Tuesday, March 19, 2024

IRAN: Paga minimale për punëtorët për vitin e ardhshëm kalendarik persian është më pak se një e treta e kufirit të varfërisë

Sipas Bankës Qendrore të regjimit iranian, “vija e varfërisë këtë vit është në 11 milionë tomanë” (Aftab News 5 tetor 2021). Duke marrë parasysh normën e inflacionit dhe statistikat e publikuara nga mediat shtetërore, kufiri i varfërisë në fund të vitit kalendarik pers (mars 2022) ka “arritur nga 12.5 deri në 15 milionë dollarë” (Hamdeli, 27 shkurt 2022). Pavarësisht gjithë kësaj, Këshilli i Lartë i Punës i regjimit ka vendosur pagën bazë mujore për punëtorët në 41,797,500 Rialë (Agjencia e Lajmeve ILNA, 10 mars 2022). Kjo do të thotë se edhe nëse ky nivel i pagës bazë u përballohet përfundimisht punëtorëve (që në shumicën e rasteve nuk do të paguhet), shuma është në skenarin më optimist më pak se një e treta e kufirit të varfërisë që është deklaruar nga vetë regjimi. Mund të plotësojë nevojat financiare të punëtorëve vetëm për 10 ditë të muajit. Kjo ndodh ndërkohë që, për shkak të inflacionit të shfrenuar, nivelet e varfërisë do të jenë shumë më të këqija se nivelet e deklaruara vitin e ardhshëm kalendarik pers (mars 2022 deri në mars 2023).

Sipas Qendrës së Statistikave të Iranit tetorin e kaluar, “Që nga viti i kaluar, çmimet për 40 artikuj thelbësorë të nevojshëm nga njerëzit janë rritur me 100%. Ndër sendet shtëpiake, vaji vegjetal mban rekordin me një rritje prej 141%. Gjalpi i pasterizuar u rrit me 121%, kremi me 120%, pula me 119% dhe qiqrat me 112%” (Setareh Sobh, 10 tetor 2021, i drejtuar nga shteti). Ky është një trend që ka vazhduar që nga tetori dhe situata nuk do të jetë më e mirë vitin e ardhshëm. Gjithashtu, “çmimi i orizit është rritur me 90% që nga marsi i vitit të kaluar” (Ylli i mëngjesit të 12 marsit 2022).

Kjo pagë e parëndësishme përcaktohet ndërkohë që sipas pikave 1 dhe 2 të nenit 41 të Ligjit të Punës të vetë regjimit, paga minimale duhet të përcaktohet “sipas normës së inflacionit” dhe ajo “duhet të jetë e mjaftueshme për të plotësuar kërkesat e një familjeje të cilës Anëtarët mesatarë shpallen nga burime zyrtare.”

Rezultati i zgjerimit të hendekut midis pagës minimale dhe kufirit të varfërisë është se kushtet e jetesës për punëtorët dhe për shumicën dërrmuese të pagafituesve janë përkeqësuar çdo ditë. Një vështrim në zgjerimin e protestave nga njerëz të zemëruar në pjesë të ndryshme të vendit, veçanërisht nga punëtorët, mësuesit, edukatorët dhe stafi mjekësor, tregon këtë fakt tepër të hidhur dhe të dhimbshëm.

Ashpërsia e varfërisë në vend ka arritur një pikë ku, përveç shitjes së gjakut dhe organeve të trupit, apo edhe shitjes së fëmijëve, për të mbështetur familjet, “disa njerëz janë të përgatitur të pranojnë krimet e kryera nga të tjerët në këmbim të shumave të parave duke u prezantuar në këtë mënyrë autoriteteve në lidhje me dënimet penale dhe durimin e mëpasshëm të burgut. … Ata që, si pasojë e varfërisë, detyrohen të shesin lirinë e tyre në këmbim të parave dhe të durojnë burgun, etiketohen si “Habs Kesh” [i gatshëm të pranojë burgun] ose “Gardan Gir” [të bllokuar]” (Hamdeli, shkurt 23, 2022).

Në ndryshim nga kushtet jashtëzakonisht të dhimbshme të jetesës që përjetojnë njerëzit që punojnë dhe sektorët e paprivilegjuar të shtypur, përvetësimi i drejtuesve të regjimit po rritet dita ditës.

Komiteti i Punës i Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI) i kërkon Organizatës Ndërkombëtare të Punës dhe organeve të tjera përkatëse të Kombeve të Bashkuara dhe sindikatave në mbarë botën që të dënojnë regjimin klerikal për politikat e tij kundër ligjeve dhe standarteve ndërkombëtare dhe shkeljet e rënda dhe sistematike të punës.