Regjimi iranian dhe Udhëheqësi i tij Suprem, Ali Khamenei, po vazhdojnë me një valë ekzekutimesh me një rritje të re të ekzekutimeve kohët e fundit. Çfarë po e shtyn këtë rritje të papritur të vrasjeve sistematike nga shteti?
Më 8 maj, regjimi ekzekutoi të paktën shtatë të burgosur. Vala e ekzekutimeve filloi javën e kaluar me varjen e disa të burgosurve baluçi para protestës javore kundër regjimit në provincat Sistan dhe Baluchestan. Raportet e Rezistencës Iraniane tregojnë se mbi 50 të burgosur janë ekzekutuar deri më tani, dhe gati dyzet e katër të tjerë janë transferuar në izolim, në pritje të ekzekutimit.
Ekonomia e vendit është në rrënim, me raporte që pranojnë inflacionin 50%, një monedhë në rënie dhe papunësi në rritje. Këto probleme kanë shkaktuar një rënie të mprehtë në fuqinë blerëse të popullsisë dhe rritje të shkallës së varfërisë. Dekadat e shtypjes vetëm sa i kanë shtuar karburant fuçisë barut të shoqërisë iraniane.
Kështu, shoqëria e Iranit është një bombë me sahat e protestave të nxitura nga fatkeqësia financiare dhe problemet sociale të regjimit. Ditët e regjimit janë të numëruara, pavarësisht aftësisë së tij për të shuar përkohësisht mosmarrëveshjet. Zjarri i mosmarrëveshjes ende digjet nën hi, duke pritur për shkëndijën e radhës për të ndezur një kryengritje tjetër.
Rritja e ekzekutimeve është një përpjekje e dëshpëruar për të shuar shoqërinë e trazuar. Regjimi është i tronditur nga krizat dhe nuk mund – ose nuk do – të zgjidhë problemet që ka krijuar. Kështu, Khamenei është i vendosur të ruajë kontrollin e tij mbi pushtetin dhe të heshtë disidentët. Ai madje është zotuar se do t’i trajtojë ashpër ata që i quan “rebelë”.
Pretendimet e regjimit për të qenë një fuqi rajonale u ekspozuan tërësisht si një mashtrim gjatë kryengritjes mbarëkombëtare. E vërteta është se çdo kryengritje që e vërteta është se çdo kryengritje që nga viti 2018 i ka dhënë një goditje të rëndë teokracisë në pushtet. Por ishin protestat që shpërthyen pas vrasjes së egër të Mahsa Aminit që shënuan një moment vendimtar.
Këto demonstrata bënë që regjimi të humbiste sado pak legjitimitet që kishte ende jashtë vendit. Parullat e drejtuara ndaj Khameneit, si “Vdekje Khamenei” dhe “Khamenei, ti vrit, ne do të të varrosim”, nuk lanë asnjë dyshim për këtë.