Në fjalimin e tij në Samitin Botëror të Iranit të Lirë 2023, Joseph Lieberman, ish-senatori i SHBA-së dhe kandidati për zëvendëspresident, tha: “Ju në NCRI dhe MEK dhe luftëtarët e rezistencës në Teheran i frikësoni ata më shumë se çdo qeveri në botë, përfshirë pushtetin e qeverisë sime dhe të evropianeve. Pse? Sepse ju përfaqësoni popullin e Iranit dhe jeni kërcënimi më i menjëhershëm për mbijetesën e këtij regjimi.”
Ky realitet mund të shihet në përpjekjet e furishme të regjimit për të diskredituar MEK-un përmes propagandës dhe lajmeve të rreme, për të kërcënuar çdo politikan dhe ligjvënës që mbështet MEK dhe NCRI, dhe në komplotet e tij të pandërprera terroriste kundër Rezistencës Iraniane dhe mbështetësve të saj.
Kjo është arsyeja pse ata shpenzojnë kaq shumë para duke sulmuar, paratë e NCRI dhe MEK që do të ishin shumë më mirë të shpenzoheshin për të përmirësuar cilësinë e jetës së njerëzve në Iran”, tha senatori Lieberman.
Arsyeja e frikës së regjimit nga Rezistenca iraniane janë rrënjët e thella që lëvizja ka në historinë e Iranit, duke u shtrirë përgjatë dekadave të luftës për liri dhe demokraci. Sakrificat që anëtarët e MEK-ut kanë bërë në ndër vite i kanë kthyer lëvizjen në një forcë të padiskutueshme përballë komplotit të shumtë që regjimi ka kurdisur për ta shkatërruar.
Regjimi gjithmonë e ka ditur se MEK dhe lëvizja e organizuar e rezistencës është kërcënimi kryesor i tij. Dyzet e tre vjet më parë, para se regjimi të fillonte goditjen e plotë të MEK-ut, themeluesi i regjimit, Ruhollah Khomeini, kishte thënë në mënyrë eksplicite: “Armiku ynë nuk është në SHBA, as në BRSS, as në Kurdistan, por pikërisht këtu në Teheran, para syve tanë.”
Por sot, është e qartë se Rezistenca iraniane është më e fortë se kurrë, ndërsa regjimi është në gjendjen më të dobët. Siç tha ish-këshilltari i Sigurisë Kombëtare të SHBA-së në Samitin e Iranit të Lirë 2023: “Pas dhjetë muajsh tani, pozicioni i regjimit vazhdon të përkeqësohet. Është më i dobët se në çdo kohë që nga viti 1979. Dhe pasojat e kësaj janë diçka që bota e jashtme duhet të punojë me Rezistencën e organizuar të Iranit për të përfituar nga kjo, e cila është se si të thyhet regjimi në pushtet dhe ta rrëzojë atë.”
Regjimi ka bërë përpjekje të mëdha gjatë viteve për të krijuar një përshtypje të rreme të ekuilibrit të pushtetit midis tij nga njëra anë dhe popullit dhe lëvizjes së tij të rezistencës nga ana tjetër. Në këtë drejtim, regjimi ka përdorur të gjitha llojet e taktikave mashtruese, duke përfshirë krijimin dhe promovimin e alternativave të rreme, si dhe përdorimin e lobeve të tij vendase dhe të huaja, për të portretizuar opinionin publik në favor të regjimit ose për të diskredituar NCRI-në dhe MEK-un. Në thelb, këto përpjekje synojnë të ruajnë regjimin duke krijuar përshtypjen se nuk ka alternativë ndaj sundimit të mullahëve, se ndryshimi i regjimit në Iran nuk është i zbatueshëm dhe se populli i Iranit dhe i botës duhet të shtrihen në fraksionet brenda regjimit.
Siç tha ish-këshilltari i Sigurisë Kombëtare të SHBA-së në fjalimin e tij në Samitin Botëror të Iranit të Lirë 2023: “Në valën e fundit të protestave që shpërthyen në të gjithë Iranin shtatorin e kaluar, ne dëshmuam kreshendoshin e një simfonie rezistence që ka luajtur mbi katër dekada. Ajo i bëri jehonë vendosmërisë së palëkundur të miliona iranianëve për ndryshim.”
Ndërsa populli iranian i afrohet destinacionit përfundimtar për të arritur një republikë të lirë dhe demokratike, përgjigjet e regjimit ndaj aktiviteteve të rezistencës bëhen edhe më të ashpra. Kohët e fundit, regjimi kërcënoi Italinë për një udhëtim të presidentes së zgjedhur të NCRI-së, Maryam Rajavi, dhe takimin e saj me ligjvënësit italianë.
Por këto përpjekje në rritje rezultojnë të jenë më të kota se kurrë, ndërsa populli dhe lëvizja e tyre e organizuar e rezistencës vazhdojnë të marrin vullnet dhe energji. Në vend të kësaj, këto reagime tregojnë më shumë se kurrë se nga kush ka frikë regjimi dhe nga do të vijë ndryshimi i vërtetë.