar: Talibanët janë themeli i rritjes së ISIS dhe Al-Kaedës dhe ata po organizohen me shpejtësi.

Ahmadinexhad i bëri komentet në një takim me disa nga miqtë e tij

Ish-Presidenti përfundoi: Si një person që kisha marrë pjesë në revolucionin e 1979-ës, theksoj se ne menduam se nëse do të ketë një revolucion, (në të ardhmen) çdo njeri do të shkojë jashtë vendit dhe do të ketë te drejten e votes, te drejte per të vendosur për gjërat, që njerëzit mund të ngrihen,qe të gjithë mund të jetojnë në prosperitet, qe të gjithë marrin dinjitet… por më vonë ne kuptuam se e gjithë shfaqja e Islamit dhe revolucioni i përket një grupi të caktuar. Unë dëshmoj përpara Perëndisë se këto gjëra nuk ishin në mendjet tona në atë kohë. Zoti na fal nëse kemi dështuar!

Vërejtjet e tij, natyrisht, nuk janë një nënprodukt i një shqetësimi të ri të gjetur për mirëqenien e popullit iranian. Përkundrazi, derdhja e lotëve të krokodilit nga ana e tij është një reflektim i të kuptuarit të tij se një cunami është në rrugë e sipër, i cili do të fshijë mënjanë regjimin në tërësinë e tij, duke përfshirë edhe fraksionin e tij.

Si kujtesë, në vitin 2009, kur rrugët iraniane u përmbytën me miliona protestues për të denoncuar zgjedhjet e rreme të regjimit, Mahmoud Ahmadinejad, i cili në atë kohë ishte kandidati i preferuar i Udhëheqësit Suprem Ali Khamenei, zgjodhi një ton shumë gazmor dhe tha gjatë ceremonies festive fituese: Në Iran, 40 milionë njerëz ishin vendimmarrësit kryesorë dhe përcaktuesit kryesorë në zgjedhje. Tani, disa ‘papastërti dhe pluhur’ po bëjnë gjëra në disa cepa të këtij vendi.