Ndërsa viti 2021 po mbyllet, një vështrim i shpejtë i protestave në Iran në vitin e kaluar tregon një shoqëri të shqetësuar që është në prag të shpërthimit:Shkurt 2021: Vrasja e hamallëve të karburantit në provincën Sistan dhe Baluchestan shkaktoi protesta intensive që vazhduan për javë të tëra, pavarësisht masave të rënda represive nga regjimi dhe ndërprerjes së internetit në mbarë krahinën.Korrik 2021: Regjimi i përgjigjet me dhunë protestave për ndërprerjet e energjisë në provincën Khuzestan.
Forcat e sigurisë hapin zjarr dhe vrasin dhjetëra civilë që kanë dalë në rrugë për nevojat e tyre elementare në motin e nxehtë të verës. Pavarësisht represionit të rëndë, protestat vazhdojnë për dy javë dhe u zgjeruan në provinca të tjera.Nëntor 2021: Protestat për mungesën e ujit dhe politikat e këqija të qeverisë marrin formë në Isfahan dhe vazhdojnë për disa javë dhe gradualisht u përhapën në provincën fqinje Charmahal dhe Bakhtiari.
Ndërsa protestat filluan nga fermerët, mijëra njerëz nga të gjitha sferat e jetës i bashkohen demonstratave. Përfundimisht, regjimi përgjigjet duke dërguar forcat e sigurisë, duke djegur tendat e protestuesve dhe duke hapur zjarr ndaj protestuesve për të ndaluar lëvizjen e tyre në rritje. Banorët e Isfahanit i rezistojnë forcave represive të regjimit dhe vazhdojnë protestat e tyre edhe për disa ditë të tjera.
Dhjetor 2021: Mësuesit iranianë mbajnë protestën e tyre më të madhe mbarëkombëtare, duke mbajtur demonstrata dhe greva në më shumë se 100 qytete në të gjithë Iranin.
Pas muajsh thirrjesh ndaj regjimit për të miratuar ligje që adresojnë nevojat e tyre më elementare, mësuesit dolën përsëri në rrugë si përgjigje ndaj një projektligji që miraton vetëm një pjesë të buxhetit të nevojshëm për nevojat e tyre. Greva, e cila zgjati tre ditë, krijoi frikë tek zyrtarët e regjimit, të cilët u përpoqën t’i kërcënonin ata. Në disa qytete, mijëra mësues iu bashkuan tubimit.
Forcat kundër trazirave të regjimit nuk arritën të shpërndanin protestuesit.Kjo është vetëm një paraqitje e shkurtër e asaj që po ndodh në Iran. Çdo ditë, lëvizje më të vogla proteste nga punëtorët, punonjësit e qeverisë nën pension, kreditorët e mashtruar dhe segmente të tjera të shoqërisë po ndodhin në dhjetëra qytete.Gjatë vitit të kaluar, regjimi ka provuar të gjitha llojet e taktikave për të kontrolluar shoqërinë e trazuar.
Nga dhënia e zgjidhjeve të përkohshme dhe gjysmake, tek shoqërimi i protestuesve me armiqtë e huaj, tek përpjekja për të kthyer protestuesit kundër njëri-tjetrit, tek përdorimi i forcave të sigurisë, dhuna, arrestimet dhe burgosjet, regjimi ka bërë çdo milje më shumë për të parandaluar përshkallëzimin e protestave. Por në çdo rast, ajo është përballur me rezistencën e protestuesve dhe në shumë raste, protestat e shkaktuara nga problemet ekonomike u kthyen në demonstrata që kërkonin përmbysjen e regjimit.
Zgjidhja e vërtetë për të parandaluar protestat e mëtejshme është adresimi i nevojave të vërteta të njerëzve, që janë rregullimi i ekonomisë, krijimi i vendeve të punës, përmirësimi i prodhimit kombëtar, adresimi i problemeve infrastrukturore dhe përmirësimi i cilësisë së jetës.
Por siç e ka dëshmuar regjimi në dekadat e fundit, nuk ka as vullnet e as synim për t’iu përgjigjur këtyre kërkesave.Rregullimi i ekonomisë, krijimi i vendeve të punës dhe prodhimit do të jetë me koston e zbutjes së projekteve të shtrenjta terroriste të regjimit në rajon, mbylljes së projekteve të tij të armëve balistike dhe bërthamore, uljes së shpenzimeve të tij të pafundme për Gardën Revolucionare dhe ndalimit të politikave ekonomike korruptive që vetëm mbush xhepat e zyrtarëve dhe elitave të regjimit.
Për një regjim që e ka ndërtuar sundimin e tij mbi krimin dhe korrupsionin, ndjekja e kësaj rruge do të rezultojë vetëm në përcarjen e tij.
Kjo është arsyeja pse mullahët në pushtet po dyfishojnë krimet dhe dhunën në vend që të adresojnë kërkesat themelore të popullit iranian.Së bashku me protestat në rritje, regjimi ka rritur masat e tij represive, duke përfshirë ekzekutimin e të burgosurit politik Heidar Ghorbani dhe dhjetëra ekzekutime të tjera gjatë muajit të kaluar.
Në të njëjtën kohë, regjimi po kryen arrestime të shumta të aktivistëve dhe protestuesve dhe po shton presionin e tij ndaj të burgosurve politikë.Por aparati represiv i regjimit po e humb me shpejtësi fuqinë e tij, ndërsa populli iranian, i ngopur me dekada tirani dhe korrupsion, e di se e vetmja mënyrë për të rimarrë të drejtat është të marrin gjërat në duart e tyre dhe të vazhdojnë protestat.
