Thursday, March 28, 2024

Gjykata suedeze pranon dokumente të rëndësishme të masakrës së Iranit të vitit 1988

1988 massacre victimsRreth 30,000 të burgosur politikë, kryesisht anëtarë dhe mbështetës të Organizatës së Muxhahedinëve Popullorë të Iranit (PMOI/MEK), u ekzekutuan gjatë masakrës së vitit 1988 në të gjithë Iranin.

 

Regjimi i mullahëve që sundon Iranin është përpjekur për gati katër dekada të mohojë plotësisht masakrën e 1988-ës mbi 30,000 të burgosurit politikë, ta justifikojë atë si një vendim gjyqësor ose të minimizojë shtrirjen e këtij krimi kundër njerëzimit përmes rrjetit të tij të apologjetëve dhe lobistëve.

Megjithatë, të martën, më 8 mars, përpjekjet e saj pësuan një goditje të madhe gjatë seancave gjyqësore të vazhdueshme të Hamid Noury, një ish-funksionar i regjimit i përfshirë në masakrën e vitit 1988, i cili është në gjyq në Stokholm. Z. Kenneth Lewis, avokati që përfaqëson Organizatën e Muxhahedinëve të Popullit të Iranit (PMOI/MEK), paraqiti dokumente dënuese në gjykatë, duke përfshirë fetvanën e shkruar me dorë dhe të lëshuar nga Ruhollah Khomeini, lideri i parë suprem i regjimit iranian që urdhëroi asgjësimin e të gjithë anëtarëve dhe mbështetësve të PMOI/MEK.

1988 Massacre of political prisoners in Iran

Dokumentet e tjera të paraqitura në gjykatë ishin një letër e shkruar nga Abdolkarim Mousavi Ardabili, shefi i drejtësisë së Khomeinit në vitin 1988, justifikimet penale të shprehura nga Ali Khamenei, atëherë president i regjimit dhe tani Udhëheqës Suprem; vërejtjet nga Mohammad Yazdi, një ish shef gjyqësor i regjimit të Khameneit; vërejtjet e ish-ministrit të inteligjencës Ali Fallahian dhe presidentit të regjimit aktual Ebrahim Raisi, i cili vetë luajti një rol të drejtpërdrejtë në dërgimin e të burgosurve në trekëmbësh gjatë masakrës së 1988.Nëpërmjet këtyre dokumenteve, z. Lewis arriti në përfundimin se, bazuar në fetva të Khomeinit, ekzekutimet e masakrës së 1988-s, duke synuar kryesisht anëtarët dhe mbështetësit e PMOI/MEK-së, u mbajtën jo vetëm në burgun Evin të Teheranit dhe në burgun Gohardasht të Karaj, në perëndim të Teheranit, por në të gjitha burgjet anembanë Iranit.Dokumenti më i rëndësishëm i paraqitur në këtë seancë gjyqësore ishte një telegram i dërguar nga udhëheqësi i Rezistencës Iraniane, Massoud Rajavi, të ndjerit Javier Pérez de Cuéllar, atëherë Sekretar i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara, më 25 gusht 1988, kur ekzekutimet po vazhdonin në Iran.

Nëpërmjet mesazhit të tij telegram, z. Rajavi foli për herë të parë për masakrën e të burgosurve të PMOI/MEK nën urdhrat e vetë Khomeinit, duke përfshirë transferimin e 860 kufomave nga burgu Evin në varrezat e famshme Behesht-e Zahra të Teheranit dy javë para telegramit.Aq të fuqishëm ishin dokumentet sa Nuri, i cili kishte vazhduar mohimin e ekzistencës së fetvasë, në fund u detyrua të pranonte se një vendim i tillë ishte nxjerrë me të vërtetë.

Z. Rajavi iu referua gjithashtu arrestimit të 10,000 njerëzve në të gjithë Iranin, duke iu referuar mbështetësve të PMOI/MEK që u arrestuan gjatë fillimit të masakrës. Kjo e bëri të qartë se Khomeini dhe regjimi i mullahëve nuk ishin të kënaqur me ekzekutimin e thjeshtë të anëtarëve dhe mbështetësve të PMOI/MEK të burgosur. Në fakt, regjimi po merrte masa për të zhdukur plotësisht të gjithë mbështetësit e PMOI/MEK, përfshirë ish të burgosurit tashmë të liruar.Në telegramin e tij, udhëheqësi i Rezistencës iraniane i bëri thirrje Sekretarit të Përgjithshëm të atëhershëm të OKB-së që të dërgonte menjëherë një delegacion për të vizituar burgjet e Khomeinit.

Një telegram dhe letër tjetër e ngjashme iu dërgua sërish Sekretarit të Përgjithshëm të OKB-së dhe organizatave të ndryshme ndërkombëtare të të drejtave të njeriut.Megjithatë, për shkak të politikës së paturpshme qetësuese të ndjekur nga shumë vende të botës, këto thirrje për drejtësi ranë në vesh të shurdhër.Megjithatë, PMOI/MEK dhe Rezistenca Iraniane vazhduan të kërkonin drejtësi për viktimat e masakrës së 1988-ës ndërsa regjimi iranian përdorte dhe ka përdorur petrodollarët e tij për të inkurajuar qeveritë e huaja të heshtin ndaj krimeve të tij, dhe veçanërisht ndaj masakrës së 1988-ës.

Për të kapërcyer mosveprimin e fuqive perëndimore, zonja Maryam Rajavi, Presidente e zgjedhur e koalicionit opozitar iranian, Këshilli Kombëtar i Rezistencës së Iranit (NCRI), ka zhvilluar një fushatë për lëvizjen e drejtësisë që nga viti 2016.

Iran: the 1988 massacre and genocide, the Speech by Geoffrey Robertson, QC, Human Rights Barrister