Në sundimit të mullahëve në Iran, vota dhe zgjedhja e njerëzve nuk kanë asnjë rëndësi. Ironshtë ironike që një regjim i tillë, për të zbardhur imazhin e tij dhe të mashtrojë mendjet, gjithashtu vesh maskën e “zgjedhjeve” dhe “demokracisë”. ” Përzgjedhja e mbikëqyrjes” dhe “miratimi i kualifikimit të kandidatit” në “Këshillin e Kujdestarëve” janë dy mekanizma që zbulojnë qartë natyrën dhe misionin për të ruajtur regjimin.
Politika që rregullon këtë inxhinieri është të “pastrojë” regjimin nga elementë diskordantë dhe të përqendrojë fuqinë në duart e atyre që ndjekin saktësisht direktivat e drejtuesit suprem të regjimit Ali Khamenei. Me fjalë të tjera, qëllimi i organizimit të zgjedhjeve është që të heshtësh dhe të lartësoni luksozët më të nënshtruar dhe t’i rregulloni ato në shfaqjen e përparme të regjimit.
Skualifikimi i shumicës së kandidatëve të regjistruar për Presidencën nga Këshilli i Kujdestarëve nuk lë dyshim se gjithçka është rregulluar për të ruajtur regjimin dhe për të zgjidhur çështjen e suksesit të Khamenei. Veçanërisht, në mesin e të skualifikuarve janë një ish -president, një ish -kryetar i Parlamentit, disa ministra dhe zëvendësministër, disa anëtarë të Parlamentit dhe një anëtar i veçantë i zyrës së Khamenei. Kjo do të thotë që pas vdekjes të Ebrahim Raisi, regjimi ka arritur në një pikë brishtësie ku madje i prunon gjymtyrët e veta. Do të thotë se nuk ka as qëndrueshmëri dhe aftësi për të mbajtur një “shfaqje zgjedhjet” dhe i është drejtuar një “zgjedhje komike” dhe një versioni qesharak të tij. Është interesante, dy nga figurat që janë ndër kandidatët e aprovuar këtë herë ishin skualifikuar më parë nga Këshilli i Kujdestarëve: Masoud Pezeshkian dhe Mostafa Pourmohammadi.
Pranimi i kandidaturës së Mustafa Pourmohammadi nga Këshilli i Guardian tregon nevojën urgjente të Khamenei për të mbushur vakumin e Ebraham Raisi. Faktori i përbashkët midis këtij anëtari të Komitetit të Vdekjes në masakrën e vitit 1988 dhe Ebrahim Raisi është armiqësia e tyre histerike ndaj MEK. Khamenei, duke prezantuar Pourmohammadi, synon të ndjekë një politikë të shtypjes së MEK, të cilat po drejtojnë motorin e kryengritjeve dhe përmbysjes.
Për ta thënë më qartë, ai synon të “si gjithmonë të rrisë shtypjen, pastrimin, terrorizmin dhe luftënxitës dhe të shkojë në armë bërthamore.
Bojkoti vendimtar i zgjedhjeve të Parlamentit nga populli iranian vërtetoi se nuk ka vend për zgjedhje dhe është koha për një revolucion.