Fushata “Jo Ekzekutimeve të Martave” në Iran, e udhëhequr nga të burgosurit politikë, ka hyrë në javën e saj të 32-të, duke u bërë një forcë e rëndësishme kundër përdorimit të shtuar të dënimit me vdekje nga regjimi iranian dhe kushteve shtypëse në burgje. Kjo lëvizje, e karakterizuar nga greva javore urie, është një simbol i fortë i kundërshtimit kundër tiranisë dhe një lutje për drejtësi dhe të drejtat e njeriut në Iran.
Më 3 shtator, të burgosur nga 21 objekte anembanë Iranit, përfshirë burgjet Evin, Ghezel Hesar dhe Karaj Qendrore, morën pjesë në grevën e urisë të fushatës. Këtë javë, dy burgje shtesë, Asadabad në Isfahan dhe Bam në Kerman, iu bashkuan lëvizjes. Të burgosurit lëshuan një deklaratë duke dënuar “dënimet dhe ekzekutimet çnjerëzore” të regjimit dhe kërkuan heqjen e dënimit me vdekje. Ata theksuan vrasjet e fundit brutale të të burgosurve Mohammad Mirmosavi dhe Komeyl Abolhassani nga forcat e sigurisë, duke i cilësuar këto veprime si shkelje të rënda të “të drejtës për jetë”. Të burgosurit u kërkuan të gjithë iranianëve dhe të burgosurve të tjerë që të mbështesin fushatën “Jo Ekzekutimeve”, duke theksuar nevojën urgjente për rezistencë kolektive kundër dhunës shtetërore.
Deklarata trajtoi gjithashtu rastet e fundit të dhunës shtetërore, duke përfshirë ekzekutimin publik të një të burgosuri në Sabzevar dhe dënimin me vdekje të dhënë të burgosurit politik Abbas Touranji në Bam, Provinca Kerman. Touranji u dënua me dyer të mbyllura për vrasjen e dyshuar të një oficeri sigurie dhe tani jeta e tij është në rrezik. Të burgosurit i dënuan këto akte si dëshmi të varësisë së regjimit nga ekzekutimet për të shtypur disidencën dhe për të frikësuar popullsinë.
Fushata ka marrë mbështetje të konsiderueshme ndërkombëtare, me 68 organizata të të drejtave të njeriut, si iraniane ashtu edhe globale, duke shprehur solidaritet. Këto grupe kanë bërë thirrje për veprime globale për t’i dhënë fund dënimit me vdekje në Iran dhe për të mbrojtur të drejtat e njeriut në vend. Mes mbështetësve ndërkombëtarë është Elisabetta Zamparutti, një ish-deputete italiane dhe bashkëthemeluese e grupit të të drejtave të njeriut ‘Larg duart Kain’, e cila është zotuar t’i bashkohet grevës së urisë çdo të martë në mbështetje të fushatës.
Pavarësisht represionit të ashpër me të cilin përballen të burgosurit politikë të përfshirë në fushatë, ata mbeten të palëkundur në rezistencën e tyre. Ata kanë deklaruar se pavarësisht presioneve të regjimit, do të vazhdojnë të qëndrojnë kundër shtypjes dhe ekzekutimeve. Kjo qëndrueshmëri nxjerr në pah vendosmërinë e tyre për të sfiduar taktikat shtypëse të regjimit dhe për të luftuar për drejtësi.
Një nga zërat e shquar në fushatë është Amir-Hossein Moradi, një i burgosur politik në burgun Evin. Në një letër, Moradi, një ish-student elitar, shprehu padrejtësinë e thellë që ndjente ai dhe shokët e tij të burgosur. Ai pohoi se krimi i tyre i vetëm ishte dëshira për liri dhe u zotua se nuk do të kërkonin falje, duke këmbëngulur se është shteti që duhet të kërkojë mëshirë nga populli për krimet e tij. Fjalët e Moradit pasqyrojnë vendosmërinë e thellë të të burgosurve politikë për të kërkuar llogari nga regjimi dhe për të vazhduar luftën e tyre për liri dhe drejtësi në Iran.