Friday, March 29, 2024

Protestat e vazhdueshme në Iran, zërat e pakënaqësisë më të lartë se kurrë

Continuous protests in Iran, discontented voices louder than everNuk kaloi shumë kohë pas revolucionit antimonarki të shkurtit 1979 dhe vendosjes së një diktature tjetër të zbukuruar me premtime fetare dhe të rreme, që shoqëria iraniane dëshmoi lindjen e një grupi tjetër protestash dhe demonstratash në Iran. Mund të kujtohet protesta e 8 marsit 1979 nga gratë kundër hixhabit të detyrueshëm dhe kufizimit të të drejtave të grave, vetëm disa javë pasi Khomeini mori pushtetin. “Ne nuk kishim një revolucion për të shkuar prapa.” Kjo ishte thirrja e tubimit që mblodhi dhjetëra mijëra gra iraniane së bashku në rrugët e Teheranit më 8 mars 1979.

Premtimet e thyera të këtij regjimi të ri dhe dështimi i tij për të përmbushur kërkesat e njerëzve rezultuan në aksione sporadike por të vazhdueshme proteste nga shtresa të ndryshme shoqëria iraniane në qytetet anembanë Iranit.

Këto veprime protestuese kishin një ton themelor: pakënaqësi dhe pakënaqësi. Regjimi i ri, ende i mistifikuar dhe i iluzionuar nga besimi i njerëzve nga njëra anë dhe paaftësia dhe mosgatishmëria e tij për të sjellë ndonjë ndryshim thelbësor për të materializuar kërkesat dhe pritshmëritë e njerëzve, përdori banditë dhe klubet e sapoformuara për të shtypur çdo formë opozitare dhe mospëlqimi.

“Kombëtarizimi” i këtyre protestave, përhapja e tyre në qytete dhe shtresa të ndryshme, shtypja e armatosur dhe e dhunshme e protestuesve dhe parullat e njerëzve që synonin liderët e Republikës Islamike u bënë karakteristikat më të dukshme të këtyre protestave.