Mbështetja e krerëve të namazit të së premtes së Ali Khameneit, Ebrahim Raisi (pjesë e masakrës së 1988 dhe presidenti aktual i regjimit) dhe ministrit të tij të jashtëm për sulmin dhe pushtimin ndaj Ukrainës, e cila ka mbetur vetëm, nxjerr në pah natyrën ekspansioniste të kësaj lufte të padrejtë për popullin iranian.
Shtatëdhjetë e shtatë vjet pas Luftës së Dytë Botërore, një epokë e re ka filluar dhe regjimi klerik që sundon Iranin po kërkon të përfitojë prej saj. Populli i pafuqishëm i Ukrainës, veçanërisht civilët, meritojnë mbështetje efektive dhe gjithëpërfshirëse. Nuk mjaftojnë vetëm sanksionet.
Raisi ka pohuar, “Zgjerimi i NATO-s në lindje është provokues … dhe një kërcënim serioz për stabilitetin dhe sigurinë e shteteve të pavarura në rajone të ndryshme”. Në këmbim të këtij pozicioni, me urdhër të liderit suprem Khamenei, presidenti i regjimit, pret me zgjuarsi mbështetjen e Rusisë në bisedimet bërthamore të Vjenës dhe thekson, “Sigurimi i garancive të verifikueshme, përfundimi i pretendimeve politike dhe heqja e sanksioneve janë thelbësore për arritjen e një marrëveshjeje të qëndrueshme.”
