Friday, March 29, 2024

Pse zyrtarët e lartë të regjimit nuk mund të heshtin për rolin e MEK-ut

saeed khatibzadeh ebrahim raisi kazem gharibabadiPresidenti i regjimit iranian Ebrahim Raisi (në mes), zëdhënësi i qeverisë Saeed Khatibzadeh (majtas) dhe zëvendësi i regjimit për çështjet ndërkombëtare dhe të drejtat e njeriut Kazem Gharibabadi (djathtas)

Në vitin 1980, themeluesi i regjimit të mullahëve dhe ish-udhëheqësi suprem Ruhollah Khomeini u tha besnikëve të tij në një fjalim: “Armiku ynë nuk është as në Lindje, as në Perëndim, as në Kurdistan. Armiku është pikërisht këtu, nën hundën tonë, në Teheran.”

Të besuarit e Khomeinit, më vonë, pranuan se Khomeini dhe i gjithë regjimi i tij ishin të tmerruar nga armiku kryesor. Në vitin 2020, Ahmad Jannati, kreu i Asamblesë së Ekspertëve, kujtoi se në atë kohë, regjimi kishte frikë se “MEK do t’i nxjerrë njerëzit në rrugë”.

Dhe tani, presidenti i regjimit Ebrahim Raisi po shpreh të njëjtat drithërima, duke pranuar më tej rolin e spikatur që MEK-u luajti në luftën kundër tiranisë së regjimit në katër dekadat e fundit. Raisi, i cili më 27 qershor po merrte pjesë në një ceremoni për të bërë homazhe për Assadollah Lajevardin, i njohur si “kasapi i Evinit”, tha: “grupi i hipokritëve (referenca poshtëruese e regjimit për MEK-un) do të jetë përjetësisht i mallkuar sepse kudo që të shihni të keqen dhe rebelimi në vend, në 40 vitet e fundit, ka pasur një gjurmë të [MEK]. Nuk ka pasur asnjë lëvizje apo veprim kundër këtij revolucioni ku mungojnë hipokritët. Me mbështetjen e fuqive dominuese (një nga termat e regjimit për t’iu referuar Perëndimit), hipokritët janë përpjekur gjithmonë të vazhdojnë me veprat e tyre të liga.”

Ebrahim Raisi admits to MEK's role against Iran's regime

Natyrisht, ajo që Raisi nënkupton me “revolucion” është sundimi tiranik i mullahëve, dhe ajo që ai nënkupton me “të keqen” dhe “kryengritjen” është çdo veprim që sfidon tiraninë e mullahëve.

Në të njëjtën ditë, Saeed Khatibzadeh, zëdhënësi i ministrisë së jashtme të regjimit, më kot u përpoq të minimizonte udhëtimin e fundit të Mike Pence në Ashraf 3, Shqipëri dhe takimin e tij me zonjën Maryam Rajavi, duke thënë në një konferencë për shtyp: “ata janë njerëz të thyer që po përpiqen të pozojnë si njerëz të vërtetë dhe të organizojnë konferenca.” Khatibzadeh gjithashtu pranoi se “kjo nuk është hera e parë dhe as e fundit që MEK do të mbështetet”.

Khatibzadeh nuk shpjegoi se si këta njerëz “të thyer” kanë qenë – sipas presidentit të tij – pas “çdo rebelimi” në 40 vitet e fundit.

Tre ditë më parë,zëvendësi i regjimit për çështjet ndërkombëtare dhe të drejtat e njeriut Kazem  Gharibabadi shpjegoi  në TV shtetëror më 24 qershor: “ndoshta në disa momente, besimi ishte se [MEK] nuk ka mbështetje dhe se nuk ka nevojë që ne t’i referohemi atyre më gjatë.

Gharibabadi shtoi, “nuk ka pasur asnjë takim mes nesh dhe delegacioneve evropiane ku të mos kemi diskutuar [MEK]. Në mbledhjen e Këshillit të të Drejtave të Njeriut në shkurt, ia kushtova të paktën 2-3 minuta fjalimit tim shtatë-minutësh [MEK-ut].”

Kjo është arsyeja pse që kur u vendos ndalimi për përmendjen e emrit të MEK-ut gjatë presidencës së Ali Akbar Hashemi Rafsanjani, zyrtarët e lartë të regjimit nuk mund të shmangin përmendjen e emrit të opozitës iraniane.

Këto pranime po ndodhin në një kohë që regjimi po përpiqet dëshpërimisht të zbusë gjendjen shpërthyese të shoqërisë duke i drejtuar protestat drejt mbështetjes për mbetjet e regjimit të dispozituar të Shahut. Kjo taktikë synon të largojë vëmendjen nga alternativa kryesore ndaj rregullave tiranike të mullahëve.

Por edhe pse nuk kursejnë asnjë përpjekje për të diskredituar MEK-un, zyrtarët e regjimit nuk mund të shmangin të thonë se asnjë lëvizje tjetër nuk është ngritur kundër tiranisë së tyre vazhdimisht gjatë katër dekadave të fundit.