Thursday, March 28, 2024

Mullahët nuklear dhe populli Iranian

Nga Mohamed Mohandessin, Kryetar i Komitetit të Punëve të Jashtme të Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI).
Publikuar ne Arabisht ne te perditshmen Al-Watan me 27 Qershor 2015
Sa më shumë i afrohemi afatit të 30 Qershorit të negociatave midis regjimit Iranian dhe vendet P5 + 1, qëllimet e vërteta të mullahëve janë projektet e tyre bërthamore dhe bllokimet duke e bërë të qartë përballjen. Në një fjalim më 23 Qershor me zyrtarët e regjimit të mullahëve “Udhëheqësi suprem Ali Khamenei hodhi poshtë me forcë” inspektimin e objekteve ushtarake dhe intervistat me shkencëtarët Iranianë. “Ai tha: “Në kundërshtim me deklaratat e SHBA, ne nuk i pranojmë kufizimet afatgjata të 10 apo 12 vjeteve [për kërkimin dhe zhvillimin].” Ai shtoi: “Sanksionet ekonomike, financiare dhe bankare, nëse caktohen nga Këshilli i Sigurimit ose nga Kongresi Amerikan apo administrata e SHBA-se, duhet të ngrihet në momentin që një marrëveshje është nënshkruar … heqja e sanksioneve nuk duhet të jetë e kushtëzuar me zbatimin e detyrimeve te Iranit.”

Këto tri vijat e kuqe perseri konfirmojnë atë që ka përsëritur Rezistencat Iraniane që nga viti 1991 pasi qëllimi i regjimit Iranian për projektin nuklear është të marrë një bombë atomike. Të gjitha zbulimet e mëvonshme e mbështesin këtë fakt. Agjencia Ndërkombëtare e Energjisë Atomike tha më 29 maj 2015 se hetimet e saj në “dimensionet e mundshme ushtarake” të projektit bërthamor të regjimit kanë arritur një rrugë pa krye për shkak të mungesës së bashkëpunimit nga ana e regjimit Iranian.
Më 18 prill, zëvendës komandant i Gardës Revolucionare (IRGC), dhe më 30 maj, një tjetër zyrtar i lartë i IRGC tha se regjimi do t’i përgjigjet kërkesave të vizitave nga ana e inspektorëve ndërkombëtarë në objektet ushtarake “plumb të shkrirë”, dhe se IRGC do të arrestojë inspektorët si “spiunë”.
Rezistenca Iraniane më 28 maj ka ekspozuar bashkëpunimin e kohëve të fundit në mes të regjimit Iranian dhe Koresë së Veriut dhe shkëmbimet e vizitave nga zyrtarët e përfshirë në projektet bërthamore dhe raketat e të dy vendeve. Sipas raporteve nga Kombet e Bashkuara, regjimi mullahëve “vazhdon marrëdhëniet e tij me rrjete aktive kontrabande për blerjen e teknologjisë së pasurimit të uraniumit dhe kompresorët e ndaluar në tregun e zi.
Pala që deri tani ka penguar regjimin nga marrja e një bombe atomike ka qenë rezistenca Iraniane. Hassan Rowhani, presidenti i tanishëm i regjimit të mullahëve “, shkroi në librin e tij” Siguria Kombëtare dhe Diplomacia Bërthamore “(botuar në 2012):” Organizata e Energjisë Atomike të Iranit ka menduar se ne duhet së pari të përfundojmë ndërtimin e qendrës Natanz dhe pastaj te informojmë IAEA-në në mënyrë që ata do të përballen me një fakt të kryer dhe zhurma perëndimore nuk do të pengojë punën, për më tepër ai i kishte premtuar udhëheqjes tonë se do të prodhojë 30 ton karburant bërthamor në 3.5% duke përdorur 54.000 centrifuga nga 2003. “Por në vitin 2002 “[muxhahidët e Popullit], mbajtën një konferencë për shtyp (të zbulojmë Natanz dhe Arak) dhe bënë shumë akuza të pabaza duke krijuar shumë zhurmë.”
Kjo është një njohje e zymtë me dietë Iraniane që kishte për qëllim të vendosë veten në bashkësinë ndërkombëtare si një fuqi bërthamore, duke ndjekur një politikë që tashmë është bërë fakt I kryer.
Nga ana tjeter, Khamenei e ka lidhur fatin e tij dhe se dietë birin në gjenerimin e një bombe atomike, duke sjellë dietë në një udhëkryq: Ose vazhdimi i programit për një bombë bërthamore në krye të sanksioneve të forta dhe konfrontim me bashkësinë ndërkombëtare, braktisja bombën bërthamore apo të çon në rrëzimin e velayat-e dietë faqih.
Taktikë kryesore e regjimit në negociata – për të ngadalësuar dhe për të blerë kohën dhe të bëjë komunitetin ndërkombëtar të ballafaqohet me një fakt të kryer-që është rezultat i humbur dhe udhëkryq vdekjeprurës me të cilin përballet regjimi.
Politika shumë e dobët dhe shkatërruese administratën e SHBA-së, e cila ka lidhur çuditërisht SHBA politikën e jashtme të një marrëveshjeje me regjimin, është ajo që lejon regjimi të ndjekin taktika të tilla. Regjimi Iranian tregon qarqet e saj të mbyllura të brendshme se “Obama dhe Kerry janë një mundësi historike për Republikën Islamike.”
Regjimi mullahëve ‘hipokritë portretizon projektin e tij bërthamor dhe çështjet që lindin prej saj, si mbrojtja e të drejtës së sovranitetit Iranian, duke gëzuar mbështetjen popullore në shtëpi. Kjo është një gënjeshtër e madhe. Populli Iranian besonë se projekti bërthamor është një prej aktiviteteve të saj më jopatriotik, për të cilën populli Iranian ka vuajtur dhe do të vazhdojnë të vuajnë për dekada të tëra.
Tubimi i madh i iranianëve më 13 qershor 2015 në Paris prezantoi një model të shoqërisë iraniane dhe dëshirën e popullit iranian. Pjesëmarrësit me një zë refuzuar fuqimisht projektet bërthamore të regjimit iranian, kërkoi zbatimin e rezolutave të Këshillit të Sigurimit të OKB-së që synojnë parandalimin e regjimit iranian nga marrja e një bombë bërthamore, dhe deklaroi mbështetjen e tyre të plotë për planin 10-pikësh i presidentit të zgjedhur tëRezistenca Iranian zonja Merjem Rajavi, e cila bën thirrje për një Iran jo-bërthamor.
Në të njëjtën mbledhjen më shumë se 600 figura të shquara politike nga SHBA, Evropa dhe Lindja e Mesme deklaruan përkrahjen e tyre për programin që është paraqitur nga Znj Rajavi dhe bëri thirrje për zbatimin e rezolutave të Këshillit të Sigurimit të OKB-së dhe inspektimeve të pakushtëzuara dhe të pakufizuar të të gjitha faqet ushtarake dhe civile në Iran.
Në bilancin aktual të pushtetit,duke pasur parasysh qëndrimet relativisht të ndryshme të ndërmarra nga vendet evropiane në negociata, vendet në rajon mund të bllokojnë një marrëveshje të keqe që do të lënë derën e hapur për regjimi Iranian që të bëhet një fuqi bërthamore.