Nënkryetari i regjimit të Agjencisë iraniane të Energjisë Atomike tha se regjimi ka 1,200 kg uranium të pasuruar, i cili është shumë më i lartë se sa lejohet
Ali Asghar Zarean, nënkryetari i agjencisë bërthamore të regjimit iranian, deklaroi më 25 janar se rezerva e uraniumit të pasuruar e regjimit ka arritur në 1200 Kg. Megjithatë, ai nuk përmendi nivelin e pastërtisë së këtij uraniumi të pasuruar 1200 Kg.
Kjo është njëshkelje e qartë e marrëveshjes bërthamore e Iranit e vitit 2015 me fuqitë botërore, e njohur zyrtarisht si Plani i Përbashkët Gjithëpërfshirës i Veprimit ose JCPOA, sipas kushteve në të cilat regjimi nuk lejohej të grumbullonte më shumë se 300 kg uranium të pasuruar. Kjo shkelje është në përputhje me të ashtuquajturin “hapi i pestë” i regjimit duke shkelur JCPOA. Regjimi filloi këto hapa në zvogëlimin e angazhimeve të tij për shantazhimin e nënshkruesve të marrëveshjes për të marrë më shumë pako stimuluese, pavarësisht nga aktivitetet keqdashëse të regjimit në rajon.
Regjimi është në pikën e tij më të dobët brenda 40 viteve të fundit. Në nëntor, protestat mbarëkombëtare në Iran mbi rritjen e çmimit të karburantit dhe valën e dytë të protestave në janar pas rrëzimit nga ana e regjimit të një aeroplani të linjës publike, konfirmuan edhe një herë dëshirën e popullit për ndryshimin e regjimit. Populli sulmoi me parulla drejtuesin suprem të regjimit iranian, Ali Khamenei, dhe kundërshtoi çdo mundësi të reformës brenda regjimit duke brohoritur “Reformist, i vijës së ashpër, loja ka mbaruar”.
Eleminimi i Qassem Soleimanit, shefit të Forcës Quds të Gardës Revolucionare (IRGC), ishte një goditje e pariparueshme për regjimin dhe makinën e tij të terrorizmit. Reagimi i regjimit ndaj këtij sulmi tregoi edhe dobësinë e tij të plotë.
Ndërsa shfaqet mundësia e rrëzimit të saj, regjimi përpiqet të kuptojë asgjë për të zgjatur jetën e tij. Marrja e një arme bërthamore sigurisht që do ta ndihmojë këtë regjim në arritjen e këtij qëllimi. Që do të thotë më shumë shtypje për popullin iranian dhe kaos të vazhdueshëm në të gjithë Lindjen e Mesme dhe globin. Prandaj, dhënia më shumë kohë për regjimin do të shtojë vetëm mjerimin e popullit iranian dhe popullit në rajon.
Pra, në këtë pikë, është e nevojshme që fuqitë e BE-së të miratojnë një politikë të palëkundur përballë këtij regjimi dhe të qëndrojnë pranë popullit të Iranit.