Pas luftës Iran-Irak dhe vdekjes së Ruhollah Khomeinit, Khamenei u bë Udhëheqësi Suprem dhe Akbar Hashemi Rafsanjani u bë President. Të dy vendosën të bënin një lloj ndarje të detyrave midis IRGC-së dhe MOIS-it, e cila ishte në konkurrencë të ashpër me njëri-tjetrin. Ndarja e detyrave u krye në mënyrë që operacionet terroriste kundër kundërshtarëve politikë të regjimit jashtë vendit, përfshirë vrasjen e drejtuesve të tyre, t’i besoheshin kryesisht MOIS-it. Kontrolli dhe menaxhimi i grupeve të huaja terroriste si Hezbollahu dhe grupe të tjera iu dorëzuan IRGC-së. Të gjitha nënndarjet e ndryshme, duke përfshirë Komandën e bazës Nasr, të kryesuar nga Reza Seifullahi, i cili ishte përgjegjës për komunikimin me kurdët dhe shiitët e Irakut, u bashkuan dhe u formua Forca Quds e Gardës Revolucionare. Edhe pse prej vitesh nuk kishte asnjë lajm për këtë forcë terroriste në media.
Misioni i Forcave Terroriste Quds: Aktivitete terroriste jashtë kufijve të Iranit
Forca Quds, ose Korpusi Quds, operon zyrtarisht jashtë Iranit, megjithëse në kohë krizash, siç janë kryengritjet popullore të nëntorit 2019, ato sillen për të shtypur kryengritjet dhe për të sulmuar popullin iranian. Me fillimin e Luftës Civile Siriane në vitin 2011 dhe me pjesëmarrjen e gjerë të Forcave Quds nën komandën e Qassem Soleimanit në mbështetjen e diktaturës së Bashar al-Assad, emri i Forcës Quds dhe Soleimani u botua më shumë se kurrë në media ndërkombëtare.
Një vështrim në fushat e veprimtarisë së Forcës Quds të IRGC
Zonat më të rëndësishme operacionale të forcës terroriste Quds në fillim të krijimit të saj. Pas përfundimit të luftës Iran-Irak, forca terroriste ka zgjeruar aktivitetet e saj në vende të tjera dhe në vitet 1990 ishte kryesisht në Liban dhe Republikën e Bosnjë-Hercegovinës.
- Liban: Me mbështetje të gjerë për grupin terrorist Hezbollah dhe përpjekje për të ndikuar më tej qeverinë libaneze dhe strukturat e sigurisë.
- Siri: Mbështetja e diktaturës së Asadit, duke përfshirë formimin e milicive pro-siriane dhe vendosjen e dhjetëra mijëra militantëve në formën e brigadës Fatemiyoun të mercenarëve afganë, brigadës Zainebiyoun të mercenarëve pakistanezë dhe brigadës së mercenarëve irakianë të Abolfazl.
- Irak: Me krijimin e një grupi milicësh të quajtur Al Hashd-al Sha’bi, modeli i milicive Basij në Iran, Irani përpiqet të krijojë lidhje më të ngushta me Irakun dhe të kontrollojë marrëdhëniet me rajonin e Kurdistanit irakian për të kontrolluar dhe shtypur forcat kurde iraniane në Kurdistani i Irakut.
- Jemen: Mbështetja e mbijetesës së regjimit kukull Houthi në kryeqytetin Sanaa kundër qeverisë legjitime, në konflikt me Arabinë Saudite.
- Afganistan: Mbështetja e grupeve shiite dhe grupeve të armatosura pranë regjimit dhe përpjekje për të fituar më shumë ndikim në qeverinë afgane.
- Palestinë (Rripi i Gazës): Mbështetje e gjithanshme për grupet terroriste Hamas dhe Xhihadin Islamik, si dhe shkatërrimin e procesit të paqes në Lindjen e Mesme dhe dobësimin e Organizatës për Çlirimin e Palestinës (PLO) dhe qeverisë palestineze të udhëhequr nga Mahmoud Abbas.
