Ligjvënësit italianë bashkohen me znj. Rajavi për të kërkuar një veprim të guximshëm të BE-së kundër regjimit Iranian

261
Senatori Giulio Terzi flet në konferencën në Parlamentin Italian, 17 prill 2025

Më 16 prill 2025, në Parlamentin Italian u mbajt një konferencë madhore ku ligjvënës dhe zyrtarë të njohur iu bashkuan znj. Maryam Rajavi, Presidente e zgjedhur e Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI), për të kërkuar një ndryshim të thellë të politikës së Bashkimit Evropian ndaj Iranit. Ngjarja, e titulluar “Zgjidhja e Tretë për çështjen e Iranit”, bëri thirrje për braktisjen e politikës së kahershme të pajtimit në favor të mbështetjes së ndryshimit të regjimit të udhëhequr nga populli iranian dhe rezistenca e organizuar.

Në fjalimin e saj kryesor, znj. Rajavi theksoi shtypjen brutale të ushtruar nga regjimi iranian për të ruajtur pushtetin, duke përmendur ekzekutimin e 1,150 personave nga marsi 2024 deri në mars 2025, përfshirë pesë të burgosur politikë të varur në një ditë të vetme. Ajo theksoi se mbijetesa e regjimit varet nga dhuna, terrorizmi dhe përshkallëzimi bërthamor, dhe se zgjidhja e vetme është përfundimi i sundimit klerikal.

Rajavi i bëri thirrje qeverive evropiane, në veçanti Italisë, të udhëheqin një politikë të re të BE-së duke njohur të drejtën e popullit iranian për të rrëzuar regjimin, duke referuar shkeljet e të drejtave të njeriut në Iran në Këshillin e Sigurimit të OKB-së, duke rindezur mekanizmin “snapback” të Rezolutës 2231 të OKB-së, dhe duke mbështetur anëtarët e Organizatës së Muxhahedinëve të Popullit të Iranit (PMOI) në Ashraf 3. Ajo theksoi se angazhimi ekonomik me Teheranin është i kotë nën diktaturën aktuale, duke argumentuar se një Iran demokratik është çelësi për stabilitet dhe begati.

Senatori Giulio Terzi, ish-Ministër i Jashtëm i Italisë dhe një zë i rëndësishëm në Senat, dha një mbështetje të fuqishme për znj. Rajavi dhe Rezistencën. Ai lavdëroi guximin dhe qartësinë morale të tyre, dhe dënoi idenë e “moderatorëve” brenda regjimit iranian si një iluzion të rrezikshëm. Terzi theksoi rolin e MEK (Mujahedin-e Khalq) në zbulimin e aktiviteteve sekrete bërthamore të Iranit dhe bëri thirrje që Evropa të mbështesë Planin me Dhjetë Pika të NCRI, i cili përshkruan një të ardhme demokratike, laike dhe jo-bërthamore për Iranin.

Senatorja Gisella Naturale pasqyroi këto ndjenja, duke nënvizuar përgjegjësinë morale të kombeve demokratike për të qëndruar kundër tiranisë. Ajo theksoi një rritje prej 43% të ekzekutimeve krahasuar me vitin e kaluar dhe i quajti veprimet e regjimit thellësisht në kundërshtim me dinjitetin njerëzor. Ajo gjithashtu vlerësoi rolin e grave iraniane në rezistencë dhe rikonfirmoi mbështetjen nga deputetet italiane.

Senatori Raffaele Speranzon, nga Komiteti i Punëve të Jashtme të Senatit, theksoi se mbështetja për popullin iranian tejkalon politikën—është një domosdoshmëri morale. Ai dënoi mizoritë e regjimit, përfshirë torturën dhe shtypjen me bazë gjinore, dhe i hodhi poshtë përpjekjet diplomatike të Teheranit si mashtruese. Speranzon kërkoi që Italia të udhëheqë përpjekjet për izolimin diplomatik të regjimit dhe të mbështesë vizionin e NCRI për një Iran demokratik.

Senatori Marco Scurria tërhoqi vëmendjen ndaj kërcënimit gjeopolitik më të gjerë që paraqet regjimi iranian, duke e lidhur atë me pasigurinë globale dhe aleancën e tij me Rusinë në kontekstin e luftës në Ukrainë. Ai shprehu admirim për udhëheqjen e znj. Rajavi dhe theksoi përgjegjësinë e Italisë për të mbështetur ndryshimin demokratik në Iran.

Deputeti Emanuele Pozzolo, Nënkryetar i Komitetit të Parlamentarëve për një Iran të Lirë, dënoi ashpër shkeljet e të drejtave të njeriut nga regjimi, veçanërisht ekzekutimet masive që kanë në shënjestër të rinjtë dhe gratë. Ai bëri thirrje për njohjen e NCRI dhe për listimin e Gardës Revolucionare Islamike të Iranit (IRGC) si organizatë terroriste, duke paralajmëruar se heshtja dhe pajtimi vetëm sa i forcojnë krimet e Teheranit.

Konferenca u mbyll me mbështetje të gjerë për Planin me Dhjetë Pika të znj. Rajavi, i cili mbështet një Iran demokratik dhe laik që garanton barazi gjinore, lirinë e shprehjes, përfundimin e dënimit me vdekje dhe një politikë jobërthamore. Ligjvënësit italianë u zotuan të intensifikojnë mbështetjen e tyre për Rezistencën iraniane dhe të nxisin një qëndrim më të fortë të BE-së kundër teokracisë në Teheran.