Konferenca e të Drejtave të Njeriut në Gjenevë kërkon përgjegjësi për ekzekutimet e Iranit

Nga
Shkrimtar i stafit
-
251

Konferenca e të Drejtave të Njeriut në Gjenevë kërkon përgjegjësi për ekzekutimet e Iranit

Gjatë sesionit të 57-të të Këshillit të OKB-së për të Drejtat e Njeriut në Gjenevë, një konferencë e titulluar “Shkeljet e të drejtave të njeriut dhe vala e ekzekutimeve në Iran” mblodhi ekspertë ligjorë dhe mbrojtës të të drejtave të njeriut. Folësit, duke përfshirë Jean Franco Fattorini, Përfaqësues i OKB-së i Lëvizjes për Miqësi Kundër Racizmit (MRAP); Taher Boumedra, Kryetar i Komitetit të Drejtësisë për Viktimat e Masakrës së 1988 (JVMI); Laurence Fehlmann Rielle, anëtare e Parlamentit Federal të Zvicrës; Antonio Stango, President i Federatës Italiane për të Drejtat e Njeriut; Elisabeth Rabesandratana, avokate e ICC); dhe Dr. Hanifa Khairi, nga Shoqata e të Drejtave të Njeriut të Grave, bënë thirrje për mekanizma urgjent ndërkombëtarë për ta mbajtur Iranin përgjegjës për shkeljet dhe ekzekutimet sistematike të të drejtave të njeriut.

Duke pritur ngjarjen, Gianfranco Fattorini trajtoi abuzimet sistematike që kanë vazhduar nën regjimin teokratik të Iranit, me një fokus të veçantë në mizoritë e kryera gjatë fundit të viteve 1980.

“Me kalimin e kohës, Raportues të ndryshëm Specialë kanë informuar komunitetin ndërkombëtar për shkeljet e vazhdueshme të të drejtave dhe lirive themelore të kryera nga autoritetet teokratike në Iran,” vuri në dukje Fattorini. Ai theksoi një moment historik të kohëve të fundit në këto përpjekje, duke theksuar se “në korrik të këtij viti u arrit një moment historik i rëndësishëm me raportin e fundit të zotit Rehman, i cili nxjerr në pah krimet mizori, veçanërisht krimet kundër njerëzimit dhe gjenocidin, që ndodhën në Iran fundi i viteve 1980”.

Taher Boumedra theksoi rëndësinë e raportit të fundit të profesor Javaid Rehman mbi Iranin, i cili hedh dritë mbi shkeljet e rënda të të drejtave të njeriut dhe bëri thirrje për mbrojtje urgjente të raportuesve të posaçëm të OKB-së që ekspozojnë abuzime të tilla.

Boumedra nënvizoi se raporti i Rehman është një pjesë kritike e dokumentacionit mbi masakrën e vitit 1988 të të burgosurve politikë në Iran, veçanërisht anëtarëve të Organizatës së Muxhahedinëve të Popullit të Iranit (PMOI/MEK). Ai citoi gjetjet dënuese të raportit, duke thënë se “ka prova të konsiderueshme që vrasjet masive, torturat dhe aktet e tjera çnjerëzore kundër anëtarëve të PMOI janë kryer me qëllim gjenocidal”.

Boumedra përfundoi me një thirrje për Kombet e Bashkuara për të mbrojtur raportuesit e saj specialë, duke theksuar se puna e Rehman është thelbësore në sigurimin e drejtësisë për viktimat e masakrës së 1988 dhe mbajtjen e regjimit iranian përgjegjës për krimet e tij kundër njerëzimit.

