NCRI – Rreziku më i madh që vjen nga regjimi iranian nuk qëndron te raketat e paligjshme balistike apo te programet e armëve bërthamore, por te kërcënimi ndaj popullit të vet.
Ky rrezik nuk është aspak i ri; ai erdhi bashkë me Regjimin në vitin 1979, por për një arsye apo një tjetër, thuajse askush jashtë Iranit nuk duket se i kushton vëmendje.
Sulmi më i madh që regjimi iranian ndërmori mbi popullin e vet, për çka mbetet i pandëshkuar deri më sot, është masakra e vitit 1988, në të cilën mbi 30,000 të burgosur politikë u vranë brenda pak muajsh.
Ayatollah Ruhollah Khomeini lëshoi një fetva duke bërë thirrje për ekzekutimin e të gjithë të burgosurve politikë të Iranit dhe regjimi krijoi panelet e vdekjes që mbikëqyrnin farsat gjyqësore ndaj të burgosurve me sy të lidhur.
Pak të burgosur hoqën dorë nga besimet e tyre dhe prandaj shumica u dënuan me vdekje, duke përfshirë edhe gra shtatzëna dhe fëmijë nën moshën 13 vjeç.
Sara Hassani, një studiese e politikës në New School for Social Research dhe asistente-pedagoge për Shkenca Politike në Brooklyn College, ka shkruar një artikull redaksional në TownHall, duke folur për vdekjen e xhaxhait të saj, Mahmud Masoud Hassani, gjatë masakrës.
