Kanë kaluar rreth tre javë që kur gjyqësori i regjimit iranian shpalli dënimin e tij të parë me vdekje në lidhje me kryengritjen mbarëkombëtare që shpërtheu pas vdekjes së 22-vjeçares Mahsa Amini në duart e “policisë së moralit” famëkeq të Teheranit.
Ende nuk ka asnjë shenjë që këto protesta të humbasin vrullin dhe raportet vazhdojnë të rrjedhin në mediat ndërkombëtare për të shtëna dhe rrahje fatale, si dhe dënime me vdekje që janë lëshuar ose mund të jepen në të ardhmen e afërt. Ky publicitet mund të përbëjë një sfidë tjetër të madhe për regjimin iranian, duke pasur parasysh se disa nga demonstratat më të mëdha në javët e fundit janë nxitur nga memorialet për viktimat e goditjes së qeverisë.
Deri më tani, këta dëshmorë kanë fituar vëmendjen e brendshme dhe ndërkombëtare, para së gjithash për shkak të rrethanave të vdekjes së tyre.
Vdekja e Mahsa Amini më 16 shtator erdhi tre ditë pasi policia e moralit e konsideroi atë se e mbante hixhabin e saj në mënyrë të pahijshme dhe e nënshtroi atë ndaj rrahjeve të egra gjatë rrugës për në një qendër arsimore. Funerali i saj shkaktoi një raund fillestar protestash në qytetin e saj të lindjes, Saqqez, të cilat u përhapën shpejt në pjesën tjetër të vendit.
Vlerësimet e fundit nga Organizata e Muxhahedinëve të Popullit të Iranit (PMOI/MEK), grupi kryesor opozitar pro-demokratik i vendit, tregojnë se protestat po zhvillohen tani në rreth 277 qytete dhe qyteza, me kërkesat e tyre qendrore jo vetëm restaurimin e të drejtave të grave, por edhe përmbysja e të gjithë regjimit pas ligjeve të mbulimit të detyruar dhe aparteidit gjinor.
