Mijëra iraniano-amerikanë dhe mbështetës të Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit (NCRI) u mblodhën në Uashington, D.C., më 8 mars 2025, në një tubim të madh që bënte thirrje për ndryshimin e regjimit në Iran. Marshimi nga Kapitoli në Shtëpinë e Bardhë përkoi me Ditën Ndërkombëtare të Gruas, duke theksuar kërkesën për një Iran demokratik, laik dhe pa armë bërthamore. Demonstruesit i bënë thirrje SHBA-së dhe komunitetit ndërkombëtar të marrin një qëndrim të fortë kundër regjimit iranian dhe të njohin të drejtën e popullit për ta rrëzuar atë.
Në qendër të tubimit ishte mbështetja për Planin me Dhjetë Pikë të Presidentes së zgjedhur të NCRI-së, Maryam Rajavi, i cili përshkruan një tranzicion drejt demokracisë, barazisë gjinore dhe fundin e ambicieve bërthamore të Iranit. Pjesëmarrësit, duke valëvitur flamuj dhe të veshur me ngjyrat kombëtare, shprehën solidaritet me iranianët që luftojnë kundër regjimit dhe bënë thirrje për njohjen e të drejtës së Njësive të Rezistencës për të sfiduar Gardën Revolucionare.
Maryam Rajavi iu drejtua tubimit me video nga Franca, duke mbajtur një fjalim pasionant, ku theksoi se ndryshimi i regjimit në Iran nuk do të ndodhë rastësisht, por përmes rezistencës së organizuar dhe sakrificave të të rinjve iranianë. Ajo deklaroi se ndërhyrja e huaj nuk ishte e nevojshme, pasi vetë populli iranian ishte i vendosur të sjellë ndryshimin. Ajo gjithashtu kritikoi grupet që mbështesin rikthimin e monarkisë, duke argumentuar se lëvizje të tilla vetëm sa i shërbejnë interesave të klerikëve në pushtet dhe nuk përfaqësojnë aspiratat e vërteta të popullit iranian.
Ajo theksoi më tej se Rezistenca Iraniane mbështetet tek përkushtimi i pashoq i anëtarëve të saj dhe mbështetja e palëkundur e popullit iranian. Rajavi deklaroi:
“Kjo luftë buron nga etja e pashuar e popullit iranian për liri—një etje për të cilën mbi 100,000 martirë kanë bërë sakrificën përfundimtare në kryengritje dhe rezistencë kundër këtij regjimi.”
Ajo dënoi shtypjen e dhunshme të qeverisë iraniane ndaj disidencës, duke përmendur masakrat në rrugë, ekzekutimet dhe arrestimet masive si prova të brutalitetit të saj.
Përfaqësuesi Brad Sherman (D-CA) shprehu mbështetje të palëkundur për luftën e popullit iranian, duke dënuar sundimin autoritar të regjimit dhe aktivitetet e tij bërthamore. Duke theksuar pasurimin e uraniumit në Iran në nivele afër atyre të armëve, ai i dha meritë Organizatës së Muxhahedinëve të Popullit të Iranit (MEK) për ekspozimin e programit bërthamor të Teheranit në vitin 2002. Ai vuri në dukje se një Iran demokratik nuk do të ndiqte armë bërthamore dhe përmendi mbështetjen dypartiake në Kongres për një rezolutë (H.Res. 166) që mbështet demokracinë në Iran dhe dënon terrorizmin e sponsorizuar nga shteti.
Sherman gjithashtu pranoi rolin e grave iraniane në rezistencë, duke theksuar se lidershipi dhe sakrificat e tyre simbolizojnë luftën më të gjerë për liri dhe demokraci në Iran. Ai nënvizoi se komuniteti ndërkombëtar duhet të vazhdojë të mbështesë ata që punojnë për demokracinë dhe të drejtat e njeriut.
Ish-kryetari i Bashkisë së Nju Jorkut, Rudy Giuliani, theksoi rëndësinë e vendosjes së sanksioneve ndaj regjimit iranian, duke deklaruar se presioni ekonomik ishte thelbësor për dobësimin e diktaturës klerikale. Ai lavdëroi rolin e rezistencës në kryengritjet e kaluara, veçanërisht protestat masive të viteve 2019, 2020 dhe 2022, të cilat e çuan regjimin në prag të kolapsit.
Giuliani deklaroi:
“Ajatollahu (Ali Khamenei) tha se ju nuk jeni një grup i fortë, jeni një grup anësor, një sekt. Por më pas ai pranoi: grupi i vetëm që me të vërtetë kam frikë, sepse kanë burime dhe aftësi organizative, është MEK.”
Ai përfundoi duke thënë se rezistencës i duhej vetëm mbështetje ndërkombëtare—jo ushtarë—për të pasur sukses.
Ambasadori Sam Brownback, ish-guvernator i Kansasit, deklaroi se ndryshimi në Iran ishte i pashmangshëm, duke bërë thirrje për një fushatë të gjerë presioni maksimal, që përfshin masa ekonomike, sigurie dhe politike për të mbështetur rrëzimin e regjimit. Duke udhëhequr brohoritjet:
“Jo më armë bërthamore. Jo më mullahë.”
Ai theksoi nevojën që kombet evropiane të mbështesin opozitën iraniane. Brownback paralajmëroi se, nëse regjimi mbetet në pushtet, Irani do të zhvillojë armë bërthamore, duke deklaruar:
“Nuk është tani ose kurrë. Është tani ose bërthamor.”
Brownback gjithashtu theksoi se udhëheqja aktuale iraniane është një forcë destabilizuese në Lindjen e Mesme, duke mbjellë kaos në vend që të promovojë paqen. Ai argumentoi se stabiliteti i vërtetë rajonal mund të arrihet vetëm me rrëzimin e regjimit klerikal në Teheran.
Tubimi rikonfirmoi vendosmërinë e disidentëve iranianë dhe aleatëve të tyre për të luftuar për një Iran të lirë, duke kërkuar mbështetje globale në betejën e tyre kundër regjimit klerikal. Demonstruesit theksuan se paqja në Lindjen e Mesme është e paarritshme për sa kohë që udhëheqja aktuale e Iranit mbetet në pushtet. Ngjarja vuri në dukje një lëvizje në rritje që advokon për demokraci, të drejta të njeriut dhe një Iran pa armë bërthamore, duke tërhequr vëmendjen ndaj rezistencës së atyre që vazhdojnë të luftojnë për një të ardhme më të mirë.
