Më 26 prill, në të njëjtën ditë kur gjyqësori i regjimit iranian konfirmoi dënimin e dy studentëve elitarë të vlerësuar me çmime me 16 vjet burg për aktivizëm kundër të gjithë strukturës qeverisëse, Udhëheqësi Suprem i regjimit organizoi një takim me një turmë që ai e quajti “studentë dhe anëtarë të organizatave studentore” për të paralajmëruar ndjekësit e tij për atë që po ndodh në universitetet e vendit.
Duke kujtuar ditët e para pas revolucionit të vitit 1979 dhe në kontradiktë me ngjarjet që shndërruan shumicën e studentëve iranianë në disidentë politikë, Khamenei tha: “Që në fillim, dy pikëpamje krejtësisht të kundërta, domethënë, ‘pikëpamja e revolucionit të udhëhequr nga Imam Khomeini’ dhe “pikëpamja e lëvizjes reaksionare dhe kundërrevolucionare” u përballën me njëra-tjetrën në universitetet tona. Revolucioni e pa universitetin si një qendër për të prodhuar shkencë dhe rritje shkencore dhe kështu si një ofrues të fuqisë kombëtare, por lëvizja kundërrevolucionare donte që universitetet të bëheshin qendra të të mësuarit të relikteve të arsimit perëndimor, në mënyrë që ta kthenin vendin në një shoqëri konsumeriste për produktet perëndimore.”
“Më vonë, shoqatat islame të universiteteve, dhe më pas Lëvizja Studentore Basij dhe Lëvizja e Pedagogëve Basij u krijuan për të ngritur flamujt e revolucionit në universitete,” shtoi Udhëheqësi Suprem, duke iu referuar goditjes mbarëkombëtare ndaj akademisë që u quajt “Revolucion Kulturor” nga Khomeini.
Khamenei më pas filloi të nënvizonte arsyen kryesore të predikimit të tij. Duke folur gjatë dhe duke shpalosur shqetësimet e tij për rreziqet e universitetit, ai deklaroi: “Republika Islamike mund të jetë krenare për universitetin e saj, por edhe mund të shqetësohet për këtë universitet. Lëvizja reaksionare dhe kundërrevolucionare, e cila ka lidhje me fuqitë e huaja, është ende aktive dhe ka një axhendë për universitetet me mbështetjen dhe drejtimin e politikave neo-koloniale. Prandaj, duhet të shqetësohemi.”
Duke hedhur poshtë disidencën e brendshme mbarëkombëtare si gjoja të lidhur me burime të huaja, Khamenei shtoi: “Sipas mendësisë perëndimore, trashëgimia e madhe e mendimit dhe e kulturës së vendit duhet të pakësohet ose të fshihet dhe numri i madh i të rinjve që duan të ngjiten në shkallët e nderit dhe dinjitetit kombëtar duhet të përballen me dëshpërim dhe ankth, dhe një ndjenjë ngërçi duhet të injektohet tek brezi i ri. Kjo është arsyeja pse ne duhet të shqetësohemi dhe të përballemi me të.”
Komentet e Udhëheqësit Suprem pasqyruan gjithashtu shqetësimin e tij të madh për radikalizimin e shoqërisë iraniane. Edhe pse indirekt pranoi zhgënjimin e popullit, ai iu kundërvu kritikave të ashpra ndaj qeverisë së përzgjedhur prej tij. “Kur ka një menaxhim revolucionar që drejton vendin, duhet t’i dorëzohesh kërkesave të arsyeshme, dhe kjo nuk lë vend që disa njerëz të dyshojnë për rëndësinë e rolit të studentëve,” tha ai.
“Shmangia e sjelljeve të ashpra nuk do të thotë kompromis dhe lajka, dhe asnjëherë nuk kam dhënë dhe nuk do të jap këshilla të tilla për të rinjtë dhe studentët, por qëllimi i kësaj këshille është shmangia e literaturës së dëmshme dhe sarkastike, e cila fatkeqësisht është përhapur shumë edhe në hapësirën kibernetike sot,” shtoi Khamenei.
Khamenei gjithashtu gjeti kohë për të shpjeguar mendimet e tij për çështjet ndërkombëtare. Vërejtjet e tij shfaqën shqetësime serioze se si lufta në Ukrainë do të ndikojë tek aleati i regjimit të tij, Rusia, dhe tek statusi i regjimit të tij në botë.
“Sot, bota është në prag të një rendi të ri ndërkombëtar, i cili po formësohet pas epokës së rendit botëror bipolar drejt teorisë së një rendi botëror unipolar,” tha Khamenei. “Lufta në Ukrainë duhet të shqyrtohet më thellë dhe në kontekstin e formimit të një rendi të ri botëror, i cili ka të ngjarë të pasohet nga procese komplekse dhe të vështira. Në këto rrethana të reja dhe komplekse, të gjitha vendet, përfshirë Republikën Islamike, kanë për detyrë të ruajnë autoritetin e tyre të fortë dhe të butë për të garantuar që interesat dhe siguria e vendit të mos anashkalohen.”