Më 17 maj 2025, një konferencë ndërkombëtare e rëndësishme u zhvillua pranë Parisit, Francë, duke bashkuar parlamentarë dhe figura politike nga vende si Mbretëria e Bashkuar, Kanadaja, Irlanda, Malta, Zvicra, Rumania, Portugalia dhe Holanda. Konferenca u përqendrua në nevojën urgjente për një politikë të re dhe të vendosur ndërkombëtare ndaj Iranit, duke promovuar ndryshimin demokratik dhe duke njohur Këshillin Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI) si një alternativë të besueshme ndaj regjimit aktual. Ngjarja nxori në pah shqetësimet për përkeqësimin e situatës së të drejtave të njeriut në Iran, represionin e brendshëm, aktivitetet destabilizuese rajonale dhe ambiciet e vazhdueshme bërthamore të regjimit. Një kërkesë kryesore ishte që qeveritë perëndimore të shpallin Korpusin e Gardës Revolucionare Islamike (IRGC) si organizatë terroriste.
Zonja Maryam Rajavi, Presidente e zgjedhur e NCRI-së, mbajti fjalimin kryesor, duke kritikuar katër dekada të politikës së pajtimit të Perëndimit ndaj regjimit iranian. Ajo e përshkroi regjimin si burim të terrorizmit dhe luftënxitjes, të paaftë për reforma për shkak të varësisë së tij nga shtypja, ndjekja e armëve bërthamore dhe ndërhyrjet rajonale për mbijetesë. Rajavi theksoi gatishmërinë e popullit iranian për ndryshim, të udhëhequr nga NCRI-ja dhe komponenti i saj kryesor, Organizata Popullore Mojahedin e Iranit (PMOI/MEK). Ajo prezantoi Planin me Dhjetë Pika të NCRI-së për një republikë demokratike të ardhshme bazuar në sekularizëm, barazi gjinore dhe një Iran pa armë bërthamore. Rajavi u bëri thirrje vendeve evropiane të vendosin IRGC-në në listën e organizatave terroriste, të aktivizojnë mekanizmin e kthimit të menjëhershëm të Kombeve të Bashkuara për të rivendosur sanksionet dhe të njohin legjitimitetin e Rezistencës Iraniane.
Parlamentarët britanikë ishin të zëshëm në mbështetjen e tyre. Deputeti konservator Bob Blackman, Kryetar i Komitetit 1922, prezantoi një deklaratë të nënshkruar nga 560 ligjvënës britanikë që bënin thirrje për një ndryshim politikash për të mbështetur popullin iranian dhe NCRI-në. Ai mbështeti ndalimin e IRGC-së, duke përmendur aktivitetet e saj terroriste, përfshirë një komplot të zbuluar në Mbretërinë e Bashkuar, dhe shprehu shpresën për një Teheran demokratik.
Ish-Ministri i Kabinetit të Mbretërisë së Bashkuar, David Jones, kritikoi dështimin e diplomacisë perëndimore, duke vënë në dukje rezervat e uraniumit të Iranit të mjaftueshme për disa armë bërthamore. Ai u bëri thirrje Mbretërisë së Bashkuar, Gjermanisë dhe Francës të aktivizojnë mekanizmin e kthimit të menjëhershëm të JCPOA-së dhe të bashkëpunojnë me NCRI-në si opozitë demokratike legjitime.
Baronesha O’Loan theksoi shtypjen e grave nga regjimi dhe mbështeti planin e NCRI-së, duke prezantuar një libër të nënshkruar nga mbi 330 anëtarë të Dhomës së Lordëve që mbështesnin lirinë iraniane. Ish-deputeti Mark Williams vlerësoi udhëheqjen e Rajavi-t dhe rolin e NCRI-së në zbulimin e veprimeve të regjimit, duke përforcuar thirrjen për ndalimin e IRGC-së.
Zëra të tjerë ndërkombëtarë mbështetën këto qëndrime. William Powell nga Asambleja e Uellsit theksoi Planin me Dhjetë Pika të NCRI-së dhe rolin e komunitetit Ashraf 3, duke nxitur njohjen e NCRI-së si qeveri e përkohshme.
Ish-deputeti britanik Martyn Day dënoi përdorimin e dënimit me vdekje nga Irani si terror i sponsorizuar nga shteti dhe mbështeti NCRI-në si alternativë demokratike. Lordi Dholakia bëri thirrje për referimin e shkeljeve të të drejtave të njeriut në Iran te Këshilli i Sigurimit i OKB-së, ndërsa ish-Kryeministri rumun Petre Roman bëri paralele me luftën demokratike të Rumanisë, duke parashikuar rënien e afërt të regjimit iranian.
Përfaqësuesit kanadezë, përfshirë ish-Ministren Judy Sgro dhe Senatorin Michael L. MacDonald, vlerësuan zbulimet e NCRI-së për veprimet e paligjshme të regjimit dhe përcaktimin e IRGC-së nga Kanadaja si grup terrorist, duke nxitur të tjerët të ndjekin shembullin.
Deputetja malteze Janice Chetcuti dhe parlamentarët irlandezë si Peter Cleere dhe James O’Connor dënuan brutalitetin dhe shkeljet bërthamore të regjimit, duke mbështetur vizionin e NCRI-së. Senatori irlandez Gerard Craughwell bëri thirrje për veprim nga BE-ja, ndërsa Catherine Noone dhe Mary Fitzpatrick theksuan mbështetjen e Irlandës për planin e NCRI-së, duke cituar përputhjen e tij me vlerat demokratike.
Ish-Ministri portugez António Carmona Rodrigues dhe ish-eurodeputetja holandeze Dorien Rookmaker vlerësuan udhëheqjen e Rajavi-t, me Rookmaker që e quajti NCRI-në një forcë morale. Përfaqësuesi zviceran Patrick Lussi njoftoi mbështetjen e Gjenevës për Rezistencën Iraniane, duke dënuar ekzekutimet e regjimit dhe duke nxitur Zvicrën të vendosë IRGC-në në listën e zezë.
Konferenca nënvizoi një thirrje të unifikuar për një ndryshim politikash, duke theksuar mbështetjen për aspiratat demokratike të popullit iranian, njohjen e NCRI-së dhe veprimet vendimtare kundër IRGC-së. Folësit shprehën optimizëm për të ardhmen e Iranit, të udhëhequr nga populli i tij dhe rezistenca e organizuar e NCRI-së, duke sinjalizuar një angazhim ndërkombëtar në rritje për një Iran të lirë, demokratik dhe sekular.
 si një alternativë të besueshme ndaj regjimit aktual.){kind=link}