Pavarësisht përpjekjeve të regjimit iranian për të mbytur protestat, demonstratat po bëhen çdo ditë e më të shpeshta dhe më të mëdha
Të dielën, më 27 shkurt, pensionistët në dhjetëra qytete iraniane u kthyen në rrugë për të përsëritur kërkesat e tyre dhe për të kërkuar llogari nga qeveria dhe Mexhlis për shpërfilljen e nevojave të tyre më elementare. Demonstratat e tyre, të cilat janë bërë shtylla kryesore e lajmeve të Iranit, janë rritur dhe janë bërë më intensive dhe më të organizuara, pavarësisht përpjekjeve të regjimit për të krijuar një mjedis frike.
Dhe pensionistët nuk janë e vetmja lëvizje proteste në rritje në Iran. Mësuesit, studentët, punëtorët e naftës dhe gazit, infermierët, investitorët e mashtruar dhe punonjësit e qeverisë po bëhen gjithashtu më të organizuar dhe më të guximshëm në kërkesën për përmbushjen e kërkesave të tyre.
Lëvizjet në rritje të protestës janë një dëshmi e dështimit të strategjisë së liderit suprem të regjimit Ali Khamenei për të forcuar regjimin e tij.
Vitin e kaluar, Khamenei krijoi skenën që shefi i atëhershëm i gjyqësorit Ebrahim Raisi të bëhej presidenti i ardhshëm i regjimit. Raisi, i cili njihet për rolin e tij kyç në ekzekutimin e 30,000 të burgosurve politikë në vitin 1988. Regjimi mezi kishte mbijetuar nga disa raunde protestash mbarëkombëtare dhe hija e një kryengritjeje tjetër po shfaqej në horizont. Në të njëjtën kohë, Njësitë e Rezistencës MEK po bëheshin një forcë gjithnjë e më me ndikim për ndryshim brenda Iranit
Khamenei duhej të shtypte çdo lloj lufte të brendshme dhe të sigurohej që degët ekzekutive, gjyqësore dhe legjislative të qeverisë të kishin kontrollin e kriminelëve me zemër të ftohtë si Raisi, Ghalibaf dhe Gholam-Hossein Mohseni Ejei, i cili zëvendësoi Raisi-n si shef i gjyqësorit. Formacioni i ri supozohet se do të ishte perfekt për t’u marrë me armiqtë dhe burimin e shqetësimit kryesor të Khameneit, popullin iranian dhe lëvizjen e tij të rezistencës.
Për të përhapur më tej frikën, regjimi rriti ekzekutimet, arrestimet dhe persekutimet e protestuesve dhe disidentëve në muajt e fundit.
Megjithatë, më pak se një vit pasi Raisi erdhi në pushtet, gjërat nuk po duken mirë për Khamenei. Protestat jo vetëm që nuk janë zvogëluar, por janë bërë më të zhurmshme, më të forta dhe më të organizuara. Mjafton të shikojmë lëvizjet protestuese të mësuesve, fermerëve dhe pensionistëve për të parë se si populli i Iranit i ës