Të martën, më 10 shtator, të burgosurit politikë në 21 burgje në Iran filluan një grevë urie si pjesë e fushatës “Jo Ekzekutimeve të Martave“, tashmë në javën e 33-të radhazi. Kjo protestë, e cila ka marrë një vrull të vazhdueshëm në mbarë vendin, synon të ndërgjegjësojë dhe të kundërshtojë përdorimin e dënimit me vdekje nga regjimi, i cili është rritur në muajt e fundit. Deklarata e përbashkët e të burgosurve dënoi shtypjen e fundit të regjimit, arrestimet e padrejta dhe taktikat e frikësimit të përdorura nga zyrtarët e burgut, veçanërisht në burgun e Urmisë, ku pjesëmarrësit e fushatës janë kërcënuar nga Peyman Khanzadeh, drejtori i burgut, dhe Nader Azarnia, kreu i sigurisë. .
Të burgosurit raportuan se 29 individë janë ekzekutuar tashmë që nga 21 gushti, me raportime të shumta të të burgosurve që janë torturuar deri në vdekje. Grevistët theksuan se këto abuzime u theksuan në raportin e fundit të raportuesit të posaçëm të atëhershëm të OKB-së, Javaid Rehman, duke i përshkruar veprimet e regjimit si “krime barbare” që kërkojnë përgjegjësi globale.
Në deklaratën e tyre, të burgosurit në grevë përsëritën angazhimin e tyre për të vazhduar fushatën deri në heqjen e dënimit me vdekje dhe u bënë thirrje të gjithë të burgosurve anembanë Iranit që t’i bashkohen kauzës. Ata i kërkuan gjithashtu raportuesit special të OKB-së Mai Sato që të vizitojë burgjet iraniane, veçanërisht për të hetuar kushtet e të burgosurve politikë dhe të atyre që janë dënuar me vdekje.
I have been the Special Rapporteur on #Iran 1 month. During August 2024, at least 93 individuals were executed. Based on information received, only a fraction is officially reported by the Islamic Republic of #Iran, highlighting the need for transparency. https://t.co/vVfWuexkMI
— Mai Sato (@drmaisato) September 3, 2024
Kjo protestë e koordinuar pasqyron trazirat më të gjera brenda Iranit, me demonstrata të vazhdueshme nga grupe të ndryshme shoqërore, duke përfshirë punëtorë, infermierë, pensionistë dhe mësues, ndër të tjera që bëjnë thirrje për drejtësi dhe ndryshime novator. Ndërsa vëmendja ndërkombëtare ndaj situatës në burgjet iraniane rritet, greva e urisë së të burgosurve shërben si një simbol i fuqishëm i rezistencës kundër taktikave represive të regjimit dhe përdorimit të tepruar të dënimit me vdekje.
Ndërkohë, Amnesty International ka ngritur shqetësime urgjente në lidhje me rrezikun e afërt të ekzekutimit me të cilin përballet Sharifeh Mohammadi, një mbrojtëse e të drejtave të njeriut në Iran. Mohammadi, e cila u dënua me vdekje në qershor 2024 nga një Gjykatë Revolucionare në Rasht, provinca Gilan, po dënohet vetëm për mbrojtjen e saj paqësore të të drejtave të grave dhe punëtorëve, si dhe kundërshtimin e saj të hapur ndaj dënimit me vdekje. Dënimi i saj vjen pas një gjyqi jashtëzakonisht të padrejtë, gjatë të cilit pretendimet e saj për torturë dhe keqtrajtim nuk u hetuan kurrë.