Pavarësisht fokusit të veçantë të forcës terroriste Quds në vendet e përmendura më sipër, organizata terroriste e Gardës Revolucionare është gjithashtu e përfshirë në aktivitete terroriste në të gjitha vendet e Lindjes së Mesme, nga Afrika e Veriut deri në Gjirin Persik. Ndër këto ndërhyrje dhe aktivitete terroriste, mund të përmendim konfliktet midis regjimit dhe qeverisë së Bahrejnit, në të cilat Forca Quds luan një rol aktiv. Në vitet e fundit, ka pasur raporte të shumta për arrestimin e anëtarëve të forcës terroriste Quds dhe armëve dhe municioneve në shtetet arabe të Gjirit Persik, veçanërisht në Bahrein.
Forcat Quds nën komandën e Soleimanit
Rritja dhe zgjerimi primar i Forcave Quds u zhvillua me fillimin e kontrollit të Soleimanit në vitin 1997. Ai ishte një nga komandantët e paktë të IRGC-së që pëlqehej nga Udhëheqësi Suprem Ali Khamenei. Duhet theksuar se shumica e komandantëve të lartë të IRGC-së gjatë luftës Iran-Irak ishin më afër Hashemi Rafsanjanit, i cili ishte zëvendës komandant i përgjithshëm i forcave dhe i dyti në komandë të regjimit pas Khomeinit. Forca Quds, e cila logjikisht duhet të jetë një nëngrup i Komandantit të Përgjithshëm të IRGC-së dhe pasardhësit të tij, fitoi njëfarë pavarësie nën komandën e Soleimanit për shkak të marrëdhënies së tij të veçantë me Khamenein. Si komandant, Soleimani i koordinoi planet dhe vendimet e tij më shumë me Khamenei-n sesa me komandantin ose zëvendëskomandantin e IRGC-së.
Kush ishte krimineli i egër Qassem Soleimani
Më 2 janar 2020, një sulm ajror i udhëhequr nga SHBA-ja shënjestroi një kolonë që po dilte nga Aeroporti Ndërkombëtar i Bagdadit, duke vrarë Qassem Soleimani, komandantin famëkeq të Forcave terroriste Quds të Iranit. Ali Khamenei, udhëheqësi suprem i regjimit iranian, shpalli tre ditë zie për vdekjen e Soleimanit dhe mori pjesë personalisht në një takim urgjent të Këshillit të Lartë të Sigurisë Kombëtare.
Shumica dërrmuese e iranianëve përçmonin Soleimanin, një simbol famëkeq i frikësimit dhe vrasjes së regjimit, për krimet e tij kundër popullit iranian dhe në mbarë rajonin. Populli iranian dhe protestuesit irakianë, të cilët kanë bërë thirrje për dëbimin e Soleimanit nga Iraku prej disa kohësh, e mirëpritën vdekjen e tij si një shenjë të zbehjes së kontrollit të regjimit mbi vendin e tyre.
Soleimani, me gradën gjeneral-major, ishte shërbëtori i Khameneit dhe një personazh i urryer. Gjatë kryengritjeve në Iran në 2018 dhe 2019, protestuesit grisën dhe dogjën posterët e tij në qytete të ndryshme.
Qassem Soleimani lindi më 11 mars 1957, në një fshat pranë qytetit Baft, në provincën juglindore të Kermanit. Nuk e mbaroi arsimin fillor. Ai punoi si punëtor ndërtimi i pakualifikuar kur ishte shumë i ri. Ai nuk mori asnjë trajnim ushtarak. Megjithatë, ai u ngjit në krye të komandës së IRGC-së për shkak të pamëshirshmërisë dhe besnikërisë së tij ndaj Udhëheqësit Suprem të regjimit.
