Për sa kohë duhet t’i shohim këto sinjale që thyejnë normat? Këto janë fjalët e përdorura nga buletini i lajmeve i drejtuar nga shteti më 13 prill, duke zbuluar frikën e dhimbshme të regjimit nga alternativa e tij e mundshme, Organizata e Muxhahedinëve të Popullit Iranian (PMOI/MEK) dhe aktivitetet e saj në rritje.
Nga instalimi i pankartave të mëdha deri te projektimi i imazheve të liderëve të Rezistencës në ndërtesa të mëdha, djegia e simboleve të regjimit të shtypjes dhe shkrimi i mbishkrimeve në mure në qytetet anembanë Iranit, Njësitë e Rezistencës së MEK-ut tregojnë aftësinë e Rezistencës Iraniane dhe përkushtimin e saj për të përmbysur regjimin e mullahëve .
Këto aktivitete, të cilat ndodhin çdo ditë në të gjithë vendin, pavarësisht një rrjeti të gjerë kamerash vëzhgimi, pikërisht nën hundën e forcave të sigurisë së regjimit, me të vërtetë përhapën frymën e rezistencës mes iranianëve.
Regjimi është përpjekur prej kohësh të imponojë një sundim terrori në shoqëri. Njësitë e Rezistencës së MEK-ut janë cekice që thyejnë goditjen atmosferike të regjimit.
Pas dekadash të harxhimit të miliarda dollarëve për demonizimin e MEK-ut, media shtetërore dhe zyrtarët e regjimit tani paralajmërojnë në mënyrë shume te qarte për popullaritetin në rritje të MEK-ut në mesin e iranianëve dhe rolin e tij në drejtimin e shoqërisë së paqëndrueshme.
Për t’u përgatitur për kryengritje të parashikuar e të udhëhequr nga MEK dhe njësitë e tij të rezistencës, udhëheqësi suprem i regjimit Ali Khamenei emëroi Ebrahim Raisi, një vrasës masiv dhe të paskrupullt, si president. Asgjë nuk thotë se regjimi është në panik më shumë se përzgjedhja e Raisit, i cili luajti një rol kyç në masakrën e 1988-ës të dhjetëra mijëra anëtarëve të MEK-ut dhe duke mbushur kabinetin e tij me veteranët ushtarakë më të egër të regjimit. Me fjalë të tjera, prania e Raisit dhe paralajmërimet në rritje për MEK-un, janë një hakmarrje e frikshme refleksive kundër tetë kryengritjeve në vitet e fundit.