E Dielë, 28 Gusht 2016
NCRI – Hill.com, websiti kryesore politik i shtetev të bashkuara, që lexohet nga shtëpia e bardhë dhe ligjvënësit, një artikull nga Michael Johns, Jr, një praktikant hulumtues në Forumin e Lindjes së Mesme në Filadelfia, duke iu referuar zgjedhjeve të ardhshme presidenciale në SHBA dhe situateës kritike në rajonin e lindjes së mesme sugjeroi një vështrim të ri në politikën e jashtme amerikane ndaj Iranit dhe në paragrafin e tij përfundimtarë nënvizoi se:
” Mbështetja e SHBA në përpjekjet e rëndësishme të opozitës demokratike NCRI është e vonuar, “këtu është vijimi i tekstit të artikullit.
Shtetet e Bashkuara gati për të zgjedhur një administratë të re këtë nëntor, një mundësi për zhvillim e një vështrim të ri në politikën e jashtme të SHBA-së ndaj Iranit. Çfarë lloj i politikës së Iranit që do ti shërbente më mirë interesave të SHBA-së dhe perëndimit?
Kjo temë dhe të tjera në lidhje me të tashmen dhe të ardhmen e Iranit kanë qenë objekt i konferencës vjetore në Paris i Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI) muajin e kaluar një organizatë e madhe dhe gjithnjë e më me ndikim tek disident iranian që ka tërhequr mbështetjen dypartiake të disa udhëheqësve të shquar politikë të SHBA, duke përfshirë edhe ish-Kryetarin e Dhomës Newt Gingrich, ish-ambasadorin e Kombeve të Bashkuara John Bolton, ish-kryebashkiaku e Qytetit të New York, Rudy Giuliani, dhe ish Gov.Vermont Howard Dean dhe Gov. Pennsylvania Ed Rendell.
E udhëhequr nga presidentja e zgjedhur Maryam Rajavi, NCRI tërhoqi vëmendjen e 100.000 të mërguarve Iranianë në konferencën vjetore në Paris muajin e kaluar. E themeluar në vitin 1981, dy vjet pas revolucionit iranian të vitit 1979, NCRI është një organizatë politike që përfaqëson grupe të ndryshme të Iranianëve në politike, etni dhe fe. Qëllimi i tyre i deklaruar është të krijojnë një republikë laike demokratike në Iran që aderon në deklaratën universale të drejtave të njeriut dhe i druhet prodhimit të armëve të shkatërrimit në masë dhe raketave balistike.
Irani aktualisht nën kontrollin autoritar të mullahët në vendit, qëllimet e NCRI janë pa dyshim ambicioze. Megjithatë, në shumë mënyra, NCRI është pikërisht lloji i organizatës iraniane të opozitës që duhet të tërheqi vëmendjen dhe mbështetjen e SH.B.A., veçanërisht në qoftë se avancimin e lirive politike dhe civile është shumë e nevojshme për Iranin.
SHBA ka pasur një mundësi të artë për t’u angazhuar në mbështetjen e Revolucionit të Gjelbër të vitit 2009. Pas zgjedhjeve të rreme presidenciale të atij viti, rreth dy deri në tre milionë qytetarë iranianë në mënyrë paqësore dolën në rrugët e Iranit për të protestuar mashtrimit zgjedhor dhe bënë thirrje për reformën politike demokratike. Ajo ka krijuar një përballje mes regjimit të fuqishëm autokratik, që nuk ishte i prirur të liberalizonte edhe ato pak miliona qytetarë, të cilët kishinë kërkuar një reformë të tillë. Administrata Obama, megjithatë, i është përgjigjur me vones kryengritjes së madhe, duke dështuar në mbështetjen e protestave, aq më pak me mbështetjen e prekshme të SHBA-së.
Ishte një momentë përcaktues mes marrëdhënieve të SHBA-Iranë, në thelbë përforcuan botën se Uashingtoni qëndroi me qeverinë tiranik të Iranit dhe jo të miliona qytetarëve të saj të nënshtruar që kërkojnë një stilë demokratikë perëndimor të reformës politike. Me SH.B.A. kryesisht të heshtur dhe në dukje mbështetës i kryengritjes, Revolucioni Gjelbër u shtyp nga forcat e regjimit iranian. Mijëra protestues janë vrarë, plagosur, ose burgosur.
Ndërsa mbulimi i mediave Iraniane në Perëndim është fokusuar në retorikën nxitëse anti-amerikane dhe anti-izraelite nga Teheran, si dhe rritjen e vazhdueshme të aftësive balistike dhe në mbrojtjen bërthamore, historia kryesisht raporton popullin iranian me aspirata për liberalizimi politik. Ndjenja që shkaktoi Revolucionin e Gjelbër ende ekzistojnë në Iran, ku regjimi është shumë i papëlqyer dhe shumica e iranianëve janë në kërkimë të ndryshimit dhe reformave. Shumica e Iranianëve mbështesin marrëdhëniet e ngushta midis Teheranit dhe Uashingtonit, më pak se 35 për qind janë kundër.
Veçanërisht shumica e Iranianëqë e konsiderojnë të madhe në rritje e demografisë së të rinjve, shumica e iranianeve duan atë lloj ndryshimi demokratik paqësor të politikës së jashtme të moderuar që premton NCRI dhe SHBA duhet ta përkrah.
Si një administratë e re që vjenë në Uashington këtë janar, SHBA mund të shfrytëzojnë këtë mundësi për të dërguar një mesazh të ri dhe inkurajues për popullin e Iranit. Edhe në qoftë se presidenti i ardhshëm individualisht zgjedh të mbajë në vend marrëveshjen aktuale bërthamor të Obamës me regjimin iranian, mbetet një mundësi politike për të dërguar një mesazh se mullahët e iranit nuk janë e vetmja lojë në qytet. Pavarësisht mungesës së turpshme të mbështetjes së të drejtave të njeriut në Iran dhe aspiratave demokratike politike, të SHBA ende ka mundësi të ndryshojnë kursin dhe të mbështesin vërtetë këto vlera si Washingtoni dhe vende të tjera nëpër botë.
Kur të vijë mundësia tjetër për iranianët përa i përket ndryshimeve politike, ata do të zgjedhin të flasin ose të heshtin bazuar në fuqinë e aleatëve të tyre. Mbështetja e SHBA për përpjekjet e rëndësishme të opozitës demokratike NCRI është e vonuar. Korespondimi dhe inkurajimi i NCRI dhe grupeve të tjera të opozitës do të jetë tepër e rëndësishëme në drejtim dhe forcimin e motivimit për aktivizmin e të ardhmesë, do të fillojë të hapë rrugën e gjatë për krijimin e një qeverie më të liberalizuar.