Në vitin 1998, Soleimani u emërua si komandant i Forcave terroriste Quds, krahu ekstraterritorial i Korpusit të Gardës Revolucionare Islamike (IRGC).
Forca terroriste Quds është një organ ushtarak i themeluar menjëherë pas revolucionit të vitit 1979 me qëllimin e vetëm për të shtypur opozitën vendase dhe për të zhvilluar luftëra terroriste përtej kufijve të Iranit.
Mandati i IRGC-së është të zgjerojë ideologjinë fondamentaliste të mullahëve përmes vrasjeve, akteve terroriste dhe marrjes së pengjeve.
Forca Quds luan një rol shumë të veçantë në IRGC dhe ka për detyrë të orkestrojë ndërhyrjen e regjimit në vendet e rajonit të Lindjes së Mesme, nga Iraku në Siri dhe Jemen, dhe deri në kontinentin afrikan.
Edhe pse Forca Quds ka misione jashtë Iranit, Soleimani, si një anëtar i lartë i komandës së lartë të IRGC-së, ishte gjithashtu një kontribues i madh në aparatin represiv të regjimit brenda Iranit.
Në korrik 1999, në kulmin e protestave të studentëve, ai nënshkroi një letër së bashku me komandantët e tjerë të IRGC-së, duke paralajmëruar presidentin e atëhershëm Mohammad Khatami se nëse nuk e shuante revoltën, IRGC do të ndërhynte.
“Durimi ynë ka mbaruar,” shkruan Soleimani, së bashku me gjeneralët e tjerë të IRGC. Policia shtypi demonstruesit, siç bëri përsëri, një dekadë më vonë në 2009.
Roli i Soleimanit në vrasjen e anëtarëve të MEK
Soleimani luajti një rol kyç në vrasjen e anëtarëve të Organizatës së Muxhahedinëve të Popullit të Iranit (MEK) në kampet Ashraf dhe Liberty në Irak. Përpara konfliktit të vitit 2003 SHBA-Irak, Soleimani orkestroi disa sulme kundër bazave të MEK-ut në Irak.
Nga 11 janari 1993 deri në prill 2003, forca terroriste Quds e Iranit kreu mbi 150 sulme terroriste kundër MEK në Irak.
Shtabi i Rindërtimit të Faltoreve të Shenjta
Një nga organizatat e frontit të regjimit mullah, përmes, e cila ka pushtuar fshehurazi Irakun, është “Shtabi i Rindërtimit të Faltoreve të Shenjta” që në fakt është një organizatë e Forcave Terroriste Kuds. Ky shtab ka përgatitur terrenin që Forca Kuds të kryejë aktivitete të ndryshme terroriste dhe trafik armësh, grabitje dhe madje edhe anashkalimin e sanksioneve me pretekstin e rindërtimit të faltoreve të figurave dhe imamëve shiitë.
Qassem Soleimani emëron kryetarët e Shtabit të Rindërtimit të Faltoreve të Shenjta dhe të Shtabit të Arbainit. Emërimet e fundit në Shtabin e Rindërtimit të Faltoreve të Shenjta i bëri personalisht Qassem Soleimani më 12 korrik 2019.
Midis tyre ishte promovimi i gjeneral brigade të IRGC-së, Hassan Polarak nga kryetar i Shtabit të Rindërtimit në këshilltar special të zyrës komanduese të Forcës Quds. Pas gradimit Polarak u ngarkua edhe me mbikëqyrjen e aktiviteteve të Shtabit. Në të njëjtin dekret Soleimani caktoi Polarakun si autoritet për përmirësimin e ceremonive të Arbainit dhe anashkalimin e sanksioneve.
Soleimani emëroi Mohammad Jalal Maab si kryetar ekzekutiv të Shtabit të Rindërtimit, duke zëvendësuar Hassan Polarak.
Më poshtë është kopja e dy emërimeve të Qassem Soleimanit në korrik:
Metoda e veprimtarisë së Forcës Quds në vende të tjera
Megjithëse Forca Quds njihet më mirë nën komandën e Soleimani, ai krijoi një sistem të veçantë vendimmarrjeje në Forcën Quds. Ndryshe nga forcat dhe organizatat e tjera të armatosura ose të paarmatosura në regjim, në të cilat deputetët zakonisht përcaktohen dhe më pas u nënshtrohen komandantëve të nivelit më të ulët, baza e sistemit të vendimmarrjes në Forcën Quds bazohet në performancën e saj në vende të ndryshme ku aktiviteti terrorist ka ndodhur. Sipas sistemit “një vend, një rast, një komandant”, kjo do të thotë se përgjegjësia për menaxhimin dhe vendosjen e secilit prej vendeve në të cilat Forca Quds ka aktivitete terroriste i është caktuar një komandanti specifik. Ai ka fuqi të jashtëzakonshme për të kontrolluar aktivitetet e regjimit në atë vend dhe do të jetë përgjegjës për të gjitha çështjet në atë vend.
Në fakt, në një sistem të tillë, në vend që të ndahet çështja e aktiviteteve të Forcës Quds në çdo vend midis deputetëve dhe shtabeve të ndryshme, janë deputetët dhe selitë e Forcës Quds që ofrojnë mbështetje dhe logjistikë për komandantët e Forcës Quds në Irak, Liban, Siri, Afganistan. , Jemeni, Gaza dhe vende të tjera. Me fjalë të tjera, në Forcën Quds, fokusi i veprimtarisë terroriste në vende të ndryshme është përgjegjësi e komandantëve dhe departamenteve të tjera u ofrojnë shërbime atyre.
Në krye të këtij sistemi është Këshilli i Komandës së Forcave Quds, i cili u bë publik vitin e kaluar kur Soleimani prezantoi Hassan Polarak, një ish-kryetar i shtabit të rindërtimit të faltoreve të shenjta të Irakut.
Ende nuk janë bërë të ditur emrat e anëtarëve të tjerë të Këshillit të Komandës së Forcës Quds. Në praktikë, këshilli vepron si një këshill këshillues për komandantin e Forcës Quds dhe komandanti i ri i Forcës Quds, Esmail Ghaani, gëzon autoritetin e plotë të një komandanti si Soleimani.
Përbërja e komandantëve të rinj të Forcës Quds të IRGC
- Gjenerali i IRGC-së, Esmail Ghaani (Qaani), pasardhësi i Soleimanit, u emërua nga Khamenei si komandanti i ri i Forcës Quds.
- Gjeneral brigade i IRGC-së Seyed Mohammad Hejazi, pasardhësi i Qaanit në Forcën Quds, i cili ka lindur në vitin 1957 në Isfahan, është ish-shefi i Shtabit të Përbashkët dhe një nga komandantët e IRGC-së.
- Gjeneral brigade i IRGC Iraj Masjedi, i cili është ambasador iranian në Bagdad dhe përgjegjës për çështjen irakiane: Për shkak të viteve në Garnizonin e Ramazanit gjatë luftës Iran-Irak, Masjedi ka marrëdhënie të gjera me zyrtarët aktualë irakianë, kryesisht kurdët. Si personi përgjegjës për çështjen e Irakut, Masjedi gjithashtu mbikëqyr Faltoret e Shenjta (Atabat al-Aliat), një rrjet i gjerë i infiltrimit civil iranian në Irak; një sistem ku shumë nga gyrated e tij janë komandantë pa uniformën e IRGC-së.