Laurence Fehlmann Rielle theksoi ekzekutimet e fundit dhe i kërkoi komunitetit ndërkombëtar të ndërmarrë veprime vendimtare. Sipas deputetit zviceran, regjimi në Iran ekzekutoi të paktën 834 persona në vitin 2023, një rritje mahnitëse prej 43% krahasuar me vitin 2022. Ajo theksoi se “56% kishin lidhje me veprat penale të drogës, me shumë të tjerë për arsye politike”, bazuar në informacion nga raportet e OKB-së. Më tej, ajo theksoi se shumë dënime me vdekje janë dhënë pas gjykimeve të padrejta, duke shkelur nenin 14 të Paktit Ndërkombëtar për të Drejtat Civile dhe Politike, në të cilin Irani është palë.

Fehlmann Rielle përfundoi duke i bërë thirrje komunitetit ndërkombëtar që të intensifikojë përpjekjet për të bërë presion ndaj Iranit, veçanërisht në lidhje me përdorimin e dënimit me vdekje.

Antonio Stango vlerësoi guximin e popullit iranian, veçanërisht të grave, të cilat kanë qenë në ballë të protestave kundër regjimit. “Ka mijëra e mijëra njerëz, veçanërisht gra, gra të reja që guxojnë të protestojnë,” tha ai, duke kujtuar valën e protestave që shpërtheu në të gjithë Iranin më 16 shtator 2022, pas vdekjes së Mahsa Amini. Këto protesta shënuan një pikë kthese në rezistencën e vazhdueshme kundër represionit të regjimit.

Si pjesë e fushatës globale kundër ekzekutimeve dhe shkeljeve të të drejtave të njeriut në Iran, Stango bëri thirrje për vëmendje dhe veprim të vazhdueshëm ndërkombëtar për të ndaluar torturën, dënimin me vdekje dhe shtypjen e të drejtave etnike, fetare dhe të grave. Ai ripohoi angazhimin e Federatës Italiane për të Drejtat e Njeriut për të mbështetur luftën e guximshme të popullit iranian për liri dhe u bëri thirrje kombeve të tjera të bëjnë të njëjtën gjë.

Elisabeth Rabesandratana tha: “Unë besoj se viktimat iraniane meritojnë të njëjtin nivel drejtësie dhe duhet bërë gjithçka për të siguruar që të drejtat e tyre themelore të respektohen,” tha ajo. Ajo bëri thirrje për përfaqësim ligjor dhe ruajtjen e provave për të mbështetur veprimet e ardhshme kundër autorëve të krimeve kundër njerëzimit. Për viktimat që jetojnë jashtë vendit, Rabesandratana theksoi rëndësinë e përdorimit të kombësisë së tyre për t’u përfshirë në luftën kundër mosndëshkimit dhe për t’i mbajtur autorët përgjegjës.

Dr. Hanifeh Khayyeri tha: “Regjimi iranian ka ruajtur pushtetin për më shumë se 4 dekada si një teokraci autoritare. Regjimi mbështetet në shtypjen e brendshme dhe eksportin e terrorizmit për të mbajtur veten.” Pavarësisht shpresave ndërkombëtare për moderim, tha ajo, “represioni mbetet një mjet themelor”, me ekzekutime politike dhe vrasje masive si masakra e vitit 1988, të përdorura për të mbytur mospajtimin dhe për të krijuar një klimë frike.

“Ky përdorim i dënimit me vdekje, jo si një mjet drejtësie, por si një metodë kontrolli, nuk ka të bëjë vetëm me ndëshkimin e individëve. Është një taktikë më e gjerë që synon të ngjall frikë në shoqëri për t’i bërë njerëzit të kenë frikë të mendojnë, të flasin dhe të veprojnë, “paralajmëroi Dr. Khayyeri. Ajo përfundoi duke e quajtur represionin e vazhdueshëm një “shkelje të ligjit ndërkombëtar të të drejtave të njeriut dhe një fyerje ndaj njerëzimit tonë të përbashkët”, duke kërkuar veprim global për të mbajtur përgjegjës regjimin iranian.

ARTIKUJ TË NGJASHËMMË SHUMË NGA AUTORI