Pjesë nga mesazhi i znj. Maryam Rajavi në ditën Ndërkombëtare të Punëtorëve
Duke përshëndetur Punëtorët që Mbajtën Gjallë Zërin e Protestës në Rrugë
Për Punëtorët dhe Punonjësit e Guximshëm,
Në këtë Ditë Ndërkombëtare të Punëtorëve, ju shpreh urimet e mia më të përzemërta. Kjo ditë është një festë e bekuar për të gjithë ata që luftojnë për një botë të lirë nga tirania dhe shfrytëzimi – një ditë që shënon fundin e vuajtjeve, varfërisë, mungesës së strehimit dhe padrejtësisë.
Përshëndetje punëtorëve të guximshëm që u ngritën dhe siguruan që zëri i protestës – thirrja “jo” ndaj shtypjes dhe shfrytëzimit, dhe thirrja për drejtësi dhe një botë më të mirë – të mos heshtte në rrugë.
Në këtë ditë, ne gjithashtu shprehim solidaritet me familjet e pikëlluara dhe të prekurit nga shpërthimi shkatërrues në Bandar Abbas, i shkaktuar nga politika çnjerëzore e regjimit për grumbullimin e armëve ushtarake dhe kimike. Shumica e viktimave ishin punëtorë.
Ne kujtojmë 52 minatorët që humbën jetën në shpërthimin tragjik në minierën e qymyrit Tabas shtatorin e kaluar, si dhe më shumë se 2,000 punëtorë që humbën jetën tragjikisht në aksidente në vendin e punës gjatë vitit të kaluar.
Ne nderojmë kujtimin e dhjetëra kolbarëve që u vranë nga Garda Revolucionare e Khameneit, si dhe të shumë punëtorëve të burgosur dhe punonjësve të varfër që u ekzekutuan gjatë vitit të kaluar.
Në të gjithë Iranin, nuk ka punishte, burg apo rrugë të paprekur nga gjaku ose vuajtjet e punëtorëve.
Regjimi klerikal ka mbijetuar vetëm falë kësaj gjakderdhjeje të pamëshirshme dhe shterimit të forcës dhe gjakut të klasës punëtore. Por, në fund, ai do të shndërrohet në hi në zjarrin e kryengritjes së tyre.
Protestat dhe grevat e punëtorëve në Iran
Gjatë gjithë vitit të kaluar, punëtorët kanë vazhduar protestat dhe grevat e tyre në sektorë të ndryshëm prodhimi. Pensionistët nga sektorët e çelikut, telekomunikacionit dhe sigurimeve shoqërore, së bashku me punëtorët me kontratë, punëtorët komunalë dhe industrialë, dhe punëtorët e minierave, janë ngritur vazhdimisht në protesta.
Punëtorët e projekteve në industritë e naftës, gazit dhe petrokimisë, si dhe punëtorët në njësitë kryesore industriale si Kompania Wagon Pars, kanë luajtur një rol kritik në mbështetjen e lëvizjes së protestave këtë vit.
Këto protesta janë shkëndijat e një kryengritjeje më të gjerë – një lëvizje kundër sundimtarit brutal të Iranit, i cili ka mobilizuar të gjithë aparatin e regjimit për të shtypur klasën punëtore të Iranit.
Gjendja e punëtorëve nën regjimin klerikal
Sipas zyrtarëve të regjimit, midis 20 dhe 45 përqind e popullsisë së Iranit tani jeton në vendbanime informale. Pothuajse të gjithë janë punëtorë dhe punonjës të varfër.
Pagesat e pensioneve vonohen rregullisht – ndonjëherë me javë, ndonjëherë me muaj. Këtë vit, regjimi miratoi një ligj të ri për pensionet që rrit vitet e detyrueshme të shërbimit. Me këtë, ata synojnë të mbulojnë falimentimin e fondeve të pensioneve në kurriz të atyre që kanë punuar për dekada, duke shteruar atë që u ka mbetur nga shëndeti dhe forca.
Kjo padrejtësi dhe shfrytëzim janë edhe më të rënda për gratë që punojnë. Tetëdhjetë e pesë përqind e grave që kërkojnë punësim mbeten pa punë. Ata që gjejnë punë vuajnë, para së gjithash, nga pasiguria ekstreme në punë dhe paqëndrueshmëria. Së dyti, pagat e tyre janë 40 deri në 70 përqind më të ulëta se pagat tashmë të pakta të punëtorëve meshkuj. Për më tepër, 28.5 milionë gra në Iran konsiderohen pjesë e popullsisë joaktive, dhe numri i kryefamiljareve femra tani ka arritur në pesë milionë.
Çështja kryesore është kjo: dhjetëra milionë familje të klasës punëtore jetojnë nën një regjim që është armiku i tyre i betuar. Si rezultat, mbijetesa është bërë një betejë e përditshme – duke marrë përsipër punë të shumëfishta vetëm për të mbijetuar; duke jetuar në lagje të varfra në vend të strehimit të duhur; duke pranuar paga shumë të ulëta; duke parë fëmijë të pafajshëm të detyruar të bëjnë punë të rënda; dhe duke duruar kushte pune të rrezikshme dhe johigjienike – të gjitha në emër të mbijetesës.
Fuqia e jashtëzakonshme e punëtorit iranian
Kryengritjet e mëdha që nga dhjetori 2017, të cilat vazhdimisht tronditën tokën nën këmbët e Khameneit në qindra qytete, u nxitën kryesisht nga punëtorët, të varfërit dhe segmentet e privuara të shoqërisë.
Shtypësit në pushtet kanë ndaluar formimin e çdo sindikate pune, ata i konsiderojnë grevat dhe krijimin e këshillave apo marrjen nën kontroll të njësive të prodhimit si veprime që kërcënojnë sigurinë kombëtare. Ata e shohin luftën për kontrata të përhershme, aksesin në strehim të përshtatshëm, paga të drejta dhe çmontimin e sistemit të kontraktimit si krime.
Këto të drejta të vjedhura, këto të drejta të mohuara, këto të drejta të kriminalizuara mund të rikthehen vetëm përmes pjesëmarrjes aktive në radhët e rezistencës për të përmbysur regjimin.
Siç kanë bërtitur vazhdimisht punëtorët në protestat e tyre, të drejtat e tyre do të fitohen vetëm në rrugë – vetëm përmes revoltës dhe luftës.
U bëj thirrje të gjithë bashkatdhetarëve të mbështesin protestat e ligjshme të punëtorëve.
