Kryengritja mbarëkombëtare e Iranit vazhdon pavarësisht shtypjes së rëndë nga regjimi dhe vrasjes së mbi 550 protestuesve. Të ndezura fillimisht pas vrasjes tragjike të një vajze kurde ndërkohë që ishte arrestuar nga policia, protestat tani janë shndërruar në një revolucion. Revolucioni i popullit iranian është mbështetur gjerësisht nga iranianët jashtë vendit, të cilët përpiqen t’i bëjnë jehonë zërit të bashkatdhetarëve të tyre.
Që nga 3 nëntori, Organizata e Komuniteteve Iraniano-Amerikane (OIAC) ka ngritur një ekspozitë fotografike të martirëve të kryengritjes mbarëkombëtare të Iranit dhe viktimave të katër dekadave shtypje nga regjimi, përpara Kapitolit të SHBA.
Kjo ekspozitë përfshin fotografi të martirëve të kryengritjes mbarëkombëtare të Iranit dhe mijëra viktimave të masakrës së vitit 1988 ndaj mbi 30,000 të burgosurve politikë. Shumica e viktimave të masakrës së vitit 1988 ishin anëtarë dhe mbështetës të grupit kryesor opozitar të Iranit, Mujahedin-e Khalq (MEK). Presidenti aktual i regjimit, Ebrahim Raisi, luajti një rol kyç gjatë gjenocidit të vitit 1988, duke vepruar si anëtar i “komisionit të vdekjes” në Teheran, një komitet përgjegjës për identifikimin dhe ekzekutimin e mbështetësve të MEK që refuzonin të hiqnin dorë nga mbështetja për këtë organizatë.
Ekspozita në Uashington e Organizuar nga OIAC- 9 nëntor
Day 11 of Iranian Americans campaign in solidarity with the #IranRevolution @POTUS @SecBlinken hear it in their own words and chants. #FreeIran #MahsaAmini pic.twitter.com/KLtZ2ImqbY
— OIAC: Organization of Iranian American Communities (@OrgIAC) November 10, 2022
Ekspozita e madhe fotografike e OIAC-së është mirëpritur gjerësisht nga ligjvënësit amerikanë dhe figura të shquara politike që e vizituan atë dhe shprehën solidaritetin e tyre me popullin e Iranit dhe kryengritjen e tij.
Anëtarët e diasporës iraniane dhe mbështetësit e MEK kanë mbajtur protesta në kryeqytete të ndryshme perëndimore në solidaritet me bashkatdhetarët e tyre të ngritur brenda Iranit. Disa nga këto qytete përfshijnë Uashington DC-në, Stokholmin, Londrën dhe Berlinin.
Këta iranianë liridashës mbajnë pankarta duke i kërkuar komunitetit botëror të njohë të drejtën e popullit iranian për vetëmbrojtje përballë brutalitetit në rritje të regjimit. Ata gjithashtu thërrasin me slogane popullore si: “Vdekje diktatorit”, “Poshtë [Ali] Khamenei” dhe “Poshtë tirani, qoftë Shah apo mullah”. Këto slogane pasqyrojnë dëshirën e popullit iranian për të pasur një Iran demokratik dhe për të refuzuar çdo formë diktature.
