Raporti Gjerman i të Drejtave të Njeriut 2024: Dritë mbi Shtypjen dhe Ekzekutimet në Iran
Raporti Zbulon Shtypjen Sistematik të Lirive Themelore në Iran
Më 18 dhjetor 2024, Ministria e Jashtme Federale Gjermane publikoi Raportin e saj të 16-të për të Drejtat e Njeriut. Raporti nxjerr në pah gjendjen e rëndë të të drejtave të njeriut në Iran nën sundimin klerik. Ai thekson se regjimi kufizon qëllimisht dhe sistematikisht liritë personale dhe politike. Po ashtu, raporti vëren se protestat shtypen me dhunë për të siguruar mbijetesën e regjimit.
Iran, Vend me Numrin më të Lartë të Ekzekutimeve në Botë
Raporti thekson se Irani ka numrin e dytë më të lartë të ekzekutimeve në nivel global dhe më të lartën në raport me popullsinë e tij. Deri në fund të gushtit 2024, të paktën 420 individë ishin ekzekutuar, ndërsa në vitin 2023 u raportuan gjithsej 834 ekzekutime, sipas të dhënave të Kombeve të Bashkuara. Shifrat e vërteta ka të ngjarë të jenë shumë më të larta.
Liria e Shprehjes dhe Protestat Paqësore të Shtypura me Dhunë
Theksohen kufizime të rënda për lirinë e shprehjes dhe aksesin në informacion, me akses të lirë në internet të kufizuar dhe përmbajtje të rregulluar sistematikisht. Protestat paqësore ndërpriten me forcë. Raporti i referohet protestave pas vdekjes së Jina (Mahsa) Amini, të cilat u shoqëruan me kërkesa të gjera për të drejtat e grave dhe kritika për situatën e të drejtave të njeriut dhe u ndeshën me dhunë të ashpër.
Diskriminimi dhe Dhuna ndaj Pakicave Etnike
Raporti trajton shtypjen e pakicave etnike, si baluçët dhe kurdët, të cilët akuzohen për tendenca separatiste dhe të margjinalizuar politikisht dhe ekonomikisht. Për anëtarët e këtyre pakicave vendosen dënime të ashpra, përfshirë edhe ekzekutime, veçanërisht për krime politike. Shtypja e protestave në provincat e populluara nga pakicat si Kurdistani, Khuzestani dhe Sistani dhe Baluchestani ka qenë veçanërisht brutale.
Mosrespektimi i Angazhimeve Ndërkombëtare të Iranit
Raporti kritikon ashpër shpërfilljen e Iranit ndaj detyrimeve ndërkombëtare. Ai thekson se regjimi ka ratifikuar vetëm pesë nga nëntë dokumentet kryesore të të drejtave të njeriut. Për më tepër, regjimi i shkel vazhdimisht edhe ato angazhime të kufizuara. Raporti dënon pengimin e përgjegjësisë nga Irani dhe thekson ndalimin aktiv të Raportuesve Specialë të OKB-së. Po ashtu, regjimi nuk lejon hyrjen e misioneve faktmbledhëse në vend. Kështu, ai mbron abuzimet e veta nga vëzhgimi ndërkombëtar. Raporti përsërit nevojën për një reagim të fortë ndërkombëtar ndaj shkeljeve në Iran. Ai kërkon presion të shtuar ndaj regjimit për t’i dhënë fund represionit.