- Gjeneral brigade i IRGC Ahmad Sabouri, Zëvendës Koordinator i Forcave Quds
- Mullah Ali Shirazi, përfaqësues i Udhëheqësit Suprem në Forcën Quds
- Gjeneral brigade i IRGC-së Hassan Danaeifar, ish-ambasador iranian në Irak (2010-2016)
- Gjeneral brigade i IRGC-së Hassan Kazemi Qomi, ish-ambasador iranian në Irak (2006-2010)
- Mohammad Jalal Maab, Shef i Shtabit të Lartë të Rindërtimit të Faltoreve të Shenjta (Atabat al-Aliat)
- Hassan Polarak, këshilltar ekskluziv dhe ndihmës komandant dhe anëtar i Këshillit të Komandës së Forcave Quds
Pasardhësi i Qassem Soleimanit, Esmail Ghaani (Qaani)
Situata aktuale e forcës terroriste Quds
Me vrasjen e Soleimanit, komandantit më të famshëm të forcave të armatosura të regjimit dhe forcave terroriste, një goditje e rëndësishme iu dha Forcës Quds. Sfida më kritike për Forcat Quds pas vdekjes së Soleimanit ishte të mbushte boshllëkun dhe mungesën e terroristit numër një në botë. Mund të thuhet se pa Soleimanin, është e vështirë për Forcat Quds të ruajnë ndikimin e saj të kaluar edhe në nivelet më të larta të vendimmarrjes së IRGC-së së regjimit.
Esmail Qaani ende nuk e ka besueshmërinë që Soleimani kishte me Khamenein. Nga ana tjetër, megjithëse Qaani ka qenë në kontakt me drejtuesit dhe komandantët e grupeve terroriste të regjimit në rajon për 12 vitet e fundit, do të duhet më shumë kohë për të vendosur marrëdhënie me ta. Natyrisht, koha po ikën për integritetin e regjimit dhe për forcën terroriste Kuds.
Në periudhën pas Soleimanit, Qaani u përpoq të ndiqte misionin e tij duke udhëtuar në Irak. Megjithatë, lajmet për qasjen e qeverisë ndaj regjimit iranian në këtë vend tregojnë se ai ka një pozicion të dobët, edhe në Irak.
Sfida më e rëndësishme për Qaanin dhe Forcat Quds pas shkarkimit të Soleimanit është të provojë se Forca Quds është në gjendje të jetë një nga dy shtyllat e fuqisë ushtarake, të sigurisë dhe madje edhe politike të regjimit në Lindjen e Mesme, së bashku me aftësinë raketore të IRGC-së. , si dhe hodhi hijen e tij mbi ministrinë e jashtme të regjimit, siç bëri gjatë kohës së Soleimanit, një sfidë që deri tani ka dështuar.
Një sfidë tjetër thelbësore pas shkarkimit të Soleimanit është se Shtetet e Bashkuara po bëhen më aktive në shënjestrimin e Forcave Quds, komandantëve të saj dhe komandantëve të grupeve të përafërta të Forcave Quds. Një sfidë e rëndësishme dhe urgjente që mund t’i shkaktojë dëme serioze dhe të pariparueshme rrjetit të komandës terroriste të Forcave Quds dhe grupeve të saj përfaqësuese.
Ajo që është e sigurt është se Forca Quds e IRGC-së, gjatë dekadave të veprimtarisë së saj kriminale në vende të botës, veçanërisht në Lindjen e Mesme, dhe represionit brenda Iranit, ka qenë gjithmonë një mjet për të çuar përpara politikën e krizës dhe eksportimit të terrorizmit në regjimin fetar. Megjithatë, pavarësisht krizave të thella ekonomike, sociale dhe politike në të cilat është përfshirë regjimi dhe kryengritjeve të mëdha të popullit iranian në 2018 dhe 2019 dhe ekzistencës së një rezistence të organizuar mbarëkombëtare, nuk ka asnjë rrugë përpara përveç shkatërrimit të integritetit të diktaturën fetare me të gjitha fraksionet, institucionet dhe forcat represive dhe vrasjen e saj, duke përfshirë forcën terroriste të Forcës Quds.
