Protestat në Iran përhapen nëpër burgje ndërsa të burgosurit politikë shënojnë 42 javë grevë urie kundër ekzekutimeve

125

Protestat në Iran përhapen nëpër burgje ndërsa të burgosurit politikë shënojnë 42 javë grevë urie kundër ekzekutimeve

Të burgosurit politikë anembanë Iranit kanëvazhduar protestën e tyre të gjatë kundër shkallës së përshkallëzuar të ekzekutimeve të regjimit, duke shënuar javën e 42-të radhazi të fushatës “Jo ekzekutimeve të martave”. Këtë javë, të burgosurit në burgun Dastgerd në Isfahan iu bashkuan lëvizjes, duke e çuar numrin e përgjithshëm të objekteve pjesëmarrëse në 25, duke përfshirë Burgun Evin të Teheranit, Ghezel Hesar, burgun e Teheranit të Madh dhe burgje të shumta në qytete si Mashhad, Urmia dhe Ahvaz.

Kjo fushatë ka marrë një vrull të konsiderueshëm në muajt e fundit, që përkon me përvjetorin e pestë të protestave të vitit 2019, në të cilat më shumë se 1,500 iranianë, përfshirë gra dhe fëmijë, u vranë në goditjet e qeverisë. Në një deklaratë, të burgosurit nderuan të vrarët dhe dënuan përdorimin e shtuar të dënimit me vdekje nga regjimi si një mjet për të futur frikën në një popullsi gjithnjë e më të shqetësuar.

Vetëm që nga fillimi i nëntorit, autoritetet kanë ekzekutuar mbi 100 individë, duke përfshirë dy gra, mesatarisht pesë ekzekutime në ditë. Që kur Masoud Pezeshkian erdhi në pushtet mbi 450 të burgosur janë ekzekutuar, duke e bërë atë një nga normat më të larta të ekzekutimeve në historinë e fundit iraniane.

Deklarata e të burgosurve theksoi gjithashtu dënimet me vdekje të dhëna së fundmi ndaj dy të burgosurve, të burgosurit politik Varisha Moradi në Burgun Evin dhe Nasser Bekrzadeh në Burgun e Urmisë, të akuzuar për spiunazh. Përveç kësaj, katër të burgosur arabë në burgun Sheiban të Ahvazit – Ali Mojdam, Moein Khanfari, Mohammadreza Moghaddam dhe Adnan Ghabishavi – u transferuan në izolim në përgatitje për ekzekutim. Tre nga këta individë kanë nisur grevën e urisë në shenjë proteste për trajtimin e tyre, duke u përballur me rreziqe të rënda shëndetësore.

Në deklaratën e tyre, të burgosurit iu referuan dënimit me vdekje si një “mekanizëm pengmarrjeje” që përdoret për të frikësuar grupet etnike dhe për të shtypur disidencën, veçanërisht midis të burgosurve kurdë, baluçë dhe arabë. Deklarata zbuloi se katër të burgosur Baluç, të siguruar më parë se do të liroheshin, tani përballen me ekzekutimin e menjëhershëm pasi njëri prej tyre u lirua përkohësisht dhe më vonë u riarrestua. Ky ndryshim, sugjeron deklarata, nënvizon përdorimin e dënimeve me vdekje nga regjimi për të krijuar një klimë terrori midis komuniteteve të margjinalizuara.

Fushata “Jo ekzekutimeve të martave” u ka kërkuar avokatëve të të drejtave të njeriut, aktivistëve dhe komunitetit ndërkombëtar që të veprojnë urgjentisht për të ndaluar ekzekutimet dhe për të sfiduar shtypjen e dhunshme të regjimit ndaj qytetarëve. Të burgosurit pjesëmarrës kanë bërë thirrje për solidaritet dhe veprim për t’i dhënë fund dhunës së vazhdueshme ndaj të burgosurve politikë dhe civilëve.