Në 46-vjetorin e revolucionit të vitit 1979, protestat shpërthyen në të gjithë Iranin ndërsa qytetarët dolën në dritaret dhe çatitë e tyre për të brohoritur kundër regjimit klerik në pushtet. Sipas raporteve dhe videove të shumta të qarkulluara në mediat sociale, nata e 9 shkurtit pa valë sloganesh anti-qeveritare që jehonin nëpër Teheran dhe qytete të tjera të mëdha, duke reflektuar pakënaqësi të gjerë me diktaturën klerikale.
Në Teheran, thirrjet “Vdekje Khamenei“, “Mallkim për Khomeinin” dhe “Vdekje diktatorit” u përhapën në lagje si Ekbatan, Tehranpars, Jannat Abad, Aryashahr dhe përreth burgut Evin. Protestuesit thirrën gjithashtu sloganin “Vdekje shtypësit, qoftë Shah apo Udhëheqës”, një frazë që nënvizon një refuzim të monarkisë së kaluar dhe teokracisë aktuale.
Protestat nuk u kufizuan vetëm në kryeqytet. Në Bandar Anzali, demonstruesit bënë thirrje për një “republikë demokratike iraniane të udhëhequr nga Maryam Rajavi“. Në Mashhad, Karaj dhe Arak, slogane të ngjashme kishin në shënjestër Udhëheqësin Suprem Ali Khamenei. Protestuesit në Kermanshah deklaruan: “Ky vit është viti i gjakut, Sejid Ali do të rrëzohet”, duke sugjeruar rritje të pritjeve për një kolaps të regjimit.
Shumë demonstrues i caktuan protestat e tyre që të përputheshin me shfaqjet e fishekzjarreve të orkestruara nga shteti që festonin përvjetorin e revolucionit që përmbysi Shahun në 1979. Ndërsa qeveria kërkonte të projektonte një ndjenjë uniteti kombëtar, zërat nga shtëpitë dhe rrugët në vend të kësaj pikturuan një pamje krejtësisht të ndryshme – një pamje sfiduese dhe pakënaqësie.
Në Xhenat Abad dhe Ekbatan, protestat u përqëndruan gjithashtu në rekordin e ekzekutimeve të regjimit iranian, me thirrjet “Vdekje regjimit të xhelatit” që jehonin nëpër rrugë. Ndërkohë, në lagjet veriore të Teheranit, banorët iu referuan konfliktit të Sirisë, duke thirrur: “Khamenei, ki pak turp – shiko Bashar al-Assad”, një referencë për mbështetjen e regjimit iranian ndaj diktatorit sirian.
Trazirat përkoi gjithashtu me një krizë ekonomike në përkeqësim. Më 9 shkurt, riali iranian ra në një nivel të ulët rekord prej 92,000 për dollar, duke shënuar një zhvlerësim të madh që intensifikoi zhgënjimin e publikut.
Ndërkohë, regjimi klerik vazhdoi përpjekjet e tij për të shtypur disidencën. Raportet treguan ndërprerje të rënda të internetit në qytete të tilla si Shiraz, me VPN-të dhe mjetet e anashkalimit duke u bërë gjithnjë e më të pabesueshme. Pavarësisht kësaj, videot e protestave u përhapën gjerësisht në mediat sociale, duke nënvizuar vendosmërinë e qytetarëve iranianë për të dëgjuar zërin e tyre.
Ndërsa udhëheqja e Iranit përgatitet për mitingje të organizuara nga shteti më 10 shkurt, që synojnë të demonstrojnë mbështetjen e regjimit, zërat e opozitës mbeten sfiduese.